Rozdział 8 - Znaki żeglugowe i sygnalizacja. - Uprawianie żeglugi i spławu na śródlądowych drogach wodnych.

Monitor Polski

M.P.1967.14.71

Akt utracił moc

Wersja od: 7 marca 1967 r.

Rozdział  8

Znaki żeglugowe i sygnalizacja.

§ 14. Wzory oraz znaczenie znaków żeglugowych i sygnałów określa załącznik nr 3 do zarządzenia.

Znaki żeglugowe.

§  15.

1. Do oznaczania szlaku żeglownego oraz przeszkód dla żeglugi służą znaki żeglugowe.

2. Znaków żeglugowych nie wolno niszczyć, uszkadzać, przenosić na inne miejsce lub usuwać.

3. Jeżeli kierownik statku, tratwy, pociągu holowniczego lub zestawu pchanego zauważy uszkodzenie lub zniszczenie znaku żeglugowego, powinien zawiadomić o tym przedstawiciela służby liniowej właściwego okręgowego zarządu wodnego.

4. Jeżeli kierownik statku, tratwy, pociągu holowniczego lub zestawu pchanego stwierdzi nie oznaczoną przeszkodę, powinien w miarę możności oznakować ją znakiem prowizorycznym i zawiadomić o miejscu przeszkody przedstawiciela służby liniowej właściwego okręgowego zarządu wodnego.

5. Znaki żeglugowe pływające i pomocnicze, służące do oznaczania kierunku i szerokości szlaku żeglownego, ustawia się w odległości nie większej niż 5 m poza granicą tego szlaku. Statki nie mogą zbliżać się do tych znaków na mniejszą odległość niż 5 m.

6. Znaki żeglugowe na drogach wodnych w czasie uprawiania żeglugi nocnej powinny być oświetlone lub w inny sposób przystosowane do warunków jazdy nocnej.

7. W razie możliwości uprawiania żeglugi w porze zimowej, sposób oznakowania uwzględniający bezpieczeństwo żeglugi określa w razie potrzeby inspektorat żeglugi śródlądowej w uzgodnieniu z okręgowym zarządem wodnym.

8. W razie stosowania latarń do oświetlania znaków żeglugowych, powinny one być zapalane w takim czasie, aby latarnia na odcinku dozorowanym przez zapalającego była zapalana nie później niż pół godziny po zachodzie słońca, rozpoczęcie gaszenia natomiast powinno się odbywać nie wcześniej niż w pół godziny przed wschodem słońca.

Stosowanie sygnałów.

§  16.

1. Porozumiewanie się i ostrzeganie statków i tratw podczas ruchu powinno odbywać się za pomocą sygnałów dźwiękowych i wzrokowych.

2. Posługiwanie się innymi sygnałami lub w sposób odmienny albo w innych okolicznościach, niż to zostało ustalone w niniejszych przepisach, jest zabronione.

Rodzaje sygnałów.

§  17.

1. Do sygnalizacji wzrokowej używa się w porze dziennej flag i tarcz, w porze zaś nocnej - świateł.

2. Kolory flag i tarcz muszą być wyraźne i powinny mieć świeżą barwę.

3. Flagi i tarcze używane do sygnalizacji powinny odpowiadać normom resortowym.

4. Sygnały dźwiękowe (słuchowe) daje się za pomocą gwizdka parowego, syreny, trąbki sygnałowej, dzwonu lub gongu.

5. Sygnały dźwiękowe statków z własnym napędem powinny być tak głośne, aby się rozchodziły na odległość co najmniej 1.000 m.

6. Sygnały dźwiękowe statków motorowych daje się jednocześnie z sygnałem wzrokowym w postaci żółtego światła.

7. Światła używane do sygnalizacji powinny świecić się jasno i być widoczne, w zależności od swego przeznaczenia, ze wszystkich stron bądź tylko sektorowe z odpowiedniej strony statku. Szkła latarń sygnałowych powinny być utrzymywane w czystości.

