Szczegółowe zasady tworzenia i formy zaplecza technicznego transportu samochodowego.

Monitor Polski

M.P.1965.59.305

Akt utracił moc

Wersja od: 6 listopada 1965 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA KOMUNIKACJI

z dnia 25 października 1965 r.

w sprawie szczegółowych zasad tworzenia i form zaplecza technicznego transportu samochodowego.

Na podstawie art. 1 i art. 2 pkt 1 i 9 dekretu z dnia 8 stycznia 1946 r. o organizacji administracji i gospodarki motoryzacyjnej w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 7, poz. 58) oraz § 4 ust. 2 uchwały nr 287 Rady Ministrów z dnia 16 września 1964 r. w sprawie koncentracji i usprawnienia towarowego transportu samochodowego (Monitor Polski Nr 71, poz. 334) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przepisy zarządzenia obowiązują uspołecznione jednostki organizacyjne, prowadzące transport samochodowy.

§  2.

1. Przepisy zarządzenia ustalają szczegółowe zasady tworzenia i modernizacji oraz formy działania zaplecza technicznego transportu samochodowego prowadzonego przez jednostki, wymienione w § 1, w zakresie obiektów do postoju i przechowywania pojazdów samochodowych, obiektów do obsługi samochodów oraz obiektów do zaopatrywania samochodów, określonych w części I pkt 1.4. lit. a), b) i c) Normatywu technicznego projektowania budownictwa zaplecza technicznego motoryzacji, ustalonego zarządzeniem nr 202 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 9 listopada 1964 r. (Dziennik Budownictwa z 1965 r. Nr 1, poz. 1) i zwanego dalej "normatywem".

2. Zarządzenie nie dotyczy tworzenia i prowadzenia przez jednostki wymienione w § 1 zakładów naprawy pojazdów samochodowych, silników i zespołów (część I pkt 1.2. trzy zdania ostatnie normatywu).

3. Zarządzenie nie reguluje zasad tworzenia i prowadzenia zaplecza technicznego dla sprzętu przeładunkowego, maszyn roboczych i urządzeń spedycyjno-magazynowych.

4. Zarządzenie nie dotyczy zaplecza technicznego ciągników używanych w transporcie pracującym na potrzeby rolnictwa i leśnictwa.

§ 3. Przedsiębiorstwa i inne jednostki nietransportowe dla swych gospodarstw samochodowych lub zakładów transportu samochodowego oraz przedsiębiorstwa transportowe dla potrzeb własnych i swych oddziałów lub innych placówek terenowych mogą tworzyć i prowadzić obiekty wymienione w § 2 ust. 1, z zachowaniem przepisów § 4 ust. 3 uchwały nr 287 Rady Ministrów z dnia 16 września 1964 r. w sprawie koncentracji i usprawnienia towarowego transportu samochodowego (Monitor Polski Nr 71, poz. 334), zwanej dalej "uchwałą", oraz z uwzględnianiem następujących zasad:

1) powierzchnia miejsca przechowywania pojazdów samochodowych, zwanych dalej "pojazdami", powinna odpowiadać liczbie przechowywanych pojazdów i powinna być obliczona przy zastosowaniu zasad ustalonych dla garaży w części II pkt 3.4. normatywu,

2) budownictwo garaży samochodowych należy ograniczyć do potrzeb wynikających z:

a) konieczności przechowywania pojazdów typu wszelkiego rodzaju pogotowia (ratunkowego, technicznego itp.),

b) konieczności przechowywania pojazdów specjalnych lub z nadwoziem specjalizowanym, w których wartość nadwozia przekracza wartość podwozia z silnikiem, albo pojazdów specjalnych z zamontowanymi na nich na stałe aparatami znacznej wartości,

c) konieczności utrzymania części taboru w stanie natychmiastowej gotowości do wyjazdu (np. część taboru w jednostkach prowadzących regularną komunikację lub wykonujących usługi przewozowe, warunkujące terminowe zaopatrzenie ludności,

d) konieczności zabezpieczenia taboru samochodowego znajdującego się w pobliżu zakładów przemysłowych wydzielających szkodliwe substancje przed niszczącym działaniem czynników chemicznych,

