Uposażenia sędziów i członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego.

Monitor Polski

M.P.1966.48.237

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lipca 1973 r.

UCHWAŁA
RADY PAŃSTWA
z dnia 8 września 1966 r.
w sprawie uposażeń sędziów i członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego.

Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 11, poz. 54) Rada Państwa uchwala:
1.
Sędziowie Sądu Najwyższego i członkowie Biura Orzecznictwa otrzymują uposażenie zasadnicze według następujących grup i kwot:
GrupaKwota miesięcznego uposażenia
I A5.000 zł
I B4.600 zł
I C4.200 zł
II3.800 zł
III3.400 zł
IV3.000 zł
2.
Sędzia Sądu Najwyższego otrzymuje uposażenie zasadnicze w grupie I A, członek Biura Orzecznictwa nie będący sędzią - w grupie IV do I B.
1. 1
Ustala się tabelę dodatków specjalnych w brzmieniu określonym w załączniku do uchwały. Dodatek specjalny nie podlega opodatkowaniu i jest wolny od potrąceń na składkę emerytalną.
2.
Przewodniczący Rady Państwa może zezwolić Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego na wprowadzenie stawki dodatku specjalnego nie przewidzianej w ust. 1 oraz określenie osób, którym z tytułu pełnionej przez nich funkcji dodatek w tej stawce będzie przysługiwał.
1.
Dyrektor Biura Orzecznictwa i przewodniczący wydziału w izbie otrzymują dodatek specjalny w stawce 5-1.
2.
Kierownik działu w Biurze Orzecznictwa otrzymuje dodatek specjalny w stawce 6-3.
3.
Sędzia Sądu Najwyższego nie pełniący funkcji wymienionych w ust. 1 i 2 otrzymuje dodatek specjalny w stawce 6-4.
4.
Sędziemu Sądu Najwyższego, któremu przejściowo powierzono pełnienie obowiązków dyrektora Biura Orzecznictwa lub przewodniczącego wydziału w izbie albo kierownika działu w Biurze Orzecznictwa, może Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego przyznać na ten czas dodatek specjalny odpowiednio w granicach stawek określonych w ust. 1 lub 2.
5.
Sędzia delegowany do zastępczego pełnienia czynności sędziowskich w Sądzie Najwyższym otrzymuje dodatek specjalny w stawce 10-5.
6.
Członek Biura Orzecznictwa otrzymuje dodatek specjalny w stawce 10-4.
1.
Stawki dodatku specjalnego Dyrektorowi Biura Orzecznictwa i przewodniczącym wydziałów w izbach przyznaje Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego.
2.
Grupy uposażenia zasadniczego i stawki dodatku specjalnego członkom Biura Orzecznictwa oraz stawki dodatku specjalnego sędziom delegowanym do zastępczego pełnienia obowiązków sędziowskich w Sądzie Najwyższym przyznaje Minister Sprawiedliwości.
1.
W razie zbiegu uprawnień do pobierania dodatków specjalnych lub dodatku specjalnego i dodatku funkcyjnego przysługuje jeden dodatek według wyboru uprawnionego.
2.
Dodatek specjalny nie przysługuje w okresie zawieszenia w pełnieniu służby. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego może wstrzymać wypłatę dodatku osobie, która z innych powodów nie pełni przez ponad 3 miesiące obowiązków, z którymi związany jest dodatek.
3.
Przepisy o utracie prawa do dodatku specjalnego przez pracowników ministerstw mają zastosowanie do dodatku specjalnego przysługującego na podstawie niniejszej uchwały.
1.
Sędziowie Sądu Najwyższego i członkowie Biura Orzecznictwa otrzymują dodatek za wysługę lat, który wynosi miesięcznie:

