§ 2. - Tryb ustalania cen na produkty nietypowe i usługi nietypowe, wykonywane przez przedsiębiorstwa podległe Ministrowi Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego i świadczone w obrębie gospodarki uspołecznionej.
Monitor Polski
M.P.1954.107.1425
Akt utracił moc Wersja od: 1 września 1956 r.
§ 2.
1.
Podstawą do ustalenia cen na produkty lub usługi nietypowe, o których mowa w § 1, jest kalkulacja planowanego kosztu własnego, sporządzona przez dostawcę (wykonawcę) według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia, zwana dalej "kalkulacją wstępną".2.
Kalkulacja wstępna powinna być oparta na ścisłych danych technicznych, a w szczególności na rysunkach, szkicach i wzorach, na których podstawie komórka techniczna przedsiębiorstwa wyznacza ilość i rodzaj materiałów podstawowych oraz czas robocizny bezpośredniej, potrzebnych na wykonanie danego produktu nietypowego lub usługi nietypowej. Wyznaczenie ilości i rodzaju materiałów podstawowych powinno być dokonane w miarę możności w oparciu o obowiązujące normy zużycia materiałowego, a robocizny bezpośredniej - w oparciu o normy czasowe obróbki i montażu części w poszczególnych fazach produkcyjnych.3.
Komórka planowania przedsiębiorstwa na podstawie otrzymanego materiału, o którym mowa w ust. 2, ustala planowany koszt własny produktu lub usługi według zasad kalkulacji zawartych w obowiązujących instrukcjach, przyjmując: 1)
koszt materiałów - według cen obowiązujących w dniu sporządzenia kalkulacji, przy czym narzut kosztów zakupu należy obliczać w stosunku do wartości materiałów wykazanej w kalkulacji; w przypadku konieczności korzystania z obróbki obcej należy w odrębnej pozycji wyszczególnić rodzaj obróbki oraz przewidziany jej koszt, ustalony na podstawie cennika bądź w uzgodnieniu z przedsiębiorstwem dokonującym obróbki; 2)
koszty robocizny bezpośredniej - według obowiązującego taryfikatora robót lub obowiązujących stawek płac; 3)
koszty pośrednie (wydziałowe, ogólnofabryczne, koszty zaopatrzenia materiałowego i koszty utrzymania zarządu) - według procentowych narzutów, wynikających z planu techniczno-finansowego; wyliczenie narzutów kosztów wydziałowych przeprowadza się w oparciu o planowane stawki procentowe poszczególnych wydziałów, uczestniczących w wykonaniu danego produktu nietypowego lub usługi nietypowej.