Rozdział 3 - Wolna burta, podziałki pomiarowe i załadunek statków. - Uprawianie żeglugi i spławu na śródlądowych drogach wodnych.
Monitor Polski
M.P.1961.23.111
Akt utracił moc Wersja od: 19 czerwca 1963 r.
Rozdział III.
Wolna burta, podziałki pomiarowe i załadunek statków.
Wolna burta, podziałki pomiarowe i załadunek statków.
§ 6.
1.
Statki przy swym największym zanurzeniu powinny posiadać minimalną nadwodną burtę, określoną znakiem "wolnej burty".2.
Wysokość wolnej burty dla każdego statku określona jest w świadectwie zdolności żeglugowej.3.
Dla statków klasyfikowanych przez Polski Rejestr Statków rodzaj znaku wolnej burty i sposób jego umieszczenia określają przepisy Polskiego Rejestru Statków. Dla pozostałych statków znak wolnej burty i sposób jego umieszczania określają władze żeglugowe.4.
Dolna krawędź znaku wolnej burty jest dolną granicą wolnej burty, a równocześnie górną granicą największego dopuszczalnego zanurzenia statków.§ 7.
1.
Statki o długości ponad 40 m powinny posiadać trzy podziałki pomiarowe na każdej burcie, utrzymane w stanie czytelnym.2.
Statki o długości mniejszej niż 40 m powinny posiadać na każdej burcie dwie podziałki pomiarowe, utrzymane w stanie czytelnym.3.
Sposób oznaczania i umieszczania podziałek pomiarowych regulują przepisy Polskiego Rejestru Statków.§ 8.
1.
Statki mogą być zanurzone nie więcej, niż na to pozwala stan wody na odcinku drogi wodnej, na którym statek zamierza odbyć podróż. Zanurzenie powinno być co najmniej o 10 cm mniejsze od tranzytowej głębokości i nie może przekraczać dolnej krawędzi znaku wolnej burty.2.
Ładunek powinien być rozmieszczony równomiernie i nie może utrudniać dojścia do urządzeń statkowych.3.
Ładunek na pokładzie statku powinien być tak rozmieszczony, aby jak najmniej wpływał na zmianę stateczności statku.4.
Wysokość ładunku ponad pokładem lub krawędziami burt powinna być tak obliczona, aby był zapewniony swobodny przejazd pod istniejącymi mostami na danej drodze wodnej, pod przewodami itp. Ładunek nie może wystawać poza burty, z wyjątkiem towarów przestrzennych, jak np. słoma, siano, faszyna, które mogą wystawać, nie więcej jednak niż 1 m poza burtę.