8. Statki posługujące się reflektorami w porze nocnej powinny z nich korzystać w taki sposób, aby światło nie oślepiało załóg innych statków.

Sygnały dźwiękowe.

§ 18. Sygnały dźwiękowe daje się za pomocą krótkich i długich dźwięków; krótki dźwięk powinien trwać jedną sekundę, długi dźwięk powinien trwać 4-6 sekund. Przerwy pomiędzy pojedynczymi dźwiękami tego samego sygnału powinny trwać jedną sekundę.

Znaczenie sygnałów dźwiękowych.

§ 19. Znaczenie poszczególnych sygnałów dźwiękowych jest następujące:

1)	-	baczność (uwaga);
2)	- -	wezwanie do otwarcia śluzy lub mostu oraz wezwanie nadzorcy lub strażnika wodnego na brzeg;
3)	- - -	koniec jazdy (dla pociągu holowniczego);
4)	.	kieruję statek na prawo (zezwolenie na mijanie wzdłuż lewej burty);
5)	. .	kieruję statek na lewo (zezwolenie na mijanie wzdłuż prawej burty);
6)	. . .	moja maszyna pracuje wstecz (rzucenie kotwicy dla pociągu holowniczego);
7)	. . . . .	nie mogę dać się wyprzedzić lub wyminąć;
8)	- .	a) chcę zawrócić statkiem w prawo;
		b) na postoju - rozpoczęcie jazdy, podniesienie kotwicy (dla pociągu holowniczego);
9)	- . .	chcę zawrócić statkiem w lewo;
10)	- . . .	nakaz zatrzymania się statków idących z przeciwnego kierunku;
11)	- . . . . - . . . .	nie mogę manewrować statkiem;
12)	- - .	mam zamiar wyprzedzać i kieruję statek na prawo (zezwolenie na wyprzedzenie wzdłuż prawej burty);
13)	- - . .	mam zamiar wyprzedzać i kieruję statek na lewo (zezwolenie na wyprzedzenie wzdłuż lewej burty);
14)	- - - - - -	długotrwałe powtarzające się długie dźwięki - wzywam pomocy;
15)	.. .. ..	seria podwójnych krótkich dźwięków - człowiek za burtą;
16)	. . - -	wiozę materiały niebezpieczne.

Latarnie sygnałowe - pozycyjne.

§ 20. Rodzaje oraz warunki, jakim powinny odpowiadać latarnie sygnałowo-pozycyjne na statkach, określa poniższa tabela:

Lp.	Nazwa latarni sygnałowo-pozycyjnych	Kolor światła	Odległość widzialności	Kąt widzialności światła w płaszczyźnie poziomej
			światła w m	kąt całkowity	układ kąta widzialności
1	Latarnia masztowa (topowa):
	a) na statkach z własnym napędem mechanicznym	biały jasny	1.000	225°	po 112^1/2° w obie strony od płaszczyzny symetrii, licząc od dziobu statku
	b) na statkach bez własnego napędu mechanicznego, holowanych	biały zwykły	1.000	360°	wokoło całego horyzontu
2	Latarnia burtowa prawa	zielony jasny	500	112^1/2°	od dziobu po 22^1/2° poza trawers w kierunku rufy
3	Latarnia burtowa lewa	czerwony jasny	500	112^1/2°	od dziobu po 22^1/2° poza trawers w kierunku rufy
4	Latarnia rufowa	biały zwykły	1.000	135°	po 67^1/2° w obie strony od płaszczyzny symetrii licząc od rufy statku
5	Latarnia holownicza (druga topowa na maszcie w odstępie 1 m)	biały jasny	1.000	225°	jak w latarni masztowej
6	Latarnie awaryjne:			360°
	a) górna	a) czerwony	500		wokoło całego
	b) dolna	b) biały	1.000		horyzontu
	jedna nad drugą w odstępie 1 m

Światła statków z własnym napędem będących w ruchu.

§  21.

1. W czasie jazdy nocnej każdy statek z własnym napędem mechanicznym, z wyjątkiem statków rybackich o mocy silnika do 10 KM, powinien posiadać następujące światła:

1) masztowe (topowe) - wymienione w § 20 lp. 1 lit. a),

2) burtowe - wymienione w § 20 lp. 2 i 3,

3) rufowe - wymienione w § 20 lp. 4.

2. Światła wymienione w ust. 1 powinny być umieszczone w sposób następujący:

1) masztowe - w przedniej części statku na maszcie sygnalizacyjnym na wysokości co najmniej 1 m ponad światłami burtowymi,

2) burtowe - w miejscu największej szerokości i co najmniej 1 m za światłem topowym, licząc od dziobu statku; światła te powinny być umieszczone na jednakowej wysokości ponad pokładem i w taki sposób, aby światło nie było widoczne z budki sterniczej; ponadto powinny one być zaopatrzone od strony wewnętrznej w specjalne osłony w taki sposób, aby światło czerwone nie było widoczne od strony prawej burty, światło zaś zielone - od strony lewej burty oraz oba światła od strony rufy,

3) rufowe - na rufie statku w taki sposób, aby światło nie było widoczne z pokładu.

3. Statki rybackie z własnym napędem o mocy silnika do 10 KM powinny mieć masztowe białe zwykłe światła umieszczone na maszcie, widoczne ze wszystkich stron.

Światła statków holujących i zestawów pchanych.

§  22.

1. Każdy holownik prowadzący pociąg powinien w czasie jazdy nocnej posiadać prócz świateł podanych w § 21 drugie światło masztowe (topowe).

2. Każdy zestaw pchany o długości ponad 100 m w czasie jazdy nocnej powinien posiadać:

1) trzy białe światła masztowe wymienione w § 20 lp. 1 lit. a) w rozstawie trójkąta równoramiennego o boku długości co najmniej 1 m i o podstawie poziomej, umieszczone na maszcie w dziobowej części zestawu,

2) światła burtowe wymienione w § 20 lp. 2 i 3, umieszczone w miejscu największej szerokości i na jednakowej wysokości co najmniej 1 m nad pokładem lub ciągłym nadburciem; światła te mogą się znajdować na pchaczu lub możliwie blisko pchacza,

3) trzy światła rufowe wymienione w § 20 lp. 4, umieszczone na rufie pchacza w odstępach 1 m na linii poziomej prostopadłej do osi wzdłużnej.

3. Zestaw pchany o długości do 100 m powinien posiadać światła wymienione w § 21.

Światła statków bez własnego napędu mechanicznego, pływających pojedynczo.

§  23.

1. Statki bez własnego napędu mechanicznego o powierzchni ponad 20 m², płynące pojedynczo, powinny mieć światła burtowe i światło rufowe umieszczone stosownie do przepisów § 21.

2. Na statkach bez własnego napędu, napuszczających się rufą, przy zbliżaniu się do innych obiektów pływających należy poruszać światłem rufowym w prawo i w lewo w płaszczyźnie poziomej.

3. Statki o powierzchni 20 m² i poniżej, płynące pojedynczo, powinny mieć przednie białe zwykłe światło umieszczone na maszcie, widoczne ze wszystkich stron.

Światła statków holowanych.

§  24.

1. Każdy statek w pociągu holowniczym w czasie jazdy nocnej powinien mieć białe zwykłe światło topowe określone w § 20 lp. 1 lit. b) umieszczone co najmniej o 1 m nad pokładem, a statki kryte - co najmniej 1 m nad przykryciem.

2. Ostatni statek w pociągu holowniczym powinien mieć prócz światła topowego światło rufowe określone w § 20 lp. 4.

3. Jeżeli na końcu pociągu holowniczego znajdują się dwa statki złączone burtami, każdy z nich powinien mieć światło rufowe.

4. Jeżeli statki prowadzone są przy burcie holownika, holownik i każdy holowany statek powinien posiadać światło rufowe.

5. Jeżeli statki prowadzone przy burcie holownika zasłaniają jego światła pozycyjne, światła te należy przenieść na zewnętrzne burty statków holowanych.