Tryb opracowywania i składania wniosków o uznanie lokali mieszkalnych za mieszkania zakładowe.

Monitor Polski

M.P.1952.A-78.1245

Akt utracił moc

Wersja od: 19 września 1952 r.

ZARZĄDZENIE NR 199

PREZESA RADY MINISTRÓW

z dnia 1 września 1952 r.

w sprawie trybu opracowywania i składania wniosków o uznanie lokali mieszkalnych za mieszkania zakładowe.

Na podstawie § 29 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1952 r. w sprawie mieszkań służbowych i zakładowych (Dz. U. Nr 29, poz. 196) ustala się następujący tryb postępowania w sprawie wniosków zakładów pracy o przeznaczenie lokali mieszkalnych na mieszkania zakładowe w myśl § 10 tego rozporządzenia:

§  1.

1. Zakład pracy odpowiadający warunkom wymienionym w § 10 ust. 1 i 2 rozporządzenia – może wystąpić do swego naczelnego organu nadzoru z wnioskiem o uznanie przez Radę Ministrów za mieszkania zakładowe: lokali mieszkalnych znajdujących się w terenowo wyodrębnionych domach i osiedlach związanych z kopalniami, hutami, fabrykami lub innymi zakładami pracy. Wniosek obejmować może wszystkie mieszkania w takich domach lub osiedlach lub też tylko niektóre kategorie tych mieszkań.

2. Zakład pracy może objąć wnioskiem również takie budynki lub kategorie lokali, które nie znajdują się w jego dyspozycji, jeżeli uznanie tych lokali za zakładowe jest niezbędnie potrzebne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania zakładu pracy.

§ 2. Wnioski, o których mowa w § 1, powinny zawierać:

1) ogólną charakterystykę obiektów, które mają być przeznaczone na mieszkania zakładowe, dane dotyczące ich położenia, odległości od zakładu pracy oraz innych szczególnych względów uzasadniających wybór i przeznaczenie obiektu na mieszkania zakładowe,

2) wyjaśnienia, czy wnioskiem objęte są wszystkie mieszkania znajdujące się w osiedlu lub budynku, czy też tylko niektóre ich kategorie i jakimi względami kierowano się przy ustalaniu tych kategorii,

3) wskazanie, czy mieszkania będące przedmiotem wniosku mają charakter mieszkań służbowych, b. mieszkań pracowniczych lub mieszkań z przydziału kwaterunkowego, oraz oznaczenie organu, który lokalami tymi dysponuje,

4) stanowisko zakładu pracy w przedmiocie przejęcia zarządu budynków objętych wnioskiem,

5) szczegółowe uzasadnienie wniosku, w którym należy między innymi wykazać, jakie korzyści przyniesie zakładowi pracy uzyskanie mieszkań zakładowych oraz w jakim stopniu uwzględnienie wniosku rozwiąże potrzeby zakładu, przyczyni się do wzrostu i bezpieczeństwa produkcji oraz do stabilizacji załogi,

6) określenie sposobu i środków niezbędnych dla realizacji planu przekwaterowania ze wskazaniem źródeł pokrycia związanych z tym wydatków.

§ 3. Do wniosku należy dołączyć uzgodniony z właściwą wojewódzką komisją lokalową plan przekwaterowania osób zamieszkałych w lokalach, które mają być przeznaczone na mieszkania zakładowe.

§  4.

