Wykorzystanie miejscowych materiałów i surowców budowlanych.

Monitor Polski

M.P.1956.4.29

Akt utracił moc

Wersja od: 23 stycznia 1956 r.

UCHWAŁA NR 1022

RADY MINISTRÓW

z dnia 17 grudnia 1955 r.

w sprawie wykorzystania materiałów i surowców budowlanych.

Szeroki rozwój drobnego budownictwa zarówno uspołecznionego jak i indywidualnego zależy w znacznym stopniu od wykorzystania licznych miejscowych materiałów budowlanych i surowców, występujących dość powszechnie w różnych częściach naszego kraju. W celu upowszechnienia stosowania tych materiałów i unormowania całości zagadnień związanych z tą dziedziną gospodarki narodowej Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. Prezydia wojewódzkich rad narodowych (WRN) określą, które surowce i materiały budowlane występujące na terenie województwa mogą być eksploatowane i wykorzystane w myśl przepisów niniejszej uchwały na cele drobnego budownictwa indywidualnego i uspołecznionego.

2. Za miejscowe surowce i materiały budowlane uważać należy w szczególności dolomity budowlane, łupki dachówkowe, piaskowce, kwarcyty, kamienie wapienne, kamienie narzutowe, żwiry i piaski budowlane, gliny, tufy, torf budowlany, żużle, materiały rozbiórkowe, trociny itp.

3. Przy określaniu, które surowce i materiały budowlane należy uważać za miejscowe (ust. 1), prezydia WRN powinny uwzględniać przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1954 r. w sprawie określenia kopalin, których poszukiwanie i wydobywanie podlega prawu górniczemu (Dz. U. Nr 5, poz. 12).

§  2.

1. Dla zapewnienia pełniejszego wykorzystania miejscowych materiałów budowlanych prezydia wojewódzkich i powiatowych rad narodowych opracują uproszczoną inwentaryzację obejmującą:

1) dane dotyczące dokumentacji prawnej gruntu i złóż,

2) mapy rozmieszczenia złóż,

3) dane dotyczące ilości i warunków występowania złóż,

4) dane dotyczące warunków fizjograficznych terenu, komunikacji oraz informacje o dotychczasowym stopniu wykorzystania złóż, możliwości przerobu na miejscu itp.,

5) wykaz zakładów posiadających surowce odpadowe nadające się do wykorzystania z budownictwie.

2. Materiały, o których mowa w ust. 1, prezydia rad narodowych powinny udostępniać zainteresowanym inwestorom, projektantom, przedsiębiorstwom budowlanym oraz przedsiębiorstwom zajmującym się produkcją materiałów budowlanych.

§  3.

1. Prezydia wojewódzkich i powiatowych rad narodowych w oparciu o inwentaryzację (§ 2), o analizę zdolności produkcyjnej zakładów terenowego przemysłu państwowego i zakładów przemysłowych spółdzielni - zorganizują odbudowę, uruchomienie nowych bądź rozbudowę istniejących zakładów przemysłowych podległych radom narodowym, a zwłaszcza cegielni, dachówczarni, wapienników, zakładów prefabrykacji z gruzu, zakładów eksploatacji kamienia budowlanego, kruszywa itp. - dla zwiększenia produkcji materiałów budowlanych w oparciu o miejscowe zasoby surowcowe.

2. Dla realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, obok środków terenowego planu inwestycyjnego powinny być wykorzystane w szczególności:

-

środki wojewódzkiego funduszu rozwoju przemysłu terenowego,

-

środki własne spółdzielczości,

-

wojewódzkie rezerwy inwestycyjne i materiałów budowlanych,

-

rezerwy budżetu terenowego,

-

możliwości inwestowania w trybie przepisów o inwestycjach pozalimitowych.

3. Dla zapewnienia racjonalnej eksploatacji miejscowych surowców przy realizacji zadań określonych w ust. 1 prezydia WRN powinny wykorzystać ekipy wiertniczo-poszukiwawcze terenowego przemysłu materiałów budowlanych oraz referaty geologiczne prezydiów wojewódzkich rad narodowych.

§  4.

1. Prezydia rad narodowych powinny rozwinąć wśród ludności miast i wsi, zainteresowanej produkcją materiałów budowlanych na zaspokojenie potrzeb budownictwa indywidualnego, akcję organizowania na zasadzie dobrowolności zespołów i spółdzielni, które będą miały na celu prowadzenie zespołowej produkcji materiałów budowlanych z surowców miejscowych.

2. Na uruchomienie zespołowej produkcji materiałów budowlanych z surowców miejscowych mogą być przeznaczone środki finansowe pochodzące z wkładów zainteresowanych oraz z kredytów bankowych.

3. Opiekę i nadzór organizacyjny nad działalnością zespołów i spółdzielni, o których mowa w ust. 1, sprawują właściwe prezydia powiatowych rad narodowych.

§  5.

