Szczegółowe zasady gospodarowania funduszem płac w jednostkach i zakładach budżetowych w roku 1966.

Monitor Polski

M.P.1966.5.40

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1966 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 16 lutego 1966 r.
w sprawie szczegółowych zasad gospodarowania funduszem płac w jednostkach i zakładach budżetowych w roku 1966.

Na podstawie § 32 uchwały nr 283 Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1965 r. w sprawie projektu budżetu Państwa na rok 1966 i niektórych zasad jego wykonywania, zwanej dalej "uchwałą" - zarządza się, co następuje:
1.
Fundusz płac osobowy i bezosobowy oraz fundusz honorariów jednostek budżetowych wraz z ich gospodarstwami pomocniczymi i środkami specjalnymi oraz zakładów budżetowych, ustalone w załączniku nr 9 do uchwały, stanowią górną granicę wydatków.
2.
Środkami funduszu płac, w ramach których ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) i prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) dokonują zgodnie z przepisami § 18 ust. 3 i 4 uchwały podziału kwot ustalonych w załączniku nr 9 do uchwały, są odrębnie:
1)
osobowy fundusz płac jednostek budżetowych,
2)
osobowy fundusz płac zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych i środków specjalnych,
3)
bezosobowy fundusz płac i fundusz honorariów jednostek budżetowych,
4)
bezosobowy fundusz płac i fundusz honorariów zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych i środków specjalnych,

dla działów klasyfikacji wydatków budżetu centralnego i budżetów terenowych odrębnie dla:

