§ 6. - Technicy weterynarii i sanitariusze weterynarii zatrudnieni w państwowych zakładach leczniczych dla zwierząt.

Monitor Polski

M.P.1953.A-81.968

Akt utracił moc
Wersja od: 1 kwietnia 1953 r.
§  6.
1.
Sanitariusze weterynarii zatrudnieni w P. Z. L. Z. są uprawnieni do:
1)
udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach (zranieniach, złamaniach, wzdęciach, morzyskach itp.);
2)
udzielania pierwszej pomocy przy porodach;
3)
poskramiania i kładzenia zwierząt;
4)
przygotowania pola operacyjnego do zabiegów;
5)
udzielania pomocy lekarzowi lub technikowi weterynarii przy diagnozowaniu i zabiegach leczniczych;
6)
udzielania pomocy lekarzowi weterynarii przy sekcjach;
7)
pielęgnacji zwierząt będących w leczeniu stacjonarnym;
8)
mierzenia temperatury ciała, zakładania opatrunków, wykonywania masaży, robienia kompresów, okładów i lewatyw, zastrzyków podskórnych i domięśniowych oraz innych prostych zabiegów;
9)
zadawania leków według wskazań;
10)
dokonywania szczepień ochronnych w przypadkach określonych szczególnymi zarządzeniami Ministra Rolnictwa;
11)
przeprowadzania dezynfekcji i dezynsekcji;
12)
nadzorowania nieszkodliwego usuwania zwłok zwierzęcych;
13)
dopilnowywania wykonania zarządzeń lekarza weterynarii lub technika weterynarii;
14)
innych czynności, zleconych im specjalnymi przepisami.
2.
W skład czynności, zleconych sanitariuszom weterynaryjnym, nie może wchodzić prowadzenie aptek ani wykonywanie w nich czynności fachowych.
3.
W specjalnie uzasadnionych przypadkach, gdy nie ma możności wykonania przez lekarza lub technika weterynarii zabiegu, do którego sanitariusz weterynarii w myśl ust. 1 nie jest uprawniony a życiu zwierzęcia grozi poważne niebezpieczeństwo, sanitariusz weterynarii może go dokonać pod warunkiem złożenia kierownikowi zakładu, a w razie jego nieobecności - kierownikowi powiatowego zarządu weterynarii pisemnego oświadczenia, stwierdzającego i uzasadniającego konieczność dokonania zabiegu.