po trzech latach wysługi - 250 zł

po sześciu latach wysługi - 400 zł

po dziewięciu latach wysługi - 550 zł

po dwunastu latach wysługi - 700 zł

2.
Do wysługi lat zalicza się okres służby po dniu 22 lipca 1944 r.:
a)
na stanowiskach sędziowskich, asesorskich i aplikanckich w sądownictwie powszechnym i sądach ubezpieczeń społecznych, sędziego Sądu Najwyższego i członka Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego;
b)
na stanowiskach prokuratorów, wiceprokuratorów, podprokuratorów, referendarzy śledczych, asesorów i aplikantów prokuratorskich;
c)
na stanowiskach wymienionych w pkt a) i b) w wojskowej służbie sprawiedliwości;
d)
w b. Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym na stanowiskach określonych przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.
3.
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego może zaliczyć sędziemu Sądu Najwyższego również okresy innej służby (wykonywania zawodu) aniżeli wymienione w ustępie 2, jeżeli służba ta (wykonywanie zawodu) przyczyniła się do podniesienia jego kwalifikacji. W stosunku do członków Biura Orzecznictwa uprawnienia te przysługują Ministrowi Sprawiedliwości.
4.
Do wysługi lat nie zalicza się okresów niepełnienia służby (niewykonywania zawodu) z powodu zawieszenia w czynnościach służbowych, chyba że postępowanie dyscyplinarne zakończone zostało umorzeniem lub uniewinnieniem.
5.
Dodatek za wysługę lat przysługuje niezależnie od innych dodatków.
6.
Dodatek za wysługę lat jest płatny miesięcznie z góry począwszy od 1 dnia najbliższego miesiąca kalendarzowego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku bądź prawo do wyższej stawki tego dodatku.
Dodatek za wysługę lat jest wolny od podatku od wynagrodzeń i od potrąceń na składkę emerytalną.
1. 4
Tworzy się fundusz nagród na nagrody dla sędziów Sądu Najwyższego i członków Biura Orzecznictwa w wysokości 1% planowanego dla nich osobowego funduszu płac. Oszczędności w osobowym funduszu płac nie mogą być przeznaczone na wypłatę nagród.
2.
Suma nagród indywidualnych przyznanych sędziemu Sądu Najwyższego lub członkowi Biura Orzecznictwa w danym roku kalendarzowym nie może przekroczyć 15% jego rocznego uposażenia zasadniczego.
3.
Poza nagrodami przewidzianymi w ust. 2 nie mogą być przyznane nagrody z innych tytułów; nie dotyczy to nagród państwowych, za udział w konkursach, za osiągnięcia racjonalizatorskie i za projekty wynalazcze.
4. 5
Tworzy się fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w wysokości 1% planowanego osobowego funduszu płac sędziów, pozostający w dyspozycji Przewodniczącego Rady Państwa.
1.
W obrębie zajmowanego stanowiska można awansować w zakresie grup uposażenia zasadniczego i stawek dodatku specjalnego. Okres między awansami nie może wynosić mniej niż dwa lata.
2.
Terminami awansowymi są 1 stycznia i 22 lipca. Przy awansie 22 lipca zmiana wynagrodzenia następuje od 1 sierpnia.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do przypadków, gdy następuje powołanie na wyższe stanowisko lub zmiana stanowiska.
(uchylony).
(skreślony).
W sprawach nie unormowanych w uchwale mają odpowiednie zastosowanie przepisy o uposażeniu pracowników państwowych.
Do uposażeń, dodatków do uposażeń oraz innych należności sędziów Izby Wojskowej Sądu Najwyższego stosuje się przepisy obowiązujące w wojsku w zakresie uposażeń żołnierzy.
Traci moc uchwała Rady Państwa z dnia 18 listopada 1964 r. w sprawie uposażeń sędziów i członków Biura Orzecznictwa Sądu Najwyższego (Monitor Polski z 1964 r. Nr 79, poz. 372 i z 1965 r. Nr 55, poz. 284).
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września 1966 r.

ZAŁĄCZNIK  8

Tabela dodatków specjalnych

StawkaMiesięcznie złotych
14.500
24.000
33.500
43.000
52.600
62.200
71.900
81.650
91.400
101.200
1 § 2 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 uchwały z dnia 30 stycznia 1973 r. (M.P.73.6.39) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 stycznia 1973 r.
2 § 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 uchwały z dnia 30 stycznia 1973 r. (M.P.73.6.39) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 stycznia 1973 r.
3 § 7 zmieniony przez § 1 pkt 3 uchwały z dnia 30 stycznia 1973 r. (M.P.73.6.39) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 stycznia 1973 r.
4 § 8 ust. 1:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 uchwały z dnia 9 października 1968 r. (M.P.68.43.297) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 lipca 1968 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. a) uchwały z dnia 30 stycznia 1973 r. (M.P.73.6.39) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 stycznia 1973 r.

5 § 8 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 4 lit. b) uchwały z dnia 30 stycznia 1973 r. (M.P.73.6.39) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 stycznia 1973 r.
6 § 10 uchylony przez § 2 pkt 2 uchwały z dnia 21 maja 1973 r. w sprawie diet i innych należności za czas podróży służbowych na terenie kraju pracowników Najwyższej Izby Kontroli, Sądu Najwyższego i Prokuratury Polskiej Rzeczypospoltej Ludowej (M.P.73.26.157) z dniem 1 lipca 1973 r.
7 § 11 skreślony przez § 1 pkt 5 uchwały z dnia 30 stycznia 1973 r. (M.P.73.6.39) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 stycznia 1973 r.
8 Załącznik dodany przez § 1 pkt 1uchwałyz dnia 30 stycznia 1973 r. (M.P.73.6.39) zmieniającą nin. uchwałę z dniem 1 stycznia 1973 r.