1. Dla pełniejszego zaspokojenie potrzeb materiałowych budownictwa wiejskiego oraz drobnego budownictwa w miastach prezydia rad narodowych powinny udzielać ludności wsi i miast pomocy organizacyjnej i technicznej przy produkcji materiałów budowlanych z surowców miejscowych.

2. Pomoc rad narodowych powinna obejmować w szczególności:

-

odpłatne przydzielanie niezbędnych materiałów zaopatrzeniowych i opału,

-

odpłatne wypożyczanie niezbędnego sprzętu technicznego i środków transportu,

-

instruktaż organizacyjny i techniczny,

-

umożliwienie odpłatnego korzystania z urządzeń produkcyjnych i usług zakładów terenowego przemysłu materiałów budowlanych oraz zakładów produkcji pomocniczej terenowych przedsiębiorstw budowlano-montażowych.

§ 6. Przedsiębiorstwa budowlano-montażowe powinny organizować własne zakłady dla produkcji materiałów budowlanych w oparciu o surowce miejscowe celem wykorzystania ich na potrzeby produkcji budowlanej.

§  7.

1. Zobowiązuje się Ministrów: Gospodarki Komunalnej, Rolnictwa oraz Budownictwa Miast i Osiedli do opracowania w ciągu 1956 r. typowych i powtarzalnych projektów budynków wykonywanych z miejscowych materiałów i surowców budowlanych dla użytku wsi, osiedli i małych miast.

2. Właściwi ministrowie opracują i wydadzą popularne broszury i instrukcje omawiające w przystępnej formie możliwości stosowania w budownictwie miejscowych materiałów i surowców budowlanych.

3. Prezydia WRN powinny zorganizować w różnych rejonach budowę wzorcowych obiektów z miejscowych materiałów i surowców budowlanych w celu zwiększenia zainteresowania miejscowej ludności tego rodzaju budownictwem.

§  8.

1. Przy projektowaniu drobnego budownictwa mieszkaniowego, gospodarczego i pomocniczego biura projektów powinny uwzględniać w szerokim zakresie miejscowe materiały i surowce budowlane (§ 1 ust. 2).

2. Zobowiązuje się komisje oceny projektów inwestycyjnych (KOPI), a zwłaszcza wojewódzkie KOPI, by przy opiniowaniu dokumentacji projektowo-kosztorysowej drobnego budownictwa mieszkaniowego, gospodarczego i pomocniczego uwzględniały zastosowanie miejscowych materiałów i surowców budowlanych.

§ 9. Zobowiązuje się Ministra Przemysłu Drobnego i Rzemiosła oraz Zarząd Centralnego Związku spółdzielczości Pracy do:

1) opracowania planu rozwoju produkcji cementu żużlowego i wyrobów betonowych z tego cementu w planie 5-letnim,

2) określenia w terminie do dnia 30 kwietnia 1956 r. obowiązku i warunków wypału w cegielniach podległych przemysłowi terenowemu - cegły surowej dostarczanej przez spółdzielnie produkcyjne, chłopów indywidualnych, państwowe gospodarstwa rolne itp.

§  10.

1. Zobowiązuje się Szefa Urzędu Rady Ministrów do:

a) opracowania w terminie do dnia 31 marca 1956 r. przepisów ustalających zasady i formy zrzeszania się ludności (§ 4) w celu podejmowania zespołowego pozyskiwania lub produkcji materiałów budowlanych z miejscowych surowców,

b) opracowania w porozumieniu z Centralnym Związkiem Spółdzielczości Pracy i Państwową Komisją Cen przepisów ustalających zasady zbytu nadwyżek materiałów budowlanych produkowanych z miejscowych surowców przez zrzeszenia ludności, o których mowa w § 4,

c) ustalenia form pomocy organizacyjnej i technicznej ze strony rad narodowych dla ludności zrzeszającej się w celu prowadzenia zespołowej produkcji materiałów budowlanych z surowców miejscowych.

2. Minister Finansów ustali zasady i uproszczone formy pomocy finansowej Państwa w zakresie kredytowania i ulg podatkowych dla zrzeszeń ludności, o których mowa w § 4.

§  11.

1. W zakresie inwestycji oraz prac eksploatacyjnych miejscowych surowców i materiałów budowlanych o wartości rocznej niższej od kwoty 1.000.000 zł nie obowiązują przepisy:

1) uchwały nr 864 Rady Ministrów z dnia 10 października 1952 r. w sprawie ustalania i zatwierdzania stopnia poznania zasobów (dokumentowania) złóż kopalin i rozmiaru dokonywania inwestycji przed przystąpieniem do eksploatacji złoża (Monitor Polski Nr A-90, poz. 1404),

2) uchwały nr 162 Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1954 r. w sprawie dokonywania nakładów inwestycyjnych w zakładach eksploatujących niektóre złoża kopalin (Monitor Polski Nr A-37, poz. 506).

2. W zakresie budownictwa z gliny należy obok przepisów niniejszej uchwały stosować przepisy uchwały nr 179 Prezydium Rządu z dnia 10 kwietnia 1954 r. w sprawie budownictwa z gliny.

§ 12. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.