§ 2. - Tryb ustalania cen produktów nietypowych i opłat za nietypowe usługi wykonywane przez przedsiębiorstwa podległe Ministrowi Transportu Drogowego i Lotniczego, świadczone w obrębie gospodarki uspołecznionej.

Monitor Polski

M.P.1954.90.1003

Akt utracił moc

Wersja od: 29 września 1954 r.

§  2.

1. Podstawą do ustalania cen produktów nietypowych i opłat za nietypowe usługi, o których mowa w § 1, jest kalkulacja planowanego kosztu własnego, sporządzona przez dostawcę (wykonawcę) według obowiązujących wzorów kalkulacji.

2. Kalkulacja powinna być oparta na ścisłych danych technicznych, a w szczególności na rysunkach, szkicach i wzorach, na których podstawie dział głównego technologa przedsiębiorstwa wyznacza ilości i rodzaje materiałów podstawowych oraz czas robocizny bezpośredniej, potrzebnych na wykonanie danego produktu nietypowego lub usługi nietypowej; wyznaczenie ilości i rodzajów materiałów podstawowych powinno w miarę możności być dokonane w oparciu o obowiązujące normy zużycia materiałowego, a robocizny bezpośredniej - o normy czasowe obróbki i montażu części w poszczególnych fazach produkcyjnych.

3. Komórka planowania przedsiębiorstwa na podstawie otrzymanego materiału, o którym mowa w ust. 2, ustala planowany koszt własny produktu lub usługi według zasad kalkulacji zawartych w obowiązujących branżowych instrukcjach, przyjmując:

1) koszt materiałów - według cen obowiązujących w dniu sporządzania kalkulacji, przy czym narzut kosztów zakupu należy obliczać w stosunku do wykazanej w kalkulacji wartości materiałów; w przypadku konieczności korzystania z obróbki obcej należy w odrębnej pozycji wyszczególnić rodzaj obróbki oraz przewidziany jej koszt (na podstawie cennika bądź w uzgodnieniu z przedsiębiorstwem dokonującym obróbki);

2) koszty robocizny bezpośredniej - według obowiązującego taryfikatora robót i obowiązujących stawek płac;

3) koszty pośrednie (wydziałowe, ogólnofabryczne, koszty zaopatrzenia materiałowego i koszty zbytu uwzględniające koszty dostaw franco stacja odbiorcza) - według procentowych narzutów wynikających z planu techniczno-przemysłowo-finansowego; wyliczenie narzutów kosztów wydziałowych przeprowadza się w oparciu o planowane stawki procentowe poszczególnych wydziałów, uczestniczących w wykonaniu danego produktu nietypowego lub usługi nietypowej.