3) stacje paliw można tworzyć w zajezdniach lub przy zajezdniach liczących co najmniej 40 pojazdów napędzanych jednym rodzajem paliwa, z tym że na każde zaczęte 100 pojazdów napędzanych danym rodzajem paliwa należy przewidywać jeden dystrybutor; w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Rolnictwa oraz w spółdzielniach zrzeszonych w Centrali Rolniczej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska", zlokalizowanych poza granicami administracyjnymi miast, stacje paliw można tworzyć w zajezdniach lub przy zajezdniach liczących co najmniej 25 pojazdów, o jakich mowa wyżej; odstępstwa od określonego wyżej wymagania 40 pojazdów, napędzanych jednym rodzajem paliwa, dopuszczalne są za zgodą właściwego organu wykonawczego porozumienia branżowego transportu samochodowego (§ 4 ust. 3 uchwały); stacje paliw należy lokalizować w miejscach umożliwiających łatwy dostąp do tych stacji; projekt utworzenia stacji paliw powinien być zaopiniowany przez właściwe terenowo wojewódzkie przedsiębiorstwo Centrali Produktów Naftowych,

4) wybór typu zajezdni (część IV pkt 2.1.2. normatywu) zależy od liczby przechowywanych i obsługiwanych pojazdów silnikowych oraz od możliwości korzystania na danym terenie z usług zaplecza technicznego o szerszym lub pełnym zakresie czynności, należącego do:

a) jednostek podległych tej samej jednostce nadrzędnej,

b) jednostek kooperujących w ramach porozumienia branżowego w transporcie samochodowym,

c) publicznego zaplecza technicznego motoryzacji.

§  4.

1. Przy tworzeniu, budowie i prowadzeniu odpowiednich typów zajezdni (cz. IV pkt 2.1.2. normatywu) należy kierować się następującymi zasadami:

1) dla pojazdów silnikowych w liczbie od 25 do 40 włącznie można prowadzić:

a) zajezdnię typu I,

b) zajezdnię typu II - o ile odległość od zaplecza technicznego mogącego wykonywać dla niej obsługi i naprawy o pełnym zakresie czynności, zwana dalej "odległością od zaplecza", przekracza 60 km,

c) zajezdnię typu III - o ile odległość od zaplecza przekracza 90 km,

2) dla pojazdów silnikowych w liczbie 41 do 75 włącznie można prowadzić:

a) zajezdnię typu I,

b) zajezdnię typu II - o ile odległość od zaplecza przekracza 25 km,

c) zajezdnię typu III - o ile odległość od zaplecza przekracza 60 km,

3) dla pojazdów silnikowych w liczbie 76 do 120 włącznie można prowadzić:

a) zajezdnię typu II,

b) zajezdnię typu III - o ile odległość od zaplecza przekracza 60 km,

4) dla pojazdów silnikowych w liczbie 121 do 200 włącznie można prowadzić:

a) zajezdnię typu II,

b) zajezdnię typu III - o ile odległość od zaplecza przekracza 25 km,

5) dla ponad 200 pojazdów silnikowych można prowadzić zajezdnię typu III, bez względu na odległość od zaplecza.

2. Przy stosowaniu zasad ustalonych w ust. 1 dopuszcza się nieznaczne odchylenia dotyczące odległości od zaplecza, uzasadnione warunkami lokalnymi.

3. Od zasad ustalonych w ust. 1 można stosować odchylenia w odniesieniu do zajezdni przeznaczonych dla pojazdów użytkowanych w transporcie technologicznym lub specjalizowanym - w uzgodnieniu z właściwym organem porozumienia branżowego transportu samochodowego, zgodnie z § 4 ust. 3 uchwały.

