Ustalenie gatunków makulatury i warunków technicznych obowiązujących przy dostawie makulatury dla przemysłu papierniczego.
Monitor Polski
M.P.1954.A-14.305
Akt utracił moc Wersja od: 9 lutego 1954 r.
ZARZĄDZENIE
MINISTRA PRZEMYSŁU DRZEWNEGO I PAPIERNICZEGO ORAZ PREZESA CENTRALNEGO URZĘDU GOSPODARKI MATERIAŁOWEJ
z dnia 29 grudnia 1953 r.
w sprawie ustalenia gatunków makulatury i warunków technicznych obowiązujących przy dostawie makulatury dla przemysłu papierniczego.
Na podstawie § 9 uchwały nr 456 Prezydium Rządu z dnia 24 maja 1952 r. w sprawie gospodarki makulaturą (Monitor Polski Nr A-51, poz. 691) zarządza się, co następuje:
Gatunki makulatury i warunki techniczne obowiązujące przy dostawie makulatury dla przemysłu papierniczego określa załącznik do niniejszego zarządzenia.
ZAŁĄCZNIK
GATUNKI MAKULATURY I WARUNKI TECHNICZNE OBOWIĄZUJĄCE PRZY DOSTAWIE MAKULATURY DLA PRZEMYSŁU PAPIERNICZEGO
GATUNKI MAKULATURY I WARUNKI TECHNICZNE OBOWIĄZUJĄCE PRZY DOSTAWIE MAKULATURY DLA PRZEMYSŁU PAPIERNICZEGO
A.
Wstęp.
Wstęp.
1.
Ustalenia dotyczą makulatury używanej jako jednego z surowców do wytwarzania papieru, tektury i innych wyrobów pilśniowych.2.
Określenie. Makulatura jest to wybrakowany, zadrukowany, zapisany lub w inny sposób wykorzystany i nie nadający się już do użytku papier, karton i tektura w formie wytworu bądź przetworu papierniczego. Za makulaturę uważa się również ścinki papieru, kartonu lub tektury nie nadające się ze względu na swój ograniczony format do dalszego użytku.3.
Oznaczenie gatunków. W zależności od przeznaczenia, składu surowców włóknistych, stopnia zadrukowania lub zapisania, stopnia zanieczyszczenia i barwy rozróżnia się 15 gatunków makulatury.B.
Wymagania ogólne.
Wymagania ogólne.
4.
Makulatura spakowana w bele nie może zawierać żadnych ciał obcych, a również tomofanu, celuloidu, cynfolii, pergaminu sztucznego oraz papierów impregnowanych i powlekanych smołą, bituminą i asfaltem, kalki maszynowej i ołówkowej. Makulatura nie może być zabrudzona smarem, tłuszczem i farbami olejnymi.C.
Wymagania szczegółowe.
Wymagania szczegółowe.
5.
