Upamiętnienie pomocy udzielonej Polakom przez Węgrów w czasie II wojny światowej.

Monitor Polski

M.P.2019.835

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 września 2019 r.

UCHWAŁA

SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 30 sierpnia 2019 r.

w sprawie upamiętnienia pomocy udzielonej Polakom przez Węgrów w czasie II wojny światowej

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej pragnie wyrazić swoją wdzięczność za pomoc udzieloną przez Węgrów w tragicznym dla naszego narodu okresie agresji i okupacji niemiecko-sowieckiej.

W 1939 roku, mimo propozycji Adolfa Hitlera, Królestwo Węgier nie wzięło udziału w ataku na Polskę. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie przywołać słowa premiera Pála Telekiego, który powiedział: "Prędzej wysadzę nasze linie kolejowe, niż wezmę udział w inwazji na Polskę. Ze strony Węgier jest sprawą honoru narodowego nie brać udziału w jakiejkolwiek akcji zbrojnej przeciw Polsce".

Naród polski nigdy nie zapomni, że na Węgrzech pod rządami regenta Miklósa Horthyego bezpieczne schronienie znalazło ponad 100 tysięcy polskich cywilnych i wojskowych uchodźców, w tym wiele dzieci.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej składa podziękowania za to, że w czasach terroru nazistowskich Niemiec w Europie, na Węgrzech mogły swobodnie działać polskie placówki dyplomatyczne, Instytut Polski, polskie szkoły i organizacje, oraz za pomoc w zabezpieczeniu ewakuowanych dóbr kultury.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pamięta, że postępowanie naszych bratanków, polegające między innymi na życzliwym odnoszeniu się do działalności wojskowych i cywilnych placówek w Budapeszcie, w których służył naszej Ojczyźnie również patron współpracy polsko-węgierskiej Wacław Felczak, pozwoliło zachować łączność między władzami Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie a krajem.

Nie można pominąć zachowania węgierskich żołnierzy, którzy podczas rzezi wołyńskiej ratowali Polaków oraz odmówili udziału w tłumieniu Powstania Warszawskiego, a wręcz udzielali wsparcia powstańcom.

Postawa Królestwa Węgier wobec Polaków w 1939 roku, jak też postawa Polaków wobec Węgrów w 1956 roku, stanowią silną i trwałą podstawę dalszego rozwoju przyjaznej współpracy między dwoma wielkimi narodami Europy Środkowej, jakie tworzą Polacy i Węgrzy.