Sztuczne uodpornienie w celu uzyskania surowic testowych.

Monitor Polski

M.P.1972.9.63

Akt utracił moc

Wersja od: 14 lutego 1972 r.

UCHWAŁA Nr 33

RADY MINISTRÓW

z dnia 4 lutego 1972 r.

w sprawie sztucznego uodpornienia w celu uzyskania surowic testowych.

W celu zapewnienia dla potrzeb służby zdrowia niezbędnej ilości surowic testowych na zasadach uwzględniających uzasadnione interesy osób poddających się zabiegowi sztucznego uodpornienia Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Zabiegu sztucznego uodpornienia w celu uzyskania surowic testowych dokonują stacje krwiodawstwa i inne zakłady służby zdrowia uznane przez Instytut Hematologii za posiadające niezbędne do tego warunki.

§ 2. Zabiegowi sztucznego uodpornienia mogą być poddane wyłącznie osoby, które:

1) uzyskały orzeczenie lekarskie o dopuszczalności dokonania tego zabiegu,

2) zostały pouczone o istocie zabiegu oraz ewentualnych powikłaniach i następstwach z nim związanych oraz

3) wyraziły na piśmie zgodę na poddanie się zabiegowi.

§ 3. Kandydata do zabiegu sztucznego uodpornienia oraz osobę uodpornioną należy informować o zaleceniach lekarskich i innych wymaganiach istotnych dla ochrony zdrowia tych osób.

§  4.

1. Osobie sztucznie uodpornionej zapewnia się wszechstronną opiekę zdrowotną, a w szczególności:

1) bezzwłoczną hospitalizację w razie potrzeby leczenia szpitalnego,

2) pierwszeństwo do otrzymania świadczeń z zakresu opieki zdrowotnej otwartej,

3) pierwszeństwo przy wydawaniu skierowań na leczenie uzdrowiskowe.

2. Osoby sztucznie uodpornione korzystają ze świadczeń zdrowotnych na zasadach przewidzianych dla pracowników. Dokumentem stwierdzającym te uprawnienia jest legitymacja krwiodawcy sztucznie uodpornionego.

§  5.

1. Zakład przeprowadzający sztuczne uodpornienie obowiązany jest wypłacić osobie poddającej się temu zabiegowi 500 zł po pierwszym wstrzyknięciu krwinek w celu uodpornienia oraz 300 zł po każdym następnym wstrzyknięciu.

2. Osobie uodpornionej przysługuje ekwiwalent w wysokości 6 zł za 1 mililitr krwi oddanej do wytwarzania surowic testowych.

3. Osobie poddającej się zabiegowi sztucznego uodpornienia lub uodpornionej, zamieszkałej poza miejscowością, w której położony jest zakład przeprowadzający zabieg lub pobierający krew, i zgłaszającej się na wezwanie zakładu, przysługuje zwrot kosztów przejazdu na zasadach dotyczących ubezpieczonych przy przejazdach do zakładów społecznych służby zdrowia. Obowiązek zwrotu kosztów przejazdu ciąży na zakładzie, w którym przeprowadzono zabieg lub pobrano krew.

4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Finansów może podnieść wysokość kwot określonych w ust. 1 i 2.

§ 6. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej ustali szczegółowe wytyczne dla zakładów społecznych służby zdrowia w sprawie pomocy leczniczej dla osób sztucznie uodpornionych, zasad prowadzenia dokumentacji dotyczącej tych osób oraz sposobu przekazywania im informacji, o których mowa w § 3.

§ 7. Wykonanie uchwały powierza się Ministrom Zdrowia i Opieki Społecznej, Komunikacji, Obrony Narodowej, Sprawiedliwości, Spraw Wewnętrznych i Finansów.

§ 8. Uchwała wchodzi w życie po upływie jednego miesiąca od dnia ogłoszenia.