1. W planie przekwaterowania należy podać:

1) wykaz budynków, które mają być przeznaczone w całości na mieszkania zakładowe, oraz ilość izb w tych budynkach. Jeżeli wnioskiem mają być objęte tylko niektóre kategorie lokali, należy to zaznaczyć, podając ogólną ilość izb znajdujących się w budynku oraz ilość izb objętych wnioskiem,

2) ogólną liczbę osób zamieszkałych w lokalach przeznaczonych na zakładowe i ogólną ilość izb przez nie zajmowanych z rozbiciem tych danych na następujące grupy:

a) pracowników własnych,

b) pracowników innych zakładów pracy, co do których proponuje się pozostawienie ich w mieszkaniach przeznaczonych na zakładowe,

c) osób, co do których proponuje się przekwaterowanie pod warunkiem dostarczenia mieszkania zastępczego,

d) osób, co do których proponuje się przekwaterowanie bez obowiązku dostarczenia mieszkania zastępczego,

3) plan zapewnienia mieszkań zastępczych dla osób uprawnionych do ich otrzymania ze wskazaniem terminu przekwaterowania,

4) plan i termin zakwaterowania przez prezydium właściwej rady narodowej osób usuwanych z mieszkań zakładowych bez obowiązku dostarczenia mieszkania zastępczego,

5) opinię właściwej wojewódzkiej komisji lokalowej co do celowości wniosku oraz co do możliwości realizacji planu przekwaterowania.

2. Przy ocenie planu przekwaterowania wojewódzkie komisje lokalowe zasięgać będą opinii właściwych wojewódzkich komisji planowania gospodarczego.

§ 5. Z osób nie zatrudnionych w zakładzie można zakwalifikować do pozostania w mieszkaniach zakładowych tylko takich pracowników, którzy w związku z rodzajem funkcji wykonywanych w innych zakładach pracy, związani są z zakładem i zajmują lokal na podstawie prawomocnego przydziału lub innego ważnego tytułu do zamieszkania. Za ważny tytuł uznaje się również sam fakt zameldowania w lokalu przed dniem wejścia w życie zarządzenia. W szczególności należy pozostawić pracowników zakładów usługowych mających swą siedzibę na terenie osiedla, jak: uspołecznione sklepy, jadłodajnie, warsztaty napraw przedmiotów użytku osobistego, fryzjernie, pralnie, łaźnie, placówki służby zdrowia, urządzenia kulturalne, socjalne, posterunki Milicji Obywatelskiej i inne.

§ 6. Do kategorii osób przeznaczonych do przekwaterowania pod warunkiem dostarczenia mieszkania zastępczego w związku z uznaniem ich dotychczasowego mieszkania za zakładowe należy zaliczać osoby, które w myśl art. 6 dekretu z dnia 21 grudnia 1945 r. o publicznej gospodarce lokalami (Dz. U. z 1950 r. Nr 36, poz. 343) uprawnione byłyby do uzyskania przydziału na mieszkanie, a w miejscowościach, w których obowiązuje publiczna gospodarka lokalami, tylko takie spośród tych osób, które zajmują lokal na podstawie przydziału bądź zamieszkiwały w nim przed wprowadzeniem w danej miejscowości przepisów o publicznej gospodarce lokalami.

§ 7. Do kategorii osób przeznaczonych do przekwaterowania bez obowiązku dostarczenia mieszkania zastępczego należy zaliczać:

1) osoby nie objęte przepisami § 6,

2) osoby, którym na mocy przepisów dekretu o publicznej gospodarce lokalami lub powołanego w § 1 rozporządzenia w sprawie mieszkań służbowych i zakładowych nie przysługuje prawo do mieszkania zastępczego, chociażby nawet odpowiadały one ogólnym warunkom, określonym w § 6. W szczególności odnosi się to do:

a) osób, które w związku z rozwiązaniem umowy o pracę utraciły prawo do dalszego zajmowania mieszkania przydzielonego przez pracodawcę, jeżeli rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z przyczyn, które zwalniały pracodawcę od obowiązku dostarczenia mieszkania zastępczego,

b) osób przyjętych przez pracownika do wspólnego zamieszkania bez pisemnej zgody zakładu pracy dysponującego mieszkaniem, jeżeli osoby te nie należą do członków rodziny pracownika, żyjącej z nim we wspólnym gospodarstwie domowym w rozumieniu § 2 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzenia.

