Wysokość zarobku stanowiącego najniższą podstawę wymiaru świadczeń i składek ubezpieczeniowych ustala się na kwotę 36 zł tygodniowo czyli 150 zł miesięcznie.
2.
Dla pracowników zatrudnionych w zakładach pracy, będących własnością prywatną lub w prywatnym użytkowaniu, ustala się wysokość zarobku, stanowiącego najniższą podstawą wymiaru świadczeń i składek ubezpieczeniowych, na kwotę 72 zł tygodniowo czyli 300 zł miesięcznie,
Do uczniów rzemieślniczych odbywających naukę rzemiosła w indywidualnych zakładach rzemieślniczych w zawodach, których wykaz ustala Minister Przemysłu Drobnego i Rzemiosła w porozumieniu z Ministrem Pracy i Opieki Społecznej, stosuje się najniższą podstawę wymiaru świadczeń i składek ubezpieczeniowych, określoną w § 1 ust. 1.
Jeżeli szczegółowe przepisy prawne o ubezpieczeniu społecznym nie zawierają odmiennych postanowień, zarobek ustalony w § 1 stanowi podstawę wymiaru świadczeń i składek przy ubezpieczeniu osób pobierających wynagrodzenie niższe lub nie pobierających żadnego wynagrodzenia.
Zarządzenie niniejsze nie stosuje się do świadczeń uregulowanych w dekrecie z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 30, poz. 116).
Traci moc zarządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 21 lutego 1949 r. (Monitor Polski z 1949 r. Nr A-14, poz. 194, z 1950 r. Nr A-128, poz. 1586 i z 1953 r. Nr A-74, poz. 887).
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .