Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, sygn. akt K. 25/98.

Monitor Polski

M.P.1999.20.295

Akt jednorazowy

Wersja od: 10 czerwca 1999 r.

WYROK

TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

z dnia 23 lutego 1999 r.

sygn. akt K. 25/98.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marek Safjan - przewodniczący,

Zdzisław Czeszejko-Sochacki,

Teresa Dębowska-Romanowska,

Lech Garlicki,

Stefan J. Jaworski,

Wiesław Johann,

Krzysztof Kolasiński - sprawozdawca,

Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska,

Andrzej Mączyński,

Ferdynand Rymarz,

Jadwiga Skórzewska-Łosiak,

Janusz Trzciński,

Marian Zdyb,

protokolant: Joanna Szymczak,

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 9 grudnia 1998 r. i 23 lutego 1999 r. sprawy z wniosku Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wniesionego w trybie art. 122 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., z udziałem umocowanych przedstawicieli uczestników postępowania: wnioskodawcy, Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Senatu Rzeczypospolitej Polskiej i Prokuratora Generalnego, o stwierdzenie niezgodności:

1) z art. 2, art. 7, art. 118 ust. 1 oraz art. 121 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ustawy z dnia 18 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy - w całości,

2) art. 1 pkt 1 (w zakresie nowelizowanego art. 1 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy) z art. 165 i art. 170 Konstytucji,

3) art. 1 pkt 4 (w zakresie nowelizowanego art. 5 ust. 2 i ust. 5 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy) z art. 164 ust. 1 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z preambułą do Konstytucji

orzeka:

Ustawa z dnia 18 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy:

1) jest niezgodna z art. 121 ust. 2, art. 118 ust. 1 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

2) nie jest niezgodna z art. 2 Konstytucji.

Ponadto postanawia

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643), uznając wydanie orzeczenia za zbędne, umorzyć postępowanie w zakresie pozostałych zarzutów wniosku Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do poszczególnych postanowień zaskarżonej ustawy.