Wykonanie uchwały nr 270 Prezydium Rządu z dnia 8 maja 1954 r. o pomocy Państwa dla indywidualnego budownictwa mieszkaniowego.

Monitor Polski

M.P.1954.99.1219

Akt utracił moc
Wersja od: 21 października 1954 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA GOSPODARKI KOMUNALNEJ
z dnia 11 października 1954 r.
w sprawie wykonania uchwały nr 270 Prezydium Rządu z dnia 8 maja 1954 r. o pomocy Państwa dla indywidualnego budownictwa mieszkaniowego.

Na podstawie § 29 uchwały nr 270 Prezydium Rządu z dnia 8 maja 1954 r. w sprawie pomocy Państwa dla indywidualnego budownictwa mieszkaniowego (Monitor Polski Nr A-59, poz. 793) zarządza się, co następuje:
Przy realizacji przepisów uchwały nr 270 Prezydium Rządu z dnia 8 maja 1954 r. w sprawie pomocy Państwa dla indywidualnego budownictwa mieszkaniowego (Monitor Polski Nr A-59, poz. 793) w zakresie indywidualnego budownictwa mieszkaniowego powszechnego mają zastosowanie wytyczne zawarte w instrukcji, stanowiącej załącznik do niniejszego zarządzenia.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

INSTRUKCJA W SPRAWIE POMOCY PAŃSTWA DLA INDYWIDUALNEGO BUDOWNICTWA MIESZKANIOWEGO POWSZECHNEGO

I.

Przepisy ogólne.

§  1.
1.
Właściwość prezydiów rad narodowych w sprawach objętych niniejszą instrukcją ustala się według miejsca zamierzonej budowy domu.
2.
Ilekroć w niniejszej instrukcji jest mowa o komisji kwalifikacyjnej, należy przez nią rozumieć komisję kwalifikacyjną do spraw indywidualnego budownictwa mieszkaniowego powszechnego przy prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej w m. st. Warszawie, m. Łodzi), przewidzianą w § 24 pkt 1 uchwały nr 270 Prezydium Rządu z dnia 8 maja 1954 r. w sprawie pomocy Państwa dla indywidualnego budownictwa mieszkaniowego (Monitor Polski Nr A-59, poz. 793).

II.

Odstępowanie działek budowlanych.

§  2.
Indywidualne budownictwo mieszkaniowe powszechne może być realizowane bądź na działkach stanowiących własność budujących, bądź na działkach odstąpionych budującym w trybie i na warunkach określonych dekretem z dnia 10 grudnia 1952 r. o odstępowaniu przez Państwo nieruchomego mienia nierolniczego na cele mieszkaniowe oraz na cele budownictwa indywidualnych domów jednorodzinnych (Dz. U. Nr 49, poz. 326).
§  3.
Prezydia powiatowych (miejskich w miastach stanowiących powiaty, dzielnicowych) rad narodowych wystąpią do wojewódzkich zarządów architektoniczno-budowlanych o wyznaczenie lokalizacji szczegółowej i na tej podstawie wyznaczą tereny pod indywidualne budownictwo mieszkaniowe. Typowanie i wyznaczanie terenów powinno nastąpić według następujących zasad:
1)
tereny przeznaczone pod indywidualne budownictwo należy typować spośród gruntów stanowiących własność Państwa i pozostających pod zarządem prezydiów rad narodowych;
2)
tereny budowlane powinny być typowane i lokalizowane w oparciu o plany zagospodarowania przestrzennego, a w razie braku tych planów - w oparciu o wytyczne do nich.
§  4.
Jeżeli tereny stanowiące własność Państwa, niezbędne dla realizacji indywidualnego budownictwa mieszkaniowego, nie pozostają w zarządzie rad narodowych, prezydia właściwych rad narodowych mogą wystąpić o ich przekazanie w trybie określonym dekretem z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. z 1952 r. Nr 4, poz. 31) i rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 sierpnia 1949 r. w sprawie przekazywania nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. Nr 47, poz. 354).
§  5.
Dla terenów wyznaczonych na cele budownictwa indywidualnego powinny być opracowane szczegółowe plany zagospodarowania przestrzennego określające:
1)
wielkość działek budowlanych w danym mieście lub osiedlu;
2)
sposób zabudowy tych działek;
3)
wewnętrzną sieć ulic i dróg.