Gatunki. 1)
Skład gatunku I: białe i kremowe nie zapisane i nie zadrukowane ścinki introligatorskie papieru i kartonu jednowarstwowego klas I, II i III (bezdrzewne). 2)
Skład gatunku II: białe i kremowe nie zapisane i nie zadrukowane ścinki introligatorskie papieru i kartonu klas IV-IX (drzewne). 3)
Skład gatunku III: akta białe i kremowe zapisane i zadrukowane bez spinaczy, księgi handlowe, zeszyty bez okładek i zszywek; ścinki i odpadki papieru pakowego siarczynowego; ścinki i odpadki białe i kremowe zapisane i zadrukowane papieru i kartonu klas I, II i III. 4)
Skład gatunku IV:a)
ścinki i odpadki papieru siarczanowego,b)
ścinki i odpadki papieru z celulozy siarczynowej nie bielonej. 5)
Skład gatunku V: ścinki jasnokolorowe papieru i kartonu oraz odpadki papieru i kartonu białego barwnie zadrukowanego, zapakowane w osobne bele według kolorów: żółtego, czerwonego, zielonego i niebieskiego; kartonowe opakowania papierosów (główny barwnik nadruku decyduje o przynależności do danego koloru); odpadki bibułki papierosowej. 6)
Skład gatunku VI: ścinki ciemnokolorowe papieru i kartonu oraz odpadki papieru i kartonu czarno zadrukowanego; ścinki jasnokolorowe nie sortowane według kolorów. 7)
Skład gatunku VII:a)
gazety czyste i zwroty,b)
czasopisma ilustrowane bez zszywek,c)
książki bez okładek i zszywek oraz tektura biała zadrukowana. 8)
Skład gatunku VIII: ścinki i odpadki tektury brązowej czystej i zadrukowanej oraz pudełka bez zszywek z tektury brązowej oklejonej lub nie oklejonej. 9)
Skład gatunku IX:a)
worki z papieru siarczanowego, suche i wytrząśnięte, pozbawione wkładek asfaltowanych;b)
worki z papieru siarczanowego po sadzach i farbach. 10)
Skład gatunku X: odpadki mieszane z papieru, kartonu lub tektury, opakowania z nadrukiem, tektura matrycowa. 11)
Skład gatunku XI: worki z tkaniny papierowej, przędza i sznurek z papieru siarczanowego. 12)
Skład gatunku XII: stare cewki przędzalnicze nie impregnowane bez przędzy oraz tuleje papierowe. 13)
Skład gatunku XIII: ścinki i odpadki papieru pergaminowego i kalki szkicowej, zapakowane według kolorów. 14)
Skład gatunku XIV: wyroby z masy papierowej oraz beczki z masy papierowej po kalafonii,XIV a: odpadki preszpanu,
XIV b: odpadki tektur nie wymienionych w grupach poprzednich.
15)
Skład gatunku XV: papier i bibułka parafinowana.6.
Odchylenia: 1)
W gatunku I - do 10% gatunku II. W pozostałych do 2% innych gatunków. 2)
Dopuszczalne zanieczyszczenie we wszystkich gatunkach do 1%, oprócz gatunków IX i X (do 2%).7.
Wilgotność dla wszystkich gatunków 10%, dla IX i X gatunku - 12%.D.
Metody badań i odbiór.
Metody badań i odbiór.
8.
Pobieranie próbek. Z partii, którą określa się na 2.500-6.300 kg pobiera się do badania 5 bel, które powinny charakteryzować całą partię. W celu określenia zgodności gatunku makulatury z warunkami pobiera się próbę według uznania stron do 10% ciężaru z każdego gatunku dostarczonej partii makulatury. W celu określenia wilgotności makulatury z każdej pobranej beli wybiera się z rozmaitych stron na głębokości 200-300 mm po jednej garści makulatury. Pobrane próby miesza się według każdego gatunku osobno. Z każdej otrzymanej mieszaniny pobiera się średnią próbę w ilości od 500 do 1000 g i kładzie się do hermetycznie zamykanej puszki blaszanej albo do takiegoż naczynia szklanego.9.
Rodzaje badań:a)
oględziny zewnętrzne,b)
badanie zawartości ścieru dla I gatunku,c)
ważenie,d)
oznaczenie zaśmiecenia,e)
oznaczenie wilgotności.10.