§ 8. Mieszkania zastępcze dla osób uprawnionych w myśl § 6 obowiązany jest dostarczyć zakład pracy we własnym zakresie spośród lokali pozostających w jego dyspozycji. W przypadku zaś nie dysponowania potrzebnymi na ten cel mieszkaniami zakład obowiązany jest wskazać we wniosku (§ 2) sposób uzyskania mieszkań zastępczych, jak budowa baraków, budowa domów itp., dołączając jednocześnie prowizoryczne kosztorysy.

§  9.

1. Jeżeli plan przekwaterowania przewiduje opróżnienie lokali przez osoby nie uprawnione do otrzymania mieszkań zastępczych (§ 7), zakład pracy obowiązany jest uzyskać stwierdzenie prezydium miejskiej (gminnej) rady narodowej o zakresie możliwości i terminie zakwaterowania tych osób w lokalach, znajdujących się w dyspozycji prezydium bądź w pomieszczeniach prowizorycznych (barakach) i stwierdzenie to dołączyć do wniosku.

2. O ile prezydium miejskiej (gminnej) rady narodowej stwierdzi, że nie ma możności zakwaterowania osób przeznaczonych do przekwaterowania bez prawa do mieszkań zastępczych na terenie miasta (gminy) w okresie najbliższych 6 miesięcy, obowiązane jest wskazać w porozumieniu z prezydium właściwej rady narodowej miejscowość na terenie kraju, w której osoby te mogą być zakwaterowane, o ile uprzednio nie uzyskają mieszkania w innej miejscowości według własnego wyboru.

3. Gdyby nie było możliwości zakwaterowania w innej miejscowości osób nie uprawnionych do mieszkania zastępczego, zakład pracy obowiązany jest we wniosku wskazać sposób uzyskania potrzebnych mu na ten cel pomieszczeń, jak budowa baraków itp., dołączając jednocześnie prowizoryczne kosztorysy.

§ 10. Wniosek, o którym mowa w § 1 wraz z planem przekwaterowania i potrzebnymi dokumentami przesyła zakład pracy drogą służbową do właściwego naczelnego organu nadzoru, który opracuje projekt uchwały Rady Ministrów i po uzgodnieniu z Prezesem Rady Ministrów, Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministrem Gospodarki Komunalnej wniesie na posiedzenie Rady Ministrów.

§ 11. Projekt uchwały Rady Ministrów powinien obejmować całokształt zagadnień i potrzeb związanych z uznaniem określonych lokali mieszkalnych za mieszkania zakładowe, a zwłaszcza:

1) określenie osiedli, budynków bądź kategorii lokali oraz ilości izb mieszkalnych objętych uchwałą,

2) postanowienie o przejęciu przez zakład pracy w zarząd budynków, przeznaczonych na mieszkania zakładowe, o ile dotychczas nie są administrowane przez zakład pracy,

3) określenie liczby pracowników zakładu pracy, zamieszkałych już w lokalach, które mają być uznane za zakładowe oraz ilość izb dotychczas przez nich zajmowanych,

4) określenie kategorii i liczby osób nie zatrudnionych w zakładzie pracy, uprawnionych do dalszego zajmowania mieszkań uznanych za zakładowe, oraz ilości izb przez nie dotychczas zajmowanych,

5) określenie kategorii i liczby osób podlegających przekwaterowaniu z mieszkań zakładowych pod warunkiem dostarczenia mieszkań zastępczych, ilości potrzebnych na ten cel izb i sposobu ich uzyskania,

6) określenie kategorii i liczby osób podlegających usunięciu z mieszkań uznanych za zakładowe bez obowiązku dostarczenia mieszkań zastępczych oraz sposobu ulokowania tych osób,

7) postanowienie o kosztach związanych z realizacją planu przekwaterowania lokatorów z mieszkań uznanych za zakładowe ze wskazaniem źródła pokrycia tych wydatków,

8) ustalenie terminów i odpowiedzialności poszczególnych organów administracji państwowej za wykonanie uchwały,

§ 12. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.