Wcześniejsze przechodzenie na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie od dnia 30 czerwca 1979 r.

Monitor Polski

M.P.1978.26.91

Akt utracił moc

Wersja od: 28 lipca 1978 r.

UCHWAŁA Nr 100

RADY MINISTRÓW

z dnia 21 lipca 1978 r.

w sprawie wcześniejszego przechodzenia na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie do dnia 30 czerwca 1979 r.

Rada Ministrów po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych uchwala, co następuje:

§ 1. Uchwałę stosuje się do pracowników pozostających w dniu jej wejścia w życie w stosunku pracy z uspołecznionymi zakładami pracy.

§  2.

1. Pracownicy, o których mowa w § 1, zwani dalej "pracownikami", mogą - za zgodą zatrudniającego ich zakładu pracy i po rozwiązaniu na swój wniosek stosunku pracy do dnia 30 czerwca 1979 r. - przejść na emeryturę po osiągnięciu wieku: mężczyźni - 60 lat, kobiety 55 lat, nauczycielki i wychowawczynie zaś zatrudnione w szkołach i innych placówkach oświatowych - 50 lat, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1) pracownik ma okres zatrudnienia: mężczyzna - 25 lat, kobieta - 20 lat,

2) przejście pracownika na emeryturę jest uzasadnione ważnymi względami osobistymi,

3) wniosek został zatwierdzony w trybie określonym w § 3 ust. 1.

2. Zakład pracy może odmówić wyrażenia zgody na wcześniejsze przejście pracownika na emeryturę, jeżeli jest to uzasadnione interesem zakładu pracy. W takim wypadku pracownik może wystąpić o rozstrzygnięcie sprawy do kierownika jednostki nadrzędnej nad zakładem pracy. Rozstrzygnięcie to jest ostateczne.

§  3.

1. Wnioski o wcześniejsze przejście pracowników na emeryturę zatwierdza i kieruje do właściwych oddziałów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:

1) kierownik jednostki nadrzędnej nad zakładem pracy,

2) minister (kierownik urzędu centralnego) lub prezes centralnej organizacji, jeżeli wnioski dotyczą pracowników zatrudnionych w bezpośrednio im podległych urzędach lub jednostkach organizacyjnych

- zawiadamiając o skierowaniu zakład pracy i pracownika.

2. Nie podlegają rozpatrzeniu wnioski, które wpłynęły do oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych po dniu 31 lipca 1979 r.

§ 4. Wysokość emerytury ustala się w myśl przepisów o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z tym że pracownikom, którzy nie później niż do dnia 31 grudnia 1979 r. uzyskaliby uprawnienie do dodatku za wysługę lat po raz pierwszy lub w wyższym wymiarze od pobieranego w ostatnim miesiącu zatrudnienia, uwzględnia się ten dodatek w podstawie wymiaru emerytury.

§ 5. W ramach zatwierdzonego dla zakładu pracy osobowego funduszu płac pracownikowi, który przechodzi na wcześniejszą emeryturę w trybie uchwały, może być przyznana w dniu rozwiązania stosunku pracy nagroda jubileuszowa, jeżeli okres pracy wymagany do uzyskania tej nagrody upływa nie później niż do dnia 31 grudnia 1979 r.

§ 6. Prawo do emerytury na warunkach określonych w uchwale nie przysługuje w razie nawiązania stosunku pracy, niezależnie od wysokości wynagrodzenia otrzymywanego za tę pracę.

§ 7. Uchwałę stosuje się również do pracowników, którzy wiek określony w § 2 ust. 1 osiągną do dnia 30 września 1979 r. i którzy zgłoszą wniosek o emeryturę do dnia 30 czerwca 1979 r. Przyznanie emerytury następuje od dnia, w którym pracownik osiągnął ten wiek.

§ 8. Przepisy § 4 i 5 stosuje się również do pracowników, którzy nabyli prawo do emerytury na podstawie przepisów innych niż niniejsza uchwała. Jeżeli wnioski o przyznanie emerytur zgłoszą w terminie do dnia 30 czerwca 1979 r.

§ 9. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 1978 r.