Przeprowadzenie badań. 1)
Oględziny zewnętrzne. Zgodność z wymaganiami ogólnymi i szczegółowymi co do czystości, zawartości ciał obcych i makulatury innych gatunków sprawdza się przez oględziny rozpakowanych bel i ważenie. 2)
Badania zawartości ścieru drzewnego. 1 g fluoroglucyny rozpuszcza się w 50 ml alkoholu i po rozpuszczeniu dodaje się 25 ml stężonego kwasu siarkowego. Tak przygotowanym roztworem zwilża się makulaturę. Makulatura bezdrzewna w miejscu zwilżenia nie może zabarwić się na kolor czerwony, gdyż zabarwienie takie świadczy o zawartości ścieru drzewnego. 3)
Metoda oznaczania zaśmiecenia. Do oznaczenia zaśmiecenia z bel pobranych do prób według ust. 8 należy pobrać tylko te bele lub ich części, których wilgotność nie przekracza 15%. W celu określenia stopnia zaśmiecenia makulaturę każdego gatunku sortuje się osobno na stole sortowniczym wyposażonym w sito druciane z oczkami o powierzchni 1 cm2 i wysuwaną szufladką na śmieci. Makulaturę przetrząsa się i przebiera na sicie ręcznie. Ciężar wypadłych do szufladki śmieci oznacza się na wadze technicznej i wyraża się w procentach w stosunku do ciężaru sortowanej makulatury o wilgotności odpowiadającej wymaganiom określonym w ust. 7. Równocześnie z oznaczeniem stopnia zaśmiecenia wysortuje się te gatunki makulatury, których zawartość w danym gatunku jest ograniczona lub zupełnie niedopuszczalna. Robi się to w celu sprawdzenia dokładności sortowania makulatury. Wysortowaną część makulatury (niedopuszczalną) waży się, a zawartość jej wyraża się w procentach w stosunku do ciężaru pobranej próby. 4)
Metoda oznaczania wilgotności. Celem określenia wilgotności pobiera się z każdej puszki z próbką naważkę 200-300 g makulatury. Po zważeniu na wadze technicznej próbę wysusza się w suszarce w temperaturze 100-105° C do stałego ciężaru, który oznacza się przez kilkakrotne ważenie dla kontroli. Zawartość wilgoci oblicza się w procentach w stosunku do pierwszego ciężaru naważki.11.
Ocena badań i prób. 1)
Dobra próba zachodzi wtedy, gdy bela makulatury po przejściu wszystkich prób zostanie zaliczona do gatunku podanego w specyfikacji. 2)
Zła próba zachodzi wtedy, gdy bela makulatury w wyniku prób nie może być zaliczona do danego gatunku. Można jednak taką belę zaliczyć do jednego z dalszych gatunków, któremu własnościami odpowiada. 3)
Ocena partii makulatury. Partię makulatury przyjmuje się, jeśli wszystkie badane bele odpowiadają wymaganiom. W przeciwnym wypadku dostawca powinien całą partię makulatury raz jeszcze przesortować i przedstawić do ponownego odbioru. Drugie odrzucenie jest ostateczne.E.
Opakowanie, znakowanie, przewóz i przechowywanie.
Opakowanie, znakowanie, przewóz i przechowywanie.
12.
Opakowanie. 1)
Makulaturę dostarcza się w prasowanych belach o ciężarze 80-120 kg, ściągniętych przynajmniej czterema drutami na krzyż. Makulatura gatunku VII a i b może być dostarczona w wiązkach, związanych drutem lub sznurkiem. To samo odnosi się do makulatury gatunku VII c, o ile usunięto okładki i zszywki. 2)
Makulatura gatunku I-IV powinna być opakowana w papier lub karton w celu ochrony przed zanieczyszczeniami podczas przewozu i magazynowania. 3)
Pozostałe gatunki dostarcza się bez opakowania papierowego. Każda jednak bela zawierająca drobne ścinki lub odpadki, jeśli istnieje obawa, że może ulec rozsypaniu, powinna być obłożona papierem, kartonem lub tekturą pochodzącą z odpadów. 4)
Za tarę uważa się drut oraz opakowanie makulatury. Tara nie może przekroczyć 5% ciężaru brutto beli w gatunkach I-VI oraz 3% w pozostałych.13.
Znakowanie. Na każdej beli umieszcza się tabliczkę kartonową lub tekturową z napisem zawierającym: a) nazwę i adres dostawcy, b) nr beli, c) nr gatunku, d) wagę brutto.14.
Przewóz. Makulaturę przewozi się w krytych środkach przewozowych.15.
Przechowywanie. Makulaturę należy przechowywać w pomieszczeniach krytych.F.
Przepis przejściowy.
Przepis przejściowy.
Do końca 1955 roku dopuszczalne są odchylenia w ciężarze bel.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »