§ 2. - Ustalanie cen zbytu na wyroby nietypowe i nietypowe roboty (usługi) o charakterze przemysłowym, wykonywane przez przedsiębiorstwa podległe Ministrowi Przemysłu Maszynowego i świadczone w obrębie gospodarki uspołecznionej.

Monitor Polski

M.P.1956.5.42

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1956 r.

§  2.

1. Podstawą do ustalania cen zbytu wyrobów lub robót (usług) nietypowych, o których mowa w § 1, jest jednostkowa kalkulacja wstępna kosztu własnego, sporządzona przez dostawcę (wykonawcę) zgodnie z zasadami i według wzorów obowiązujących w przemyśle maszynowym przy sporządzaniu kalkulacji wyrobów (robót) nietypowych.

2. Kalkulacja wstępna kosztu własnego powinna być oparta na ścisłych danych technicznych, a w szczególności na rysunkach, szkicach i wzorach, na których podstawie dział głównego technologa przedsiębiorstwa ustala ilość i rodzaje materiałów bezpośrednich oraz rodzaje operacji i czas robocizny bezpośredniej, niezbędnych do wykonania nietypowego wyrobu lub roboty.

3. Na podstawie danych, o których mowa w ust. 2, ustala się planowany koszt własny nietypowego wyrobu lub roboty przyjmując:

1) koszt materiałów - według cen obowiązujących w dniu sporządzenia kalkulacji, przy czym narzut procentowy kosztów zakupu należy obliczać w wysokości ustalonej planem techniczno-ekonomicznym w stosunku do wykazanej w kalkulacji wartości materiałów łącznie z paliwem technologicznym; poszczególne pozycje materiałów należy wykazać ilościowo i wartościowo w załączniku a) do kalkulacji;

2) koszty specjalne - według kosztów wytworzenia modeli, narzędzi, sprawdzianów itp., jeśli są wykonane we własnym zakresie; w razie konieczności korzystania z obróbki obcej należy wyszczególnić rodzaje obróbki oraz ustalony jej koszt na podstawie cennika lub w uzgodnieniu z przedsiębiorstwem dokonującym obróbki; poszczególne rodzaje kosztów specjalnych należy wykazać w załączniku c) do kalkulacji;

3) koszt robocizny bezpośredniej - według obowiązującego taryfikatora robót i obowiązujących stawek płac;

4) koszty pośrednie (wydziałowe, ogólnofabryczne, sprzedaży) - według procentowych narzutów przyjętych w planie techniczno-ekonomicznym; obliczenia narzutów kosztów wydziałowych dokonuje się w oparciu o planowe stawki procentowe poszczególnych wydziałów biorących udział w wykonaniu danego wyrobu nietypowego lub nietypowej usługi; poszczególne pozycje robocizny bezpośredniej oraz związane z nią narzuty kosztów wydziałowych należy wykazać w załączniku b) do kalkulacji.