Wykorzystywanie rezerw funduszu płac i planowanego zatrudnienia w przedsiębiorstwach na rozrachunku gospodarczym.

Monitor Polski

M.P.1961.62.266

Akt utracił moc

Wersja od: 12 sierpnia 1961 r.

UCHWAŁA Nr 270

RADY MINISTRÓW

z dnia 13 lipca 1961 r.

w sprawie wykorzystywania rezerw funduszu płac i planowanego zatrudnienia w przedsiębiorstwach na rozrachunku gospodarczym.

Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Uchwała dotyczy przedsiębiorstw działających według zasad rozrachunku gospodarczego, zwanych dalej "przedsiębiorstwami".

§ 2. Zmiana rocznego planu zadań gospodarczych lub funduszu płac złożonego przez przedsiębiorstwa do oddziałów właściwego banku nie może być dokonana po terminie rozliczenia funduszu płac za II kwartał roku obrachunkowego, z tym że w zakresie przemysłu rolno-spożywczego, odzieżowego, przemysłu podległego radom narodowym, przemysłu nadzorowanego przez organizacje spółdzielczości oraz przedsiębiorstw handlu zagranicznego zmiana rocznego planu zadań gospodarczych lub funduszu płac nie może być dokonana po terminie rozliczenia funduszu płac za III kwartał roku obrachunkowego, a w odniesieniu do przedsiębiorstw budowlano-montażowych i remontowo-budowlanych wyjątkowo w 1961 r. po dniu 30 września.

§  3.

1. Zmiany zasad wynagradzania obowiązujących w przedsiębiorstwach (zmiany stawek płac, systemów płac, regulaminów premiowania) wynikające z decyzji jednostek nadrzędnych bez jednoczesnego zwiększenia funduszu płac, jak również dokonywane w ramach uprawnień przedsiębiorstw powinny być przeprowadzone w ramach wygospodarowanych rezerw w planowym funduszu płac.

2. Na podwyżki, o których mowa w ust. 1, można przeznaczyć w danym roku jedynie kwotę oszczędności planowanego funduszu płac wygospodarowaną w tym roku w części odpowiadającej wycinkowi okresu rocznego, w którym wprowadzona zostanie zmiana zasad wynagradzania, o ile władze nadrzędne inaczej nie zadecydują.

§  4.

1. Przeszeregowanie pracowników inżynieryjno-technicznych i administracyjnych w przedsiębiorstwach (podwyższenie grupy uposażenia lub zwiększenie uposażenia w widełkowym systemie płac) nie może następować w IV kwartale.

2. Zaleca się, aby przeszeregowania, o których mowa w ust. 1, następowały w miesiącach styczniu i lipcu, z tym że w gałęziach gospodarki, w których ustalony jest określony dzień dla uświęcenia pracy w tej gałęzi, termin przeszeregowań może być przeniesiony na ten dzień.

3. Kwoty przeznaczone przez przedsiębiorstwo na przeszeregowanie pracowników, o których mowa w ust. 1, muszą mieścić się w dyrektywnym, podstawowym funduszu płac tej grupy pracowników, przy czym do kwot tych można włączać oszczędności wynikające z nie obsadzenia stanowisk przez cały lub część okresu planowanego tylko w przypadku, gdy stanowiska te zostały skreślone z planu zatrudnienia przedsiębiorstwa, i jedynie o kwoty, które w wyniku tych skreśleń zostaną wygospodarowane w okresie od daty przeszeregowań do końca roku.

4. Poszczególni pracownicy nie mogą być przeszeregowani częściej niż raz do roku.

5. Zasady ustalone w ust. 1, 2 i 4 nie dotyczą przypadków, gdy pracownik otrzymuje przeszeregowanie w związku ze zmianą stanowiska pracy (zakresu czynności).

§ 5. Skutki finansowe wynikające z przeszeregowania przedsiębiorstw do wyższych kategorii powinny się mieścić w dyrektywnych wskaźnikach planu funduszu płac danego roku.

§  6.

1. Przeciętna liczba zatrudnionych określona w planie operatywnym IV kwartału nie powinna być wyższa od planowanej liczby zatrudnionych przewidywanej na tenże kwartał w rocznym planie techniczno-ekonomicznym przedsiębiorstwa.

2. Jeżeli zadania rzeczowe zawarte w planie operatywnym IV kwartału przewyższają zadania ustalone dla odpowiedniego wycinka planu techniczno-ekonomicznego, przedsiębiorstwo może zwiększyć w planie operatywnym przeciętną liczbę zatrudnionych przy zachowaniu łącznie następujących warunków:

1) pomiędzy planowaną wydajnością w planie operatywnym na IV kwartał a osiągniętymi wynikami w poprzedzających kwartałach powinny być co najmniej zachowane proporcje założone w odpowiednich wycinkach rocznego planu techniczno-ekonomicznego,

2) utrzymania wydajności na poziomie założonym na IV kwartał rocznego planu techniczno-ekonomicznego,

3) nie przekroczenia średniorocznego zatrudnienia ustalonego w danym dziale dla ministerstwa lub wojewódzkiej rady narodowej w narodowym planie gospodarczym, z uwzględnieniem dodatkowych decyzji Rady Ministrów lub Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

3. Ministrowie nadzorujący działalność przedsiębiorstw budowlano-montażowych lub remontowo-budowlanych dostosują przepisy niniejszego paragrafu do specyfiki tych przedsiębiorstw.

§ 7. Przekroczenie przeciętnej liczby zatrudnionych ustalonej w planie operatywnym IV kwartału pozbawia przedsiębiorstwo prawa do wypłat premii co najmniej w wysokości ¹/₄ należnej za dany rok z dodatkowego funduszu premiowego.

§ 8. Zwiększenie funduszu płac w przedsiębiorstwach w stosunku do wskaźników dyrektywnych, spowodowane zwiększeniem zadań rzeczowych w planach techniczno-ekonomicznych lub w planach operatywnych oraz spowodowane bankową korektą funduszu płac w wyniku przekroczenia tych zadań, nie może być wykorzystane na cele, o których mowa w §§ 3-5.

§ 9. Przepisy uchwały nie naruszają postanowień:

1) uchwały nr 50 Rady Ministrów z dnia 7 marca 1958 r. w sprawie płac w przedsiębiorstwach budowlano-montażowych wraz z późniejszymi zmianami,

2) uchwały nr 21 Rady Ministrów z dnia 12 stycznia 1960 r. w sprawie reformy norm i płac w zakładach przemysłu maszynowego i elektrotechnicznego,

3) uchwały nr 245 Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z dnia 21 lipca 1960 r. w sprawie zabezpieczenia dalszego wzrostu wydobycia węgla kamiennego i wzrostu wydajności pracy.

§ 10. W uchwale nr 186 Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1960 r. w sprawie zasad i trybu bankowej kontroli funduszu płac przedsiębiorstw działających według zasad rozrachunku gospodarczego (Monitor Polski Nr 54, poz. 257) skreśla się § 3 ust. 5.

§ 11. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.