§ 6. - Szczegółowe zasady obliczania mierników służących do ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń.

Monitor Polski

M.P.1986.2.12

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1987 r.

§  6.

1. Przeliczeń z tytułu zmian cen (stawek) dokonuje się odrębnie dla każdego produktu lub materiału.

2. Jeżeli ilość sprzedawanych produktów lub zużywanych materiałów poszczególnych rodzajów jest duża, a udział każdego z tych produktów (materiałów) w łącznej wartości "S" lub "M" jest nieznaczny, przeliczenia mogą być dokonywane dla grup produktów (materiałów), pod warunkiem że:

1) są one objęte symbolem Systematycznego wykazu wyrobów, w którym co najmniej pięć pierwszych znaków cyfrowych tego symbolu jest identycznych,

2) zaliczone do danej grupy produkty (materiały) objęte są jednym rodzajem ceny i jednakową stawką marży handlowej, podatku obrotowego lub dotacji przedmiotowej.

Ceny średnioważone grupy produktów (materiałów) ustala się według zasad określonych w § 5 ust. 4.

3. Jeżeli w roku poprzednim i w roku podatkowym sprzedaż produktów następowała według jednakowych cen cennikowych, korygowanych następnie jednolitym w poszczególnych miesiącach wskaźnikiem zmiany cen, to jednostka gospodarcza może przychody ze sprzedaży dokonanej w roku poprzednim i podatkowym przeliczyć na jednakowe ceny cennikowe, skorygowane wskaźnikiem zmiany cen stosowanym w pierwszym dniu roku podatkowego. Taki sam tryb stosuje się w razie jednoczesnego stosowania kilku wskaźników zmian cen cennikowych, odrębnych dla grup produktów.

4. Jeżeli sprzedaż robót budowlano-montażowych następowała w roku poprzednim i podatkowym po cenach realizacji ustalonych na podstawie kosztorysów (kalkulacji) szczegółowych, a poziom przyjętych do kosztorysów cen materiałów i usług, stawek wynagrodzeń, narzutów kosztów pośrednich lub zysku w obu tych latach różni się, to jednostka gospodarcza może przeliczyć przychody ze sprzedaży tych robót, dokonanej w okresie podatkowym, na poziom cen przyjęty do kosztorysów sporządzonych w drugim półroczu roku poprzedniego. Przeliczeń dokonuje się w sposób następujący:

1) ustala się przeciętny wzrost lub spadek wartości jednej normogodziny nakładu pracy oraz łącznego wskaźnika narzutu kosztów pośrednich (ogólnych budowy oraz zarządu) i zysku, obliczonego w stosunku do kosztów pracy sprzętu i transportu technologicznego, zastosowanych w kosztorysach sporządzonych w okresie podatkowym - w stosunku do poziomu cen kosztorysowych stosowanych w drugim półroczu roku poprzedniego; przez wartość jednej normogodziny nakładu pracy rozumie się sumę płacy bezpośredniej, łącznie z narzutem na płace za jedną normogodzinę pracy, kosztów pośrednich obliczonych w stosunku do płacy bezpośredniej oraz zysku obliczonego w stosunku do sumy płacy bezpośredniej i kosztów pośrednich; przy ustalaniu łącznego wskaźnika narzutu kosztów pośrednich i zysku uwzględnienia wymaga wpływ, jaki wywiera zmiana podstawy obliczeń w razie zmiany cen (stawek) pracy sprzętu i transportu technologicznego; przeciętny wzrost lub spadek wartości jednej normogodziny nakładu pracy oraz łącznego wskaźnika narzutu kosztów pośrednich i zysku ustala się odrębnie dla poszczególnych rodzajów cen (regulowanych, z uwzględnieniem wysokości stawek zysku, umownych) i asortymentów robót (grup obiektów),

2) wylicza się na podstawie faktur za sprzedane w okresie podatkowym asortymenty robót (obiekty), wycenione po cenach zastosowanych w kosztorysach sporządzonych w okresie podatkowym:

a) iloczyn normogodzin nakładu pracy oraz wzrostu lub spadku wartości jednej normogodziny nakładu pracy, z uwzględnieniem jej rodzaju (pkt 1),

b) iloczyn kwoty łącznego narzutu kosztów pośrednich i zysku, obliczonej w stosunku do kosztów pracy sprzętu i transportu technologicznego, z uwzględnieniem wpływu zmiany jego cen (stawek) oraz wzrostu lub spadku łącznego wskaźnika narzutu kosztów pośrednich i zysku (pkt 1),

3) zwiększa się przychód ze sprzedaży robót budowlano-montażowych dokonanej w okresie podatkowym o spadek lub zmniejsza o wzrost wartości normogodzin nakładu pracy oraz łącznej kwoty narzutu kosztów pośrednich i zysku, obliczonej w stosunku do kosztów pracy sprzętu i transportu technologicznego.

Nie przelicza się pozostałych składników ceny roboty lub obiektu (materiałów bezpośrednich, kosztów zakupu, pracy sprzętu i transportu technologicznego), jeżeli jednocześnie nie przelicza się objętych wielkością "M", a dotyczących tej roboty (obiektu) kosztów materiałów bezpośrednich oraz innych kosztów materialnych zaliczanych do bezpośrednich. Jeżeli przeliczenie sprzedaży robót budowlano-montażowych jest utrudnione, stosuje się zasady określone w § 7.

5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do przeliczeń z tytułu zmian cen usług, jeżeli podstawę wyceny stanowi godzina świadczonej usługi.

6. Każdorazową zmianę podstawowego kursu walut, według których nastąpiła w okresie podatkowym sprzedaż na eksport po cenach transakcyjnych, w stosunku do podstawowego kursu walut obowiązującego w pierwszym dniu roku podatkowego uwzględnia się przeliczając przychód ze sprzedaży, ustalony przy zastosowaniu nowego kursu waluty, za pomocą wskaźnika. Wskaźnik oblicza się jako iloraz podstawowego kursu waluty, według której następuje sprzedaż, obowiązującego w pierwszym dniu roku podatkowego (licznik) i w dniu dokonania ostatniej zmiany podstawowego kursu waluty (mianownik). Kurs waluty ustala się na podstawie tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego, kolumna "Kurs średni".

7. Koszt materiałów bezpośrednich, paliw i energii, zakupywanych po cenach transakcyjnych z importu, zużytych po dniu wejścia w życie zmiany podstawowego kursu walut, po którym następował ich zakup w okresie podatkowym, może podlegać przeliczeniu wskaźnikami zmiany podstawowego kursu walut, ustalonymi w sposób określony w ust. 6. Koszt materiałów bezpośrednich i paliw koryguje się przed przeliczeniem o wartość stanu zapasu tych materiałów na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym nastąpiła zmiana podstawowego kursu walut. Dotyczy to również wypadku, gdy zmiana podstawowego kursu walut nastąpiła w pierwszym dniu roku podatkowego.