Koszty wyznaczenia terenów i opracowania planów pokryją prezydia rad narodowych w ramach środków własnych.

§  6.
Tereny przeznaczone pod indywidualne budownictwo należy podzielić na pojedyncze działki, których wielkość nie powinna w zasadzie przekraczać 600 m2. W zależności jednak od położenia działki, gęstości zaludnienia i innych okoliczności faktycznych działka może być zmniejszona do 300 m2 lub powiększona do 1000 m2. Należy przy tym mieć na uwadze, że przy indywidualnym budownictwie nie jest zamierzona budowa nowych odrębnych osiedli, lecz budownictwo to powinno być tak zlokalizowane, by mieszkańcy jego mogli korzystać z istniejących już urządzeń (uzbrojenie terenu, środki komunikacyjne, zakłady żywienia zbiorowego, sklepy, przedszkola, szkoły itp.).
§  7.
Grunty wyodrębnione na cele indywidualnego budownictwa nie mogą w zasadzie przekraczać 10 ha w jednym zespole terenowym i obejmować więcej niż 100 działek budowlanych.
§  8.
Przy typowaniu terenów przeznaczonych na cele indywidualnego budownictwa mieszkaniowego należy - poza możliwościami lokalizacji w granicach administracyjnych miast - zwracać uwagę na możliwości zlokalizowania tego budownictwa w miejscowościach letniskowych i na terenie gromad wiejskich, w zależności od istnienia odpowiedniej ilości gruntów państwowych, które mogą być przeznaczone na cele budownictwa mieszkaniowego, od dogodnego połączenia z najbliższym ośrodkiem miejskim itp. okoliczności i warunków miejscowych.
§  9.
Koszty związane z wydzieleniem poszczególnych działek budowlanych z wyznaczonego pod zabudowę terenu ponoszą użytkownicy działek realizujący indywidualne budownictwo. Prace pomiarowe należy zlecać przedsiębiorstwom geodezyjnym resortu gospodarki komunalnej lub komórkom geodezyjnym w prezydiach rad narodowych.
§  10.
Osobom, pragnącym budować domy jednorodzinne i zakwalifikowanym do pomocy Państwa w ramach indywidualnego budownictwa mieszkaniowego przez komisję kwalifikacyjną, działki budowlane są odstępowane na warunkach określonych w art. 3 ust. 2 dekretu z dnia 10 grudnia 1952 r. o odstępowaniu przez Państwo nieruchomego mienia nierolniczego na cele mieszkaniowe oraz na cele budownictwa indywidualnych domów jednorodzinnych (Dz. U. Nr 49, poz. 326) i w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 26 kwietnia 1954 r. w sprawie zasad, warunków i trybu odstępowania nieruchomego mienia nierolniczego na cele mieszkaniowe oraz na cele indywidualnych domów jednorodzinnych (Dz. U. Nr 25, poz. 101).

III.

Pomoc kredytowa i materiałowa.

§  11.
Zasady udzielania pomocy kredytowej dla osób podejmujących budowę w ramach indywidualnego budownictwa mieszkaniowego, określają przepisy § 15 uchwały nr 270 Prezydium Rządu z dnia 8 maja 1954 r.
§  12.
1.
Prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej w m. st. Warszawie i m. Łodzi) decyduje o rozdziale środków kredytowych i materiałowych w ramach otrzymanych limitów na poszczególne powiaty i miasta (dzielnice).
2.
Prezydium wojewódzkiej rady narodowej przekazuje wykaz ustalonych limitów kredytowych dla poszczególnych powiatów i miast oddziałowi Banku Inwestycyjnego, mającego siedzibę w danym mieście wojewódzkim.
§  13.
1.
O przyznaniu pomocy kredytowej (potyczki) w ramach przyznanych limitów decydują komisje kwalifikacyjne.
2.
W przypadku przyznania pomocy kredytowej komisja kwalifikacyjna określa wysokość pożyczki, warunki wypłaty oraz terminy spłaty. Odpis orzeczenia komisja kwalifikacyjna przesyła do oddziału Banku Inwestycyjnego, właściwego dla miejsca budowy domu.
§  14.
W przypadku przyznania pomocy w zaopatrzeniu materiałowym prezydium rady narodowej wyda je skierowanie do składnic materiałowych rozdzielających materiały do sprzedaży rynkowej z kontyngentów Ministerstwa Handlu Wewnętrznego w ramach puli wyodrębnionej dla indywidualnego budownictwa, z upoważnieniem do odbioru określonej ilości, rodzaju i jakości materiału.

IV.

Inne formy pomocy.

§  15.
Przystąpienie do budowy uzależnione jest od posiadania dokumentacji projektowo-kosztorysowej i zezwolenia władzy budowlanej na budowę. W razie nieposiadania przez budującego własnej i zatwierdzonej dokumentacji projektowo-kosztorysowej dokumentację taką spośród projektów typowych dla indywidualnego budownictwa dostarczy mu prezydium rady narodowej na jego prośbę. W związku z powyższym prezydia rad narodowych zaopatrzą się w odpowiednie projekty dokumentacji typowej bezpośrednio w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej. Za dokumentację projektowo-kosztorysową pobiera się opłatę w wysokości pokrywającej koszty druku. Projekty typowe mogą być stosowane po zaakceptowaniu ich dla danego terenu przez głównego architekta województwa (miasta).
§  16.
Prezydia rad narodowych udzielają na żądanie zainteresowanych informacji oraz porad w sprawach indywidualnego budownictwa mieszkaniowego (np. w sprawie wyboru typu domu, wysokości kosztów itp.).
§  17.
Na prośbę osoby budującej prezydium rady narodowej może wyrazić zgodę, aby terenowe budowlane przedsiębiorstwo uspołecznione przyjęło zlecenie na wykonanie robót budowlanych. Ogólna wartość robót nie może przekraczać 5% mocy przerobowej przedsiębiorstwa.

V.

Tryb postępowania.

