Rozdział 8 - Znaki żeglugowe i sygnalizacja. - Uprawianie żeglugi i spławu na śródlądowych drogach wodnych.

Monitor Polski

M.P.1961.23.111

Akt utracił moc

Wersja od: 19 czerwca 1963 r.

Rozdział  VIII.

Znaki żeglugowe i sygnalizacja.

§ 15. Wzory oraz znaczenie znaków żeglugowych i sygnałów określa załącznik nr 4.

Znaki żeglugowe.

§  16.

1. Do oznaczania szlaku żeglownego lub spławnego oraz przeszkód dla żeglugi lub spławu służą znaki żeglugowe orientacyjne i ostrzegawcze.

2. Oznakowanie szlaku żeglownego lub spławnego przez ustawianie, zmiany i usuwanie znaków żeglugowych należy do obowiązków organów administracji dróg wodnych, o ile zarządzenie niniejsze lub inne przepisy nie stanowią inaczej.

3. Znaków żeglugowych nie wolno niszczyć, uszkadzać, przenosić na inne miejsca lub usuwać.

4. Jeżeli kierownik statku, tratwy lub pociągu holowniczego zauważy uszkodzenie lub zniszczenie znaku żeglugowego, powinien w miarę możności zawiadomić o tym najbliższy organ administracji dróg wodnych.

5. Jeżeli kierownik statku, tratwy lub pociągu holowniczego stwierdzi nie oznaczoną przeszkodę, powinien w miarę możności oznakować ją znakiem prowizorycznym i zawiadomić o tym najbliższy organ administracji dróg wodnych.

6. Tablice ostrzegawcze, znaki na nurcie i brzegach na szlakach eksploatowanych w nocy powinny być w porze nocnej oświetlone.

7. Światła sygnałowe oznaczające szlak żeglowny powinny być zapalane przez strażnika wodnego w takim czasie, aby ostatnia latarnia na jego odcinku była zapalona przed zachodem słońca; rozpoczęcie gaszenia natomiast powinno się odbywać dopiero ze wschodem słońca.

Stosowanie sygnałów.

§  17.

1. Porozumiewanie się i ostrzeganie statków i tratew podczas ruchu powinno odbywać się za pomocą sygnałów dźwiękowych i wzrokowych.

2. Nie wolno stosować sygnałów, przewidzianych w niniejszych przepisach, w okolicznościach innych niż te, dla których zostały przewidziane.

3. Posługiwanie się innymi sygnałami lub w sposób odmienny, niż to zostało ustalone lub dopuszczone w niniejszych przepisach, jest zabronione.

Rodzaje sygnałów.

§  18.

1. Do sygnalizacji wzrokowej używa się w porze dziennej flag, tarcz lub kul, w porze zaś nocnej świateł.

2. Kolory flag, tarcz i kul muszą być wyraźne i powinny mieć barwę świeżą.

3. Flagi i tarcze używane do sygnalizacji powinny odpowiadać normom resortowym.

4. Sygnały dźwiękowe (słuchowe) daje się za pomocą gwizdka parowego, syreny, trąbki sygnałowej, dzwonu lub gongu.

5. Sygnały dźwiękowe statków z własnym napędem powinny być tak głośne, aby się rozchodziły na odległość co najmniej 1.000 m.

6. Statki parowe dają sygnały dźwiękowe gwizdkiem parowym o tonie wyjącym odmiennym od gwizdków parowozów kolejowych.

7. Światła używane do sygnalizacji powinny świecić się jasno i być widoczne, w zależności od swego przeznaczenia, ze wszystkich stron bądź tylko sektorowo z odpowiedniej strony statku. Szkła latarń sygnałowych powinny być utrzymywane w czystości.

8. Statki posługujące się reflektorami w porze nocnej powinny z nich korzystać w taki sposób, aby światło nie oślepiało załogi innych statków.

Sygnały dźwiękowe.

§ 19. Sygnały dźwiękowe nadaje się za pomocą krótkich i długich dźwięków w sposób jasno rozeznawalny; krótki dźwięk powinien trwać jedną sekundę, długi dźwięk powinien trwać 4–6 sekund. Przerwy pomiędzy pojedynczymi dźwiękami tego samego sygnału powinny trwać 1 sekundę.

Znaczenie sygnałów dźwiękowych.

§ 20. Znaczenie poszczególnych sygnałów dźwiękowych jest następujące:

1) – baczność (uwaga);

2) – – wezwanie do otwarcia śluzy lub mostu oraz wezwanie nadzorcy lub strażnika wodnego na brzeg;

3) – – – koniec jazdy (dla pociągu holowniczego);

4) . kieruję statek na prawo (zezwolenie na mijanie wzdłuż lewej burty);

5) . . kieruję statek na lewo (zezwolenie na mijanie wzdłuż prawej burty);

6) . . . moja maszyna pracuje pełną mocą wstecz, zatrzymuję maszynę, rzucenie kotwicy (dla pociągu holowniczego);

7) . . . . . nie mogę dać się wyprzedzić lub wyminąć;

8) – . a) chcę dokonać obrotu prawą burtą,

b) na postoju – rozpoczęcie jazdy, podniesienie kotwicy (dla pociągu holowniczego);

9) – . . chcę dokonać obrotu lewą burtą;

10) – . . . nakaz zatrzymania się statków idących z przeciwnego kierunku;

11) – . . . . – . . . . nie mogę manewrować statkiem;

12) – – . mam zamiar wyprzedzać i kieruję statek na prawo (zezwolenie na wyprzedzenie wzdłuż prawej burty);

13) – – . . mam zamiar wyprzedzać i kieruję statek na lewo (zezwolenie na wyprzedzenie wzdłuż lewej burty);

14) – – – – – długotrwałe powtarzające się długie dźwięki – wzywam pomocy;

15) .. .. .. seria podwójnych krótkich dźwięków – człowiek za burtą;

16) . . – – wiozę materiały niebezpieczne.