a)
grupy działów 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18,
b)
działu 20,
c)
grupy działów 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28,
d)
działu 40,
e)
działu 41,
f)
działu 42.
3.
Zwiększenie każdej z poszczególnych wielkości funduszu płac (ust. 2) ustalonej dla ministerstwa (urzędu centralnego) oraz prezydium rady narodowej, powodujące zmiany kwot w załączniku nr 9 do uchwały, wymaga zgody Ministra Finansów, z wyjątkiem wypadków, o których mowa w § 23 uchwały. Dotyczy to zarówno przeniesień środków na fundusz płac pomiędzy poszczególnymi grupami jednostek, jak i przekroczenia globalnych kwot funduszu płac w granicach określonych w § 21 uchwały.
1.
Osobowy fundusz płac (§ 1 ust. 2 pkt 1 i 2) powinien być podzielony na kwartały.
2.
Przy podziale rocznej kwoty osobowego funduszu płac na kwartały należy uwzględnić:
1)
terminy awansów, określone w § 6, jak również awanse automatyczne (np. nauczycieli, służby zdrowia), wypłaty premii oraz dodatków za wysługę lat,
2)
wypadki, gdy stan zatrudnienia w poszczególnych kwartałach musi być różny ze względu na zadania wynikające z narodowego planu gospodarczego,
3)
sezonowość zwiększenia pracy niektórych kategorii pracowników.
3.
Poza wypadkami wymienionymi w ust. 2 plan ostatniego kwartału nie może przekraczać 1/4 rocznej kwoty osobowego funduszu płac.
4.
Podział rocznej kwoty osobowego funduszu płac na kwartały powinien być ustalony i podpisany przez kierownika i głównego księgowego jednostki sporządzającej podział w ciągu 10 dni od dnia ogłoszenia niniejszego zarządzenia.
5.
Jednostka sporządzająca podział funduszu płac (ust. 1-4) obowiązana jest przesłać go w ciągu 5 dni jednostce właściwej do zatwierdzenia jednostkowego planu finansowego. Jednostka zatwierdzająca jednostkowy plan finansowy sprawdza zgodność podziału z roczną kwotą osobowego funduszu płac oraz zasadami określonymi w ust. 2 i 3 oraz dokonuje ewentualnych zmian w tym podziale.
6.
Ministerstwa (urzędy centralne) nadeślą do Ministerstwa Finansów plan podziału na kwartały osobowego funduszu płac z uwzględnieniem zasad podanych w ust. 2 i 3; w planie tym powinny być wyodrębnione kwoty osobowego funduszu płac, nie podlegające kwartalnemu podziałowi zgodnie z § 5.
1.
Nie można zmieniać kwoty planu kwartalnego po upływie kwartału. Kwoty funduszu płac kwartałów następnych mogą być zmienione wyłącznie w drodze przeniesień pomiędzy kwartałami pozostałymi do końca roku.
2.
Przepis ust. 1 nie dotyczy wypadków zwiększenia rocznej kwoty osobowego funduszu płac na zasadzie przepisów § 21 i § 23 ust. 1, 2 i 4 uchwały w odniesieniu do kwartału bieżącego i do kwartałów następnych oraz w razie wyrażenia zgody przez Ministra Finansów na wykorzystanie oszczędności powstałych w kwartałach ubiegłych.
3.
Ministerstwa (urzędy centralne) powinny przesłać zbiorcze zestawienie decyzji o zmianach kwartalnych kwot funduszu płac do Ministerstwa Finansów najpóźniej w 10 dni po upływie kwartału.
Wydatkowanie osobowego funduszu płac w kwocie wyższej od ustalonej na kwartał może nastąpić w następujących wypadkach:
1)
w zakresie wynagrodzeń za zastępstwo w okresie choroby lub urlopu pracownika, który w razie jednoosobowej obsady nie może być zastąpiony przez innego pracownika - pod warunkiem nieprzekroczenia rocznego funduszu płac,
2)
w zakresie wypłat zaległych pod warunkiem, o którym mowa w pkt 1,
3)
w zakresie wykorzystania rezerwy, o której mowa w § 5 ust. 2,
4)
w jednostkach budżetowych, dla których ustalone są etaty na podstawie załączników nr 2 i 4 do ustawy budżetowej na 1966 r. z dnia 14 grudnia 1965 r. (Dz. U. Nr 53, poz. 331) - do wysokości funduszu płac wynikającego ze stanu zatrudnienia mieszczącego się w granicach ustalonych etatów, pod warunkiem że przekroczenie kwot kwartalnych nie spowoduje przekroczenia rocznej kwoty osobowego funduszu płac.
1.
Bezosobowy fundusz płac, fundusz honorariów oraz część osobowego funduszu płac, określona w klasyfikacji wydatków budżetowych jako kwoty na deputaty i umundurowanie, nie podlega obowiązkowi podziału na kwartały, o którym mowa w § 2, z tym że wydatki z każdego z tych tytułów w ciągu roku nie mogą przekroczyć kwot ustalonych na 1966 r.
2.
Nie podlega podziałowi na kwartały część osobowego funduszu płac wydzielona na rezerwę zgodnie z § 1 uchwały, jak również roczny fundusz płac, o którym mowa w § 25 ust. 3 uchwały.
1.
Wyższe stawki wynagrodzenia (w tym również dodatków specjalnych) mogą być przyznawane wyłącznie w terminach: 1 stycznia i 22 lipca na zasadach określonych odrębnymi przepisami.
2.
Wyższe stawki wynagrodzenia (dodatku specjalnego) mogą być przyznane pracownikowi poza terminami, o których mowa w ust. 1, jedynie w razie:
1)
konieczności obsadzenia zwolnionego stanowiska kierowniczego,
2)
gdy odpowiednie przepisy przewidują awanse automatyczne lub automatyczne przyznawanie dodatku po dopełnieniu wymaganych warunków (np. za wysługę lat, znajomość języków obcych, za pracę w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia, dodatku dla dyplomowanych biegłych księgowych, wynagrodzenia funkcyjnego rewidentów).
3.
Zmiana wysokości wynagrodzenia następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po powstaniu warunków do zmiany.
Dla jednostek, dla których ustalone zostały kwoty funduszu płac w załącznikach nr 9 i 10 do uchwały, zasady wykorzystywania środków na awanse normują przepisy § 30 uchwały.
Wynagrodzenie dla pracowników zatrudnionych w niepełnej ilości godzin pracy powinno być wypłacane według przewidzianych dla danego stanowiska stawek uposażenia zasadniczego i dodatków, zmniejszonych odpowiednio do ilości godzin pracy, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.
Sumy przeznaczone na fundusz płac dla jednostek, których działalność rozpoczyna się w ciągu roku budżetowego, powinny być wyodrębnione i wykorzystywane dopiero w miarę uruchamiania tych jednostek.
Właściwi ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) i przewodniczący prezydiów wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) zapewnią kontrolę wykonania przepisów niniejszego zarządzenia w celu zapobieżenia nieprawidłowej gospodarce w zakresie funduszu płac jednostek podległych.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1966 r.