Warunki zajmowania budynków i lokali przez przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne oraz instytucje i osoby korzystające z przywilejów dyplomatycznych.

Monitor Polski

M.P.1961.56.247

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1961 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA GOSPODARKI KOMUNALNEJ

z dnia 12 lipca 1961 r.

w sprawie warunków zajmowania budynków i lokali przez przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne oraz instytucje i osoby korzystające z przywilejów dyplomatycznych.

Na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 stycznia 1959 r. - prawo lokalowe (Dz. U. Nr 10, poz. 59) zarządza się, co następuje:

§ 1. Budynki oraz lokale mieszkalne i użytkowe mogą być wynajmowane w trybie i na warunkach określonych w niniejszym zarządzeniu:

1) przedstawicielstwom dyplomatycznym państw obcych, szefom i cudzoziemskiemu personelowi tych przedstawicielstw,

2) urzędom konsularnym państw obcych, szefom l personelowi tych urzędów posiadającym obywatelstwo kraju wysyłającego,

3) osobom i międzynarodowym instytucjom korzystającym z przywilejów dyplomatycznych na mocy ustaw, umów lub ustalonych zwyczajów międzynarodowych.

§  2.

1. Zezwolenia na wynajęcie budynków lub lokali, o których mowa w § 1, udziela Ministerstwo Gospodarki Komunalnej na złożony za pośrednictwem Ministerstwa Spraw Zagranicznych wniosek szefa przedstawicielstwa dyplomatycznego lub szefa urzędu konsularnego, o ile wniosek dotyczy budynków (lokali) dla osób lub instytucji wymienionych w § 1 pkt 1 i pkt 2, bądź na wniosek kierownika instytucji lub osoby zainteresowanej, o ile wniosek dotyczy budynków (lokali) dla osób lub instytucji wymienionych w § 1 pkt 3.

2. Zezwoleń wymienionych w ust. 1 udziela się na piśmie z określeniem przedstawicielstwa, urzędu lub instytucji bądź z określeniem funkcji osoby, na których rzecz udziela się zezwoleń; zezwoleń imiennych nie wydaje się.

3. Na podstawie udzielonego zezwolenia umowę najmu budynków i lokali, stanowiących własność Państwa, zawiera prezydium rady narodowej miasta, na którego terenie znajduje się budynek (lokal) objęty zezwoleniem, lub inna jednostka państwowa sprawująca zarząd budynku, umowę zaś najmu budynków lub lokali stanowiących własność osób fizycznych albo osób prawnych zawierają właściciele tych budynków (lokali). Umowa powinna w szczególności określać przedmiot i warunki najmu, termin objęcia budynku (lokalu) przez najemcę oraz normować również obowiązki wynikające z przepisu § 3.

4. Obowiązek płacenia czynszu powstaje od dnia, w którym budynek (lokal) zgodnie z umową mógł być przez najemcę objęty, choćby faktyczne objęcie nastąpiło po tym dniu.

§ 3. Umowa określona w § 2 ust. 3 powinna zawierać postanowienie, że najęty budynek (lokal) lub jego część nie może być przez najemcę oddawany w podnajem bądź bezpłatne używanie, jak również nie może stanowić przedmiotu zamiany, oraz że nieprzestrzeganie przez najemcę tego warunku uzasadnia prawo wynajmującego do rozwiązania umowy, a niezależnie od tego uzasadnia obowiązek najemcy do zapłacenia na rzecz wynajmującego odszkodowania lub kary umownej w wysokości przewidzianej w umowie.

§  4.

1. Przedstawicielstwa, urzędy, instytucje i osoby, z którymi została zawarta umowa najmu budynku (lokalu), opłacają czynsz najmu w wysokości ustalonej umową.

2. Czynsz oblicza się w stosunku do zajmowanej powierzchni użytkowej budynku lub lokalu niezależnie od ich przeznaczenia na cele użytkowe bądź mieszkalne. Przy określaniu wysokości czynszu należy uwzględnić wyposażenie budynku (lokalu) w urządzenia techniczne oraz charakter budynku i jego otoczenie (np. willa położona w parku, ogrodzie itp.).

3. Wysokość czynszu ustala się na podstawie stawek miesięcznego czynszu określonych od 1 m² powierzchni użytkowej budynku (lokalu); najniższa stawka wynosi 24 zł od 1 m²; stawki ulegają odpowiedniemu podwyższeniu zależnie od położenia i wyposażenia budynku (lokalu).

4. Stawki czynszu najmu nie obejmują terenów przyległych do budynku (ogrody przydomowe, sady itp.).

5. Ustalona w umowie wysokość czynszu wymaga zatwierdzenia przez Ministerstwo Gospodarki Komunalnej.

§  5.

1. Przedstawicielstwa, urzędy, instytucje lub osoby, które zamierzają rozwiązać umowę najmu i zwolnić przydzielony im budynek lub lokal, powinny zawiadomić o tym Ministerstwo Gospodarki Komunalnej za pośrednictwem Ministerstwa Spraw Zagranicznych podając w zawiadomieniu datę zwolnienia budynku (lokalu).

2. Zwolnienie lokalu (budynku) nie uprawnia organu do spraw lokalowych do dysponowania zwolnionym lokalem (budynkiem) przed uzyskaniem na to zezwolenia Ministerstwa Gospodarki Komunalnej.

§ 6. Dotychczasowe decyzje o przydziale budynków i lokali, wydane przed wejściem w życie niniejszego zarządzenia, uznaje się za zezwolenia w rozumieniu § 2, z tym że przydział imienny jest równoznaczny z zezwoleniem na rzecz przedstawicielstwa, urzędu lub instytucji, do których personelu należy osoba posiadająca przydział imienny.

§ 7. Umowy najmu, o których mowa w niniejszym zarządzeniu, powinny być zawierane i wykonywane z zachowaniem przepisów dewizowych.

§ 8. Traci moc zarządzenie Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 17 marca 1953 r. w sprawie warunków zajmowania budynków i lokali przez przedstawicielstwa dyplomatyczne i cudzoziemski personel tych przedstawicielstw oraz przez urzędy konsularne i personel tych urzędów, posiadający obywatelstwo kraju wysyłającego (Monitor Polski z 1953 r. Nr A-37, poz. 467 i z 1958 r. Nr 52, poz. 309).

§ 9. 1 Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 1961 r., z tym że w stosunku do budynków (lokali) zajmowanych w dniu ogłoszenia niniejszego zarządzenia § 4 wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1962 r.

¹ § 9 zmieniony przez § 1 zarządzenia z dnia 15 grudnia 1961 r. (M.P.61.98.411) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 29 grudnia 1961 r.