§ 7. - Szczegółowe zasady rozliczeń pieniężnych jednostek gospodarki uspołecznionej.

Monitor Polski

M.P.1985.30.207

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1989 r.

§  7.

1. Rozliczenie w formie inkasa bankowego następuje na podstawie żądania zapłaty wystawionego przez wierzyciela i złożonego w banku prowadzącym rachunek dłużnika (inkaso bezpośrednie) lub w banku prowadzącym rachunek wierzyciela (inkaso pośrednie). Za obsługę inkasa bezpośredniego i pośredniego bank pobiera opłaty w wysokościach ustalonych w odrębnych przepisach.

2. 2 Żądanie zapłaty stanowi przekazaną bankowi dyspozycję wierzyciela obciążenia określoną kwotą rachunku dłużnika i uznania tą kwotą jego rachunku. Dolna granica dla jednego żądania zapłaty wynosi 300.000 zł.

3. Obciążenie rachunku dłużnika następuje po wyrażeniu przez niego akceptu na zapłatę. Akcept żądania zapłaty powinien być bezwarunkowy. Akcept może dotyczyć całości lub części kwoty objętej żądaniem zapłaty.

4. Dłużnik może upoważnić bank do pokrywania z jego rachunku określonych zobowiązań w terminie płatności, jeżeli przed upływem tego terminu nie złoży odmowy akceptu.

5. Akcept lub odmowa akceptu nie pozbawiają dłużnika i wierzyciela prawa do późniejszego wystąpienia z wzajemnymi roszczeniami.

6. Jeżeli dłużnik w ciągu miesiąca po terminie płatności nie wyrazi akceptu żądania zapłaty albo jeżeli zaakceptowane żądanie zapłaty nie zostanie, wskutek braku środków, pokryte w ciągu miesiąca po terminie płatności, bank zwraca wierzycielowi żądanie zapłaty.

² § 7 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 22 października 1988 r. (M.P.88.31.282) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 stycznia 1989 r.