Szczegółowe zasady gospodarki finansowej oraz dostosowanie ich do specyfiki niektórych przedsiębiorstw państwowych w 1982 r.

Monitor Polski

M.P.1982.6.35

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1982 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 31 grudnia 1981 r.

w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej oraz dostosowania ich do specyfiki niektórych przedsiębiorstw państwowych w 1982 r.

Na podstawie § 38, § 75 i § 80 uchwały nr 243 Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie zasad działalności przedsiębiorstw państwowych w 1982 r. (Monitor Polski Nr 32, poz. 287) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1

Rozliczenie odpisów amortyzