Wykonanie uchwał Prezydium Rządu o roli, zadaniach i uprawnieniach majstra w uspołecznionych przemysłowych i budowlano-montażowych zakładach pracy.

Monitor Polski

M.P.1952.A-16.191

Akt utracił moc

Wersja od: 25 lutego 1952 r.

ZARZĄDZENIE

PRZEWODNICZĄCEGO PAŃSTWOWEJ KOMISJI PLANOWANIA GOSPODARCZEGO

z dnia 9 lutego 1952 r.

w sprawie wykonania uchwał Prezydium Rządu o roli, zadaniach i uprawnieniach majstra w uspołecznionych przemysłowych i budowlano-montażowych zakładach pracy.

Zgodnie z § 9 uchwały Nr 111 Prezydium Rządu z dnia 21 lutego 1951 r. o roli, zadaniach i uprawnieniach majstra w uspołecznionych przemysłowych zakładach pracy (Monitor Polski Nr A-18, poz. 236) oraz uchwałą Nr 847 Prezydium Rządu z dnia 8 grudnia 1951 r. o rozciągnięciu przepisów uchwały Nr 111 Prezydium Rządu na uspołecznione zakłady wykonawstwa budowlano-montażowego (Monitor Polski Nr A-102, poz. 1486) w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Pracownicy, zatrudnieni w uspołecznionych zakładach przemysłowych i wykonawstwa budowlano-montażowego na stanowiskach majstrów lub pełniący obowiązki majstrów, określone w uchwale Nr 111 Prezydium Rządu z dnia 21 lutego 1951 r., oraz kandydaci na majstrów powinni być poddani egzaminowi w celu sprawdzenia posiadania przez nich wymaganych kwalifikacji, potrzebnych do pełnienia funkcji majstra.

2. Od egzaminu, o którym mowa w ust. 1, są zwolnieni:

1) pracownicy zatrudnieni na stanowiskach majstrów, którzy posiadają dyplom (świadectwo) majstra w wykonywanym zawodzie;

2) pracownicy, posiadający świadectwo ukończenia średniej szkoły technicznej (technika) w zawodzie wykonywanym i odpowiednią praktykę zawodową, której okres - w zależności od branży - powinien być ustalony przez właściwego ministra.

§ 2. Pracownicy, zatrudnieni na stanowiskach majstrów przed wejściem w życie niniejszego zarządzenia, a nie zwolnieni z mocy § 1 ust. 2 od egzaminu, powinni być poddani egzaminowi w terminie nie dłuższym, niż 5 miesięcy, licząc od dnia wejścia w życie zarządzenia.

§  3.

1. Nominację na majstra może otrzymać pracownik dopiero po złożeniu z wynikiem pomyślnym egzaminu.

2. W uzasadnionych przypadkach pracownik może otrzymać nominację na majstra pod warunkiem złożenia egzaminu w terminie nie dłuższym niż 6 miesięcy od daty otrzymania nominacji.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach w razie niezłożenia przez pracownika egzaminu w terminie określonym w ust. 2 minister może w drodze wyjątku odroczyć termin zdawania egzaminu na okres nie dłuższy niż dalsze 6 miesięcy lub zezwolić na powtórne złożenie egzaminu.

§  4.

1. Egzamin obejmuje sprawdzenie teoretycznych i praktycznych wiadomości, wymaganych dla właściwego wykonywania funkcji majstra w danym zawodzie.

2. W szczególności pracownicy poddani egzaminowi na majstra powinni wykazać w swojej specjalności w zakresie potrzebnym do wykonywania ich obowiązków:

1) umiejętność praktycznej obsługi maszyn i urządzeń utrzymania ich w ruchu oraz naprawy;

2) umiejętność czytania rysunków technicznych i posługiwania się aparatami pomiarowymi;

3) znajomość właściwości surowców i półfabrykatów;

4) znajomość podstaw technologii wytwarzania;

5) znajomość klasyfikacji produkcji oraz analizy błędów, powstałych z wadliwie przeprowadzonych procesów produkcyjnych;

6) praktyczną umiejętność usuwania przyczyn powodujących braki w produkcji;

7) znajomość organizacji pracy i dokumentacji związanej z rozplanowaniem pracy;

8) znajomość podstawowych zasad współzawodnictwa pracy;

9) znajomość przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy;

10) znajomość regulaminów pracy, obowiązujących systemów płac, zasad normowania pracy, kontroli wykonywanej pracy oraz obliczania wynagrodzenia za wykonywaną pracę;

11) znajomość zasad gospodarki materiałowej.

3. Właściwi ministrowie wydadzą zarządzenia określające szczegółową tematykę egzaminacyjną dla egzaminów na majstrów w podległych im przedsiębiorstwach, ze szczególnym uwzględnieniem praktycznej znajomości zawodu.

§ 5. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez dyrektora zakładu pracy, a w przepadkach gdy zakład pracy zatrudnia poniżej 300 robotników - przez dyrektora jednostki organizacyjnej nadrzędnej nad zakładem pracy.

§ 6. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą:

1) kierownik zakładu pracy lub naczelny inżynier jako przewodniczący;

2) przedstawiciel właściwego związku zawodowego;

3) fachowcy danej branży dobierani w zależności od rodzaju składanego egzaminu.

§ 7. Komisja egzaminacyjna wydaje pracownikowi po złożeniu przez niego egzaminu z wynikiem pomyślnym świadectwo uprawniające go do wykonywania zawodu majstra w danej branży. Świadectwo to powinno być podpisane przez członków komisji egzaminacyjnej.

§ 8. Zarządzenie nie dotyczy osób, których kwalifikacje i uprawnienia służbowe stwierdza się na mocy przepisów prawa górniczego.

§ 9. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.