Ulgi podatkowe dla rzemieślników szkolących uczniów.

Monitor Polski

M.P.1969.23.180

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lipca 1971 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 31 maja 1969 r.

w sprawie ulg podatkowych dla rzemieślników szkolących uczniów.

Na podstawie art. 3 i 35 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 49, poz. 452 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rzemieślnikom, prowadzącym zakłady rzemieślnicze oraz szkolącym uczniów zgodnie z odpowiednimi przepisami obowiązującymi w zakresie szkolenia, przysługują z tytułu wyszkolenia ucznia na czeladnika szczególne ulgi podatkowe w wysokości i na warunkach określonych w zarządzeniu.

§  2.

1. 1 Ulga podatkowa z tytułu wyszkolenia ucznia na czeladnika wynosi:

1) 6.000 zł - dla rzemieślników prowadzących na obszarze województw białostockiego, kieleckiego, koszalińskiego, lubelskiego, łódzkiego, olsztyńskiego, poznańskiego, warszawskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego zakłady rzemieślnicze świadczące usługi dla ludności lub rolnictwa, jeżeli uczeń został skierowany po dniu 31 grudnia 1970 r. do nauki przez właściwy do spraw zatrudnienia organ prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej lub przyjęty do nauki za uprzednią zgodą tego organu,

2) 4.000 zł - dla rzemieślników prowadzących na pozostałym obszarze Państwa zakłady rzemieślnicze,

3) 4.000 zł - dla rzemieślników prowadzących na obszarze województw, wymienionych w pkt 1, zakłady rzemieślnicze w pozostałych wypadkach.

2. Prezydia wojewódzkich (miast wyłączonych z województw) rad narodowych - zgodnie z wytycznymi Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości - mogą podwyższać ulgę podatkową, nie wyżej jednak niż do kwoty 10 tys. zł, na obszarze całego województwa (miasta wyłączonego z województwa) lub na obszarze poszczególnych powiatów (dzielnic) za wyszkolenie ucznia w zakresie tych rzemiosł, których rozwój na danym terenie jest szczególnie potrzebny.

3. 2 Za zakłady rzemieślnicze wykonujące usługi dla ludności lub rolnictwa w rozumieniu zarządzenia uważa się zakłady, w których obrót osiągnięty z tych usług wynosi co najmniej 50% w miejscowościach do 10 tysięcy mieszkańców, a w pozostałych miejscowościach - co najmniej 60% ogólnego obrotu.

§  3.

1. Rzemieślnik może uzyskać ulgę podatkową, jeśli szkolił ucznia przez cały okres przewidziany w umowie o naukę rzemiosła.

2. Jeżeli umowa o naukę rzemiosła została przedwcześnie rozwiązana z przyczyn niezależnych od rzemieślnika szkolącego ucznia i uczeń został skierowany przez cech na dokończenie nauki do innego rzemieślnika, wówczas przysługującą z tytułu wyszkolenia ulgę podatkową (po złożeniu egzaminu przez ucznia) dzieli się między obydwu rzemieślników, proporcjonalnie do okresów (ilości miesięcy) prowadzonego przez nich szkolenia. Jeżeli jednak rozwiązanie umowy nastąpiło z winy szkolącego rzemieślnika, ulga podatkowa przysługuje w wysokości proporcjonalnej do okresu szkolenia tylko temu rzemieślnikowi, u którego uczeń ukończył naukę rzemiosła.

§  4.

1. Ulgę podatkową stosuje się przez potrącenie kwoty ulgi od kwoty podatków obrotowego i dochodowego albo opłaty za kartę podatkową należnych za okres od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydano decyzję o uldze, do końca tego roku podatkowego.

2. Jeżeli kwota ulgi przekracza kwotę podatku lub opłaty określoną w ust. 1, potrącenia reszty kwoty ulgi dokonuje się w następnych czterech latach podatkowych od kwot podatków ustalonych za te lata.

3. Łączna suma potrąceń z tytułu ulgi nie może przekroczyć należności podatkowych, ustalonych za okresy wymienione w ust. 1 i 2.

§ 5. Rzemieślnik może ubiegać się o ulgę podatkową, jeżeli uczeń złożył egzamin czeladniczy w okresie 12 miesięcy od daty wygaśnięcia umowy o naukę. W celu uzyskania ulgi rzemieślnik powinien w terminie miesięcznym po złożeniu przez ucznia egzaminu czeladniczego złożyć odpowiedni wniosek do organu finansowego właściwego dla wymiaru podatku obrotowego, zryczałtowanego podatku obrotowego i dochodowego lub opłaty za kartę podatkową. Do wniosku należy dołączyć dokument wystawiony przez izbę rzemieślniczą, stwierdzający, że rzemieślnik ubiegający się o ulgę szkolił ucznia przez okres przewidziany w umowie o naukę rzemiosła lub że zachodzą wypadki, o których mowa w § 3 ust. 2, oraz że uczeń złożył egzamin czeladniczy z wynikiem pomyślnym (z podaniem daty egzaminu).

§  6.

1. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1964 r. w sprawie ulg podatkowych dla rzemieślników szkolących uczniów (Monitor Polski z 1965 r. Nr 2, poz. 6 i z 1966 r. Nr 10, poz. 71).

2. Przepisy zarządzenia wymienionego w ust. 1 stosuje się do szkolenia uczniów na podstawie umów o naukę rzemiosła zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszego zarządzenia.

§ 7. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i stosuje się do szkolenia uczniów na podstawie umów o naukę rzemiosła zawartych po dniu jego wejścia w życie.

¹ § 2 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 14 czerwca 1971 r. (M.P.71.36.231) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lipca 1971 r.

² § 2 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 14 czerwca 1971 r. (M.P.71.36.231) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 7 lipca 1971 r.