Tryb badania środków skażających oraz sposób ich zabezpieczenia.

Monitor Polski

M.P.1955.74.920

Akt utracił moc

Wersja od: 23 sierpnia 1955 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU ROLNEGO I SPOŻYWCZEGO

z dnia 8 sierpnia 1955 r.

w sprawie trybu badania środków skażających oraz sposobu ich zabezpieczenia.

Na podstawie § 3 ust. 3 zarządzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 18 marca 1955 r. w sprawie obrotu spirytusem i skażania spirytusu (Monitor Polski Nr 29, poz. 280) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Środki skażające, służące do otrzymania denaturatu oraz spirytusu do celów napędowych, sporządzają zakłady wyznaczone przez Ministerstwo Przemysłu Rolnego i Spożywczego (Centralny Zarząd Przemysłu Spirytusowego), a badają laboratoria komórek kontroli technicznej zakładów produkujących środki skażające oraz laboratoria zakładów, w których dokonuje się skażania tymi środkami.

2. Po sporządzeniu partii środka skażającego, służącego do otrzymania denaturatu lub spirytusu do celów napędowych, inspektor gospodarki spirytusowej lub pracownik powołany w trybie § 1 zarządzenia Ministra Przemysłu Rolnego i Spożywczego z dnia 11 października 1954 r. w sprawie kontroli gospodarki spirytusem w przedsiębiorstwach (zakładach) wyrobu, przerobu i zużycia spirytusu oraz wyrobu wódek resortu Ministerstwa Przemysłu Rolnego i Spożywczego (Monitor Polski Nr 102, poz. 1279) pobiera próbkę środka w ilości 1 l, zabezpiecza całą ilość wyprodukowanego środka oraz przesyła próbkę do laboratorium zakładowego.

3. Laboratorium zakładowe bada, czy nadesłana próbka odpowiada warunkom podanym w recepturze dla danego środka, i wystawia odpowiednie zaświadczenie.

4. Środek skażający powinien być wydawany każdorazowo pod nadzorem inspektora gospodarki spirytusem, który też zabezpiecza urzędowo naczynia ze środkiem skażającym wysyłanym przez zakład produkujący do innych placówek.

§  2.

1. Próbki szczególnych środków skażających, tj. nie przeznaczonych do otrzymania denaturatu lub spirytusu do celów napędowych, pobiera komisja powołana w trybie § 2 ust. 2 zarządzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 19 marca 1955 r. (Monitor Polski Nr 29, poz. 280).

2. Komisja sporządza protokół z pobrania próbki, w którym należy podać: nazwę środka skażającego, ilość, z jakiej pobrano próbkę, wielkość próbki i sposób zabezpieczenia, oraz zabezpiecza urzędowo naczynia, z których pobrano próbki.

3. Wielkość próbek środka skażającego podana jest w załączniku nr 1 do niniejszego zarządzenia.

4. Wielkość próbek innych środków skażających niż podane w załączniku nr 1 ustala komisja w porozumieniu z laboratorium, powołanym do przeprowadzania badania tego środka.

5. Do badania szczególnych środków skażających uprawnione są laboratoria zakładów podanych w załączniku nr 2 do zarządzenia.

6. Po zbadaniu próbki środka skażającego laboratorium wydaje zaświadczenie o przydatności jego do skażania spirytusu.

7. Koszty badania ponosi przedsiębiorstwo pobierające spirytus skażony zbadanym środkiem.

8. Jeżeli skażanie spirytusu odbywa się w miejscu pobrania spirytusu, a ogólna ilość środka skażającego potrzebna do skażenia pobranej partii nie przekracza 1 balonu, tj. około 50 litrów, próbki środka skażającego może pobrać laboratorium zakładu przemysłu spirytusowego wydającego spirytus. W tym przypadku środek skażający, z którego pobrano próbkę, zabezpiecza laboratorium i po wydaniu orzeczenia o przydatności środka do skażenia przekazuje go do dalszej dyspozycji komisji sprawującej nadzór nad skażaniem.

§ 3. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  Nr 1

WIELKOŚĆ PRÓBKI ŚRODKA SKAŻAJĄCEGO, KTÓRĄ NALEŻY PRZESŁAĆ DO LABORATORIUM

Zasady pirydynowe 500 ml

Spirytus drzewny 500 ml

Oleje ketonowe 500 ml

Nafta 200 ml

Fiolet krystaliczny 5 g

Benzol 400 ml

Terpentyna 400 ml

Eter etylowy 200 ml

Chloroform 100 ml

Formalina 200 ml

Ftalan dwuetylowy 100 ml

Benzyna 400 ml

Ług sodowy lub potasowy 50 g

Szelak 15 g

Chlorek etylowy 50 ml

Czterochlorek węgla 250 ml

Fenol (kwas karbolowy) 100 ml

Aceton 250 ml

Tynktura benzoesowa 50 ml

Surowy krezol 150 ml

Alkohol metylowy czysty 250 ml

Oleje fuzlowe 500 ml

Mentol 2 g

Piżmo sztuczne 2 g

Benzoesan benzolowy 100 ml

Kompozycje olejków eterycznych 10 ml

Kwas siarkowy stężony 200 ml

Kwas benzoesowy 50 g

Toluol 400 ml

ZAŁĄCZNIK  Nr 2

WYKAZ ZAKŁADÓW, W KTÓRYCH LABORATORIA UPRAWNIONE SĄ DO BADANIA SZCZEGÓLNYCH ŚRODKÓW SKAŻAJĄCYCH

1. Warszawskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego w Warszawie,

2. Starogardzkie Zakłady Przemysłu Spirytusowego w Starogardzie,

3. Poznańskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego w Poznaniu,

4. Krakowskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego w Krakowie,

5. Lubelskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego w Lublinie,

6. Wrocławskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego we Wrocławiu,

7. Łańcuckie Zakłady Przemysłu Spirytusowego w Łańcucie,

8. Kutnowskie Zakłady Przemysłu Spirytusowego w Kutnie,

9. Toruńska Rektyfikacja Spirytusu w Toruniu,

10. Łódzka Wytwórnia Wódek w Łodzi,

11. Szczecińska Wytwórnia Wódek w Szczecinie.