Tryb usuwania osób z budynków zagrożonych.

Monitor Polski

M.P.1955.54.636

Akt utracił moc

Wersja od: 16 czerwca 1955 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA GOSPODARKI KOMUNALNEJ

z dnia 1 marca 1955 r.

w sprawie trybu usuwania osób z budynków zagrożonych.

Na podstawie ust. 21 lit. a) instrukcji nr 1 stanowiącej załącznik do uchwały nr 496 Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1951 r. o rozdziale i wykorzystaniu mieszkań pracowniczych i służbowych (Monitor Polski Nr A-68, poz. 887) zarządza się, co następuje:

§ 1. Wprowadza się instrukcję w sprawie trybu usuwania osób z budynków zagrożonych w brzmieniu załącznika do niniejszego zarządzenia.

§ 2. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

INSTRUKCJA W SPRAWIE TRYBU USUWANIA OSÓB Z BUDYNKÓW ZAGROŻONYCH

§ 1. Prezydium powiatowej rady narodowej (miejskiej rady narodowej w mieście stanowiącym powiat bądź dzielnicowej rady narodowej - komórka sprawująca nadzór budowlany nad utrzymaniem budynków) po stwierdzeniu potrzeby niezwłocznego zastosowania środków mających na celu usunięcie niebezpieczeństwa zagrażającego życiu lub zdrowiu mieszkańców oraz ustaleniu stopnia zagrożenia budynku:

a) doręcza najemcom budynków lub lokali, które mają być opróżnione, decyzje w sprawie obowiązku opróżnienia budynków lub lokali, wydane na podstawie art. 380 ust. 3 rozporządzenia o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli (Dz. U. z 1939 r. Nr 34, poz. 216) z jednoczesnym oznaczeniem terminu, w jakim budynek lub lokal powinien być opróżniony,

b) zarządza umieszczenie na budynkach zagrożonych obwieszczenia, zawierającego stwierdzenie stanu zagrożenia oraz zakaz wprowadzania się nowych mieszkańców do budynków lub lokali objętych decyzją,

c) powiadamia o wydanych decyzjach właściwe organy kwaterunkowe i przesyła im swoje wnioski w sprawie kolejności wykwaterowania przy uwzględnieniu stopnia zagrożenia oraz prawomocne bądź zaopatrzone klauzulą natychmiastowej wykonalności decyzje.

§ 2. Organ kwaterunkowy po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w § 1 lit. c), obowiązany jest do:

a) wstrzymania wydawania decyzji o przydziale lokali znajdujących się w budynkach wymienionych w zawiadomieniu,

b) sporządzenia ewidencji najemców, członków ich rodzin i osób pozostających z nimi we wspólnym gospodarstwie ze wskazaniem ich miejsca zatrudnienia oraz powierzchni zajmowanego lokalu,

c) ustalenia ilości koniecznych mieszkań zastępczych (§ 5 ust. 1) lub tymczasowych pomieszczeń (§ 5 ust. 4) i zapewnienia ich sobie do dyspozycji w terminie opróżnienia lokali,

d) przeprowadzenia czynności egzekucyjnych w zakresie opróżnienia lokali według ustalonej kolejności (§ 1 lit. c),

e) zabezpieczenia opróżnionego budynku przed ponownym samowolnym zasiedleniem i przekazania go właściwemu przedsiębiorstwu, które ma dokonać rozbiórki lub naprawy.

§ 3. Usunięcie osób z domów zagrożonych przeprowadza w charakterze organu egzekucyjnego prezydium rady narodowej w trybie przepisów o postępowaniu przymusowym w administracji. W miejscowościach objętych publiczną gospodarką lokalami czynności egzekucyjne wykonuje organ kwaterunkowy.

§ 4. Wniesienie odwołania od zarządzenia egzekucyjnego w trybie art. 18 przepisów o postępowaniu przymusowym w administracji nie wstrzymuje wykonania decyzji, chyba że władza egzekucyjna za zgodą organu sprawującego w I instancji nadzór budowlany nad utrzymaniem budynków ze wzglądu na szczególne okoliczności wstrzyma wykonanie decyzji na podstawie art. 19 tych przepisów.

§  5.

1. W miejscowościach objętych publiczną gospodarką lokalami osobom usuwanym z domów zagrożonych przydziela się lokale mieszkalne w trybie przepisów dekretu o publicznej gospodarce lokalami.

2. Organ kwaterunkowy przed dokonaniem przydziału powinien zbadać, czy osoba podlegająca usunięciu nie ma możności otrzymania mieszkania służbowego w trybie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1952 r. w sprawie mieszkań służbowych i zakładowych (Dz. U. Nr 29, poz. 196) oraz uchwały nr 496 Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1951 r. o rozdziale i wykorzystaniu mieszkań pracowniczych i służbowych (Monitor Polski Nr A-68, poz. 887).

3. Przy przydzielaniu lokali mieszkalnych osobom usuwanym z domów zagrożonych należy stosować następujące zasady:

1) jeżeli osoba podlegająca usunięciu zajmuje w domu zagrożonym lokal zaludniony ponad normę - powierzchnia przydzielonego nowego lokalu może nie być większa niż powierzchnia lokalu, z którego następuje usunięcie,

2) osoby podlegające usunięciu, a zajmujące lokale o większej powierzchni, niż to przewidują obowiązujące normy zaludnienia - powinny otrzymać przydział lokalu o powierzchni odpowiadającej obowiązującym normom zaludnienia.

4. W przypadku gdy powstanie bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia mieszkańców, a prezydium nie będzie dysponowało wolnymi lokalami mieszkalnymi - należy mieszkańców usunąć do tymczasowych pomieszczeń. Przygotowując pomieszczenia tymczasowe należy mieć na uwadze, by nadawały się one na pobyt ludzi i zabezpieczały możność przygotowania strawy.

5. W miejscowościach nie objętych publiczną gospodarką lokalami prezydium rady narodowej powinno w miarę możliwości wskazywać osobom podlegającym usunięciu budynki bądź osiedla, w których istnieje możliwość uzyskania mieszkania, w przypadkach zaś gdy ze względu na interes publiczny dalszy pobyt osób usuwanych w danej miejscowości jest konieczny, a istnieją faktyczne trudności w uzyskaniu przez te osoby lokalu w drodze wolnego najmu - uzyskać potrzebne na ten cel lokale w trybie art. 18 dekretu o publicznej gospodarce lokalami, jeżeli osoby te odpowiadają warunkom przewidzianym w tym przepisie.

§ 6. Osoby wprowadzone do tymczasowego pomieszczenia mieszkalnego otrzymują zaświadczenia wydane przez organ kwaterunkowy, stwierdzające prawo do zajmowania tego pomieszczenia do czasu uzyskania przydziału mieszkania w trybie przewidzianym w dekrecie o publicznej gospodarce lokalami.

§ 7. Zajęcie tymczasowego pomieszczenia mieszkalnego nie jest równoznaczne z przydziałem mieszkania i nie pozbawia osób wprowadzonych prawa do przydziału lokalu mieszkalnego. Organy kwaterunkowe powinny przydzielić tym osobom lokale zgodnie z postanowieniami § 5 ust. 1 zaliczając zakwaterowanie tych osób do spraw szczególnie pilnych, załatwianych w pierwszej kolejności.

§ 8. Koszty przeprowadzki ponosi prezydium właściwej rady narodowej (miejskiej, gromadzkiej, osiedla).