4. Dla jednostek, których pojazdy samochodowe pracują stale w trudnych warunkach eksploatacyjnych, dopuszcza się stosowanie zajezdni typu o jeden stopień wyższego.

§  5.

1. Przedsiębiorstwa transportowe, posiadające oddziały lub inne placówki terenowe, obowiązuje przy tworzeniu, budowie nowych i prowadzeniu zajezdni samochodowych stosowanie zasady wielostopniowej organizacji zaplecza technicznego transportu samochodowego, z zachowaniem zasad ustalonych w § 4 ust. 1. Zgodnie z tym:

1) pojazdy zgrupowane w otwartych miejscach przechowywania lub garażach obsługiwane są przez zajezdnię typu I lub bezpośrednio typu II i III odpowiednio do zakresów prac wykonywanych w tych zajezdniach,

2) pojazdy zgrupowane w zajezdni typu I obsługiwane są w zakresie przekraczającym prace wykonywane w tej zajezdni przez zajezdnię typu II lub bezpośrednio przez zajezdnię typu III, odpowiednio do zakresów prac wykonywanych w tych zajezdniach,

3) pojazdy zgrupowane w zajezdni typu II obsługiwane są w zakresie przekraczającym wykonywane w niej prace przez zajezdnię typu III.

2. Obsługa pojazdów w zakresie przekraczającym prace wykonywane w zajezdni może być wykonywana w publicznych stacjach obsługi lub w ramach kooperacji w stacjach obsługi uczestników porozumienia branżowego w transporcie samochodowym.

§ 6. Zasady określania liczby stanowisk obsługowo-naprawczych w zajezdniach w zależności od liczby obsługiwanych pojazdów silnikowych oraz orientacyjne wysokości limitów, jakie powinny być przyznawane na budowę obiektów zaplecza technicznego, ustalone są w załączniku do niniejszego zarządzenia.

§ 7. Przepisy zarządzenia nie dotyczą resortów obrony narodowej i spraw wewnętrznych oraz jednostek więziennictwa, zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich podległych Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 8. Traci moc § 27 ust. 5 zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 28 grudnia 1963 r. w sprawie planowo-zapobiegawczej obsługi technicznej i naprawy pojazdów samochodowych i przyczep (Monitor Polski z 1964 r. Nr 6, poz. 28 i Nr 60, poz. 281).

§ 9. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1966 r.

ZAŁĄCZNIK 

ZASADY OKREŚLANIA LICZBY STANOWISK OBSŁUGOWO-NAPRAWCZYCH W ZAJEZDNI W ZALEŻNOŚCI OD LICZBY OBSŁUGIWANYCH POJAZDÓW SILNIKOWYCH ORAZ WYSOKOŚĆ LIMITÓW NA BUDOWĘ OBIEKTÓW ZAPLECZA TECHNICZNEGO

1. Liczba stanowisk obsługowo-naprawczych zależy od rodzaju obsługiwanego taboru, intensywności jego eksploatacji, warunków pracy pojazdów oraz zmianowości i liczby pracowników zatrudnionych na stacji obsługi.

2. Liczby obsługiwanych pojazdów silnikowych i odpowiadające im liczby stanowisk obsługowo-naprawczych w stacjach obsługi poszczególnych typów zajezdni powinny być następujące:

Tabela nr 1.

Lp.	Liczba obsługiwanych samochodów	Liczba stanowisk obsługowo-naprawczych
	w granicach od - do	zajezdni typu II	zajezdni typu III
1	2	3	4
1	40- 75	3	4
2	60-120	4	6
3	100-160	5	8
4	120-200	6	10
5	180-250	-	12
6	220-300	-	14
7	270-350	-	16
8	330-400	-	18
9	360-500	-	20
10	450-600	-	24

3. Przy ustalaniu liczby stanowisk obsługowo-naprawczych według tabeli nr 1 w odniesieniu do jednostek prowadzących publiczną komunikację autobusową dopuszcza się stosowanie współczynników korygujących obliczeniową liczbę autobusów w granicach do 25% wzwyż.