Latarnie sygnałowo-pozycyjne.

§ 21. Rodzaje oraz warunki, jakim powinny odpowiadać latarnie sygnałowo-pozycyjne, określa poniższa tabela:

Lp.	Nazwa latarni sygnałowo-pozycyjnych	Kolor światła	Odległość widzialności światła w m	Kąt widzialności światła w płaszczyźnie poziomej
				kąt całkowity	układ kąta widzialności
1	latarnia masztowa (topowa)
	a) na statkach z własnym napędem mechanicznym	biały jasny	1000	225°	po 112^1/2° w obie strony od płaszczyzny symetrii, licząc od dziobu statku
	b) na statkach bez własnego napędu mechanicznego – holowanych	biały matowy	500	360°	wokoło całego horyzontu
2	latarnia burtowa prawa	zielony jasny	500	112^1/2°	od dziobu 22^1/2° poza trawers w kierunku rufy
3	latarnia burtowa lewa	czerwony	500	112^1/2°	– ‘‘ –
4	latarnia rufowa	biały jasny	1000	135°	po 67^1/2° w obie strony od płaszczyzny symetrii, licząc od rufy statku
5	latarnia holownicza (druga topowa na maszcie w odstępie 1 m)	biały jasny	1000	225°	jak w latarni masztowej
6	latarnie awaryjne:			360°	wokoło całego horyzontu
	a) górna	czerwony	500
	b) dolna	biały	500
	jedną nad drugą w odstępie 1 m

Światła statków z własnym napędem będących w ruchu.

§  22.

1. W czasie jazdy nocnej każdy statek z własnym napędem mechanicznym powinien posiadać następujące światła:

1) masztowe (topowe) wymienione w § 21 lp. 1 lit. a),

2) burtowe wymienione w § 21 lp. 2 i 3,

3) rufowe wymienione w § 21 lp. 4.

2. Światła wymienione w ust. 1 powinny być umieszczone w sposób następujący:

1) masztowe – w przedniej części statku na maszcie sygnalizacyjnym na wysokości co najmniej 1 m ponad światłami burtowymi,

2) burtowe – na ¹/₃ długości statku licząc od dziobu, w miejscu największej szerokości; światła powinny być umieszczone na jednakowej wysokości ponad pokładem i w taki sposób, aby światło nie było widoczne z budki sterniczej, ponadto powinny one być zaopatrzone od strony wewnętrznej w specjalne osłony w taki sposób, aby światło czerwone nie było widoczne od strony prawej burty, światło zaś zielone od strony lewej burty oraz oba światła od strony rufy;

3) rufowe – na rufie statku w taki sposób, aby światło nie było widoczne z pokładu.

Światła statków holujących w czasie jazdy.

§ 23. Każdy holownik prowadzący pociąg powinien w czasie jazdy nocnej posiadać prócz świateł podanych w § 22 drugie światło masztowe (topowe).

Światła statków bez własnego napędu mechanicznego, pływających pojedynczo.

§  24.

1. Statki bez własnego napędu o powierzchni ponad 20 m², płynące pojedynczo powinny mieć światła burtowe i światło rufowe umieszczone stosownie do przepisów § 22.

2. Na statkach bez własnego napędu, napuszczających się rufą, przy zbliżaniu się do innych obiektów pływających należy poruszać światłem rufowym w prawo i w lewo w płaszczyźnie poziomej.

3. Statki o powierzchni 20 m² i poniżej, płynące pojedynczo, powinny mieć przednie białe światło umieszczone na maszcie, widoczne ze wszystkich stron.

Światła statków holowanych.

§  25.

1. Każdy statek w pociągu holowniczym w czasie jazdy nocnej powinien mieć matowe światło topowe, określone w § 21 lp. 1 lit. b), umieszczone co najmniej o 1 m nad pokładem, a statki kryte – co najmniej 1 m nad przykryciem.

2. Ostatni statek w pociągu holowniczym powinien mieć prócz światła topowego światło rufowe określone w § 21 lp. 4.

3. Jeżeli na końcu pociągu holowniczego znajdują się dwa statki złączone burtami, to każdy z nich powinien mieć światło rufowe.

4. Jeżeli statki prowadzone są przy burcie holownika, to holownik i każdy holowany statek powinien posiadać światło rufowe.

5. Jeżeli statki prowadzone przy burcie holownika zasłaniają jego światła pozycyjne, wówczas światła te należy przenieść na zewnętrzne burty statków holowanych.

6. Statki holowane z brzegu powinny mieć światła wymienione w załączniku nr 4 (znaki nr 6a do 6e).