§  18.
Wnioski o udzielenie pomocy Państwa w realizacji indywidualnego budownictwa mieszkaniowego powszechnego wnioskodawcy składają do komisji kwalifikacyjnej za pośrednictwem prezydiów powiatowych (miejskich miast stanowiących powiaty, dzielnicowych) rad narodowych. Wzór wniosku stanowi załącznik do niniejszej instrukcji.
§  19.
1.
We wniosku należy podać:
1)
dane personalne osoby ubiegającej się o pomoc oraz ilość członków rodziny z nią zamieszkałych lub mających zamieszkać po wybudowaniu domu;
2)
zakład pracy, w którym zatrudniony jest ubiegający się o pomoc i pracujący członkowie jego rodziny;
3)
orientacyjne określenie kubatury domu, ilości izb i przybliżonego kosztu budowy;
4)
rodzaj pomocy (działka, pożyczka, materiały);
5)
własne środki, jakimi rozporządza budujący (działka, materiały budowlane, robocizna, środki finansowe).
2.
Do wniosku należy dołączyć:
1)
zaświadczenie zakładu pracy lub zrzeszenia zawodowego (o ile osoba nie jest zatrudniona stale - np. literat, plastyk, artysta), stwierdzające wysokość zarobku, wykonywany zawód i zajmowane stanowisko ubiegającego się o pomoc i pracujących członków rodziny;
2)
zaświadczenie Powszechnej Kasy Oszczędności stwierdzające posiadanie środków pieniężnych na zawinkulowanym rachunku własnym w Powszechnej Kasie Oszczędności bądź posiadanie zawinkulowanej książeczki oszczędnościowej Powszechnej Kasy Oszczędności;
3)
dowody stwierdzające posiadanie przez ubiegającego się innych środków własnych poza środkami pieniężnymi;
4)
deklarację o ewentualnym świadczeniu pracy własnej przy uruchamianiu lokalnego wytwarzania materiałów budowlanych z określeniem jakości pracy (robocizna niewykwalifikowana, robocizna wykwalifikowana, w jakiej branży) oraz ilości i wartości roboczodniówek;
5)
oświadczenie, że budującemu znane są przepisy i warunki dotyczące pomocy Państwa w zakresie indywidualnego budownictwa powszechnego oraz że budowę wykona w terminie zakreślonym powyższymi przepisami.
§  20.
W przypadku gdy budujący rozpoczął już budowę na działce odpowiadającej warunkom określonym dla indywidualnego budownictwa, w zgłoszeniu o udzielenie pomocy kredytowej lub materiałowej powinien podać dotychczasową wartość materiałów i robocizny.
§  21.
Po zebraniu materiałów i ustaleniu opinii prezydia powiatowych (miejskich miast, stanowiących powiaty, dzielnicowych) rad narodowych przesyłają wnioski do rozpatrzenia komisji kwalifikacyjnej.
§  22.
Komisje kwalifikacyjne kwalifikują kandydatów ubiegających się o pomoc Państwa w realizacji indywidualnego budownictwa według pierwszeństwa ustalonego w art. 5 dekretu z dnia 10 grudnia 1952 r. o odstępowaniu przez Państwo nieruchomego mienia nierolniczego na cele mieszkaniowe oraz na cele budownictwa indywidualnych domów jednorodzinnych.
§  23.
Przy rozpatrywania sprawy i wydawaniu orzeczenia komisja kwalifikacyjna zwraca specjalną uwagę na własny wkład finansowy budującego, jak również na zadeklarowany przez niego inny wkład w budowę, wysokość tego wkładu oraz realność wykonania podjętych przez ubiegającego się zobowiązań, a w szczególności zobowiązania do świadczenia własnej pracy. Komisja kwalifikacyjna nie może zakwalifikować pozytywnie kandydata, który posiada już dom indywidualny lub który już korzystał z pomocy Państwa przy budowie domu.
§  24.
1.
Komisje kwalifikacyjne wydają orzeczenia pozytywne w zależności od środków materiałowych i finansowych, oznaczonych w limitach dla poszczególnych terenów, jak również w zależności od ilości działek przeznaczonych na tych terenach pod indywidualne budownictwo mieszkaniowe.
2.
W przypadku braku kandydatów, z odnośnego terenu na dany rodzaj pomocy Państwa komisje kwalifikacyjne mogą zgłaszać wnioski do prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej o zmianę rozdziału limitów materiałowych bądź kredytowych dla zaspokojenia w tym zakresie potrzeb innego terenu (powiatu, miasta).
§  25.
W oparciu o decyzję komisji kwalifikacyjnej prezydium rady narodowej wydaje orzeczenie o odstąpieniu działki budowlanej (o ile o nią petent ubiegał się) i zawiera umowę o odstąpienie stosownie do rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 26 kwietnia 1954 r. w sprawie zasad, warunków i trybu odstępowania nieruchomego mienia nierolniczego na cele mieszkaniowe oraz na cele budownictwa indywidualnych domów jednorodzinnych.
§  26.
Ubiegający się o przyznanie pomocy Państwa powinien przy odbiorze orzeczenia złożyć pod warunkiem wstrzymania orzeczenia zobowiązanie dotyczące:
1)
terminu rozpoczęcia robót budowlanych i ich zakończenia przy wykorzystaniu przyznanej pomocy Państwa; jeżeli budujący zamierza rozłożyć budowę na dwa etapy, powinien również wskazać termin rozpoczęcia II etapu budowy, tj. wykończenia całości budynku po zamieszkaniu części budynku wykończonej w etapie I;
2)
opróżnienia mieszkania dotąd zajmowanego z chwilą zakończenia robót i zamieszkania w domu nowowybudowanym.
§  27.
Czynności biurowe związane z działalnością komisji kwalifikacyjnych i prezydiów rad narodowych w zakresie realizacji uchwały Prezydium Rządu w sprawie pomocy Państwa dla indywidualnego budownictwa mieszkaniowego będą wykonywane przez wydziały lub referaty gospodarki komunalnej i mieszkaniowej prezydiów właściwych rad narodowych.
§  28.
Prace prezydiów rad narodowych i komisji kwalifikacyjnych związane z realizacją uchwały, o której mowa w § 27, powinny być tak zorganizowane, aby opiniowanie, a następnie rozpatrywanie wniosków, wydawanie orzeczeń i powiadamianie wnioskodawców odbywało się bez przeszkód i przewlekłości oraz by wnioskodawcy mogli załatwiać wszelkie czynności dotyczące przyznania pomocy i jej realizacji na szczeblu powiatu (miasta stanowiącego powiat lub dzielnicy w m. st. Warszawie i m. Łodzi).

Załącznik 

WNIOSEK

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................