4. Przy stosowaniu wielostopniowej organizacji zaplecza technicznego, dla obliczania liczby stanowisk w zajezdniach stopnia wyższego, poza taborem własnym (stacjonowanym w zajezdni) należy uwzględnić również tabor dojeżdżający na obsługi i naprawy, stosując współczynniki korygujące w następujących wielkościach:

Tabela nr 2.

Lp.	Tabor dojeżdżający na obsługi	Współczynniki korygujące obliczenia ilości taboru obsługiwanego
	i naprawy z:	w zajezdni typu II	w zajezdni typu III
1	2	3	4
1.	miejsca przechowywania lub garażowania	0,9-1,0	0,9-1,0
2.	zajezdni typu I	0,7-0,85	0,7-0,85
3.	zajezdni typu II	-	0,5-0,6

5. Przy ustalaniu i opiniowaniu kosztów budowy zaplecza technicznego należy brać pod uwagę następujące orientacyjne wysokości limitów, jakie powinny być przyznawane na budowę zaplecza technicznego według cen z roku 1965, dla przeciętnych warunków lokalizacyjnych:

Tabela nr 3.

Lp.	Rodzaj zajezdni	Liczba		Koszt inwestycji w zależności od rodzaju taboru w milionach złotych
		samochodów i ciągników, z wyjątkiem rolniczych	stanowisk stacji obsługi	samochody osobowe bądź dostawcze	samochody ciężarowe średniej ładowności	samochody ciężarowe dużej ładowności i autobusy
1	2	3	4	5	6	7
1.	Zajezdnia	25-40	stanowiska	1,0- 1,4	1,4- 1,7	1,5- 2,0
	typu I	40-75	zewnętrzne	1,4- 1,9	1,5- 2,0	1,8- 2,6
		75-120		1,8- 2,4	2,0- 2,6	2,4- 3,0
2.	Zajezdnia	40-75	3	3,0- 4,0	3,6- 4,4	4,4- 4,8
	typu II	60-120	4	4,0- 4,6	4,4- 5,0	5,0- 5,6
		100-160	5	4,6- 5,2	5,0- 5,6	5,6- 6,2
		120-200	6	5,4- 6,0	5,8- 6,4	5,8- 7,4
3.	Zajezdnia	60-120	6	5,8- 6,4	6,8- 7,4	7,2- 8,0
	typu III	100-150	8	8,0- 8,6	8,8- 9,4	9,6-10,4
		120-200	10	9,0-10,0	10,0-11,0	11,0-12,0
		180-250	12	10,0-11,0	12,0-13,0	13,0-14,0
		220-300	14	11,0-12,0	13,0-14,0	14,0-15,0
		270-350	16	13,0-14,0	14,0-15,0	17,0-18,0
		330-400	18	14,0-15,0	15,0-16,0	18,0-19,0
		360-500	20	16,0-17,0	16,0-17,0	20,0-21,0
		450-600	24	18,0-19,0	19,0-20,0	22,0-23,0

6. Podane w tabeli nr 3 orientacyjne wysokości limitów na budowę zaplecza technicznego są skalkulowane dla działek położonych w mieście posiadającym sieć kanalizacyjną, wodną i energetyczną i obejmują przeciętne koszty doprowadzenia tych sieci do działek oraz koszty połączeń drogowych do ulic miejskich.

Limity nie obejmują budowy budynku administracyjnego dla całego przedsiębiorstwa, a jedynie dla tej części jego administracji, która jest bezpośrednio związana z eksploatacją i utrzymaniem pojazdów samochodowych. Limity nie uwzględniają ponadto kosztów związanych z wywłaszczeniem gruntów i ewentualnymi robotami rozbiórkowymi.

7. Koszty budowy obiektów do przechowywania pojazdów (garaży) ustala się według indywidualnej kalkulacji w zależności od warunków lokalnych, z tym że wskaźnik kosztu na jeden pojazd nie powinien przekraczać wskaźnika minimalnego dla zajezdni eksploatacyjnej.