Warunki sprzedaży zagranicznych środków płatniczych na cele prywatne.

Monitor Polski

M.P.1978.3.15

Akt utracił moc

Wersja od: 10 sierpnia 1983 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 21 stycznia 1978 r.

w sprawie warunków sprzedaży zagranicznych środków płatniczych na cele prywatne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy dewizowej z dnia 28 marca 1952 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 133) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Sprzedaż zagranicznych środków płatniczych na cele prywatne uzależnia się od uiszczenia opłaty w wysokości:

1) 1 30% równowartości zakupywanych zagranicznych środków płatniczych państw, z którymi Polska rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych,

2) 2 100% równowartości zakupywanych zagranicznych środków płatniczych państw, z którymi Polska nie rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych.

2. Opłacie, o której mowa w ust. 1, podlegają również talony Narodowego Banku Polskiego uprawniające do wymiany złotych w tranzytowych państwach, z którymi Polska rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych.

3. Opłatę pobiera Narodowy Bank Polski lub inna instytucja uprawniona do sprzedaży zagranicznych środków płatniczych.

§  2.

1. Pobraną opłatę odprowadza się na Centralny Fundusz Turystyki i Wypoczynku, po potrąceniu 2% równowartości sprzedanych zagranicznych środków płatniczych oraz opłaty od talonów Narodowego Banku Polskiego.

2. Kwoty potrącone zgodnie z ust. 1 przeznacza się na pokrycie kosztów związanych z obsługą kasową.

§  3.

1. Zagraniczne środki płatnicze nie wykorzystane zgodnie z celem, na jaki zostały zakupione, podlegają odprzedaży Narodowemu Bankowi Polskiemu lub innej instytucji uprawnionej do ich sprzedaży.

2. W razie odprzedania nie wykorzystanych zagranicznych środków płatniczych oraz zwrotu talonów Narodowego Banku Polskiego opłata podlega zwrotowi odpowiednio do wysokości odprzedanych środków oraz zwróconych talonów, z wyjątkiem kwot potrąconych zgodnie z § 2.

3. W razie nieodprzedania zagranicznych środków płatniczych zgodnie z ust. 1 Narodowy Bank Polski lub inna instytucja uprawniona może odmówić kolejnej sprzedaży tych środków.

§ 4. 3 Państwami, z którymi Polska rozlicza się na podstawie umów o płatnościach niehandlowych są: Ludowa Republika Albanii, Ludowa Republika Bułgarii, Czechosłowacka Republika Socjalistyczna, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, Republika Kuby, Mongolska Republika Ludowa, Niemiecka Republika Demokratyczna, Socjalistyczna Republika Rumunii, Węgierka Republika Ludowa, Socjalistyczna Republika Wietnamu i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.

§ 5. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1975 r. w sprawie warunków sprzedaży zagranicznych środków płatniczych i dokumentów przewozu na trasy zagraniczne (Monitor Polski z 1975 r. Nr 39 poz. 228 i z 1976 r. Nr 23, poz. 104).

§ 6. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 15 lutego 1978 r.

¹ § 1 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 15 lipca 1983 r. (M.P.83.26.147) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 10 sierpnia 1983 r.

² § 1 ust. 1 pkt 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 30 grudnia 1981 r. (M.P.81.33.298) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 stycznia 1982 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 15 lipca 1983 r. (M.P.83.26.147) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 10 sierpnia 1983 r.

³ § 4 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 30 grudnia 1981 r. (M.P.81.33.298) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 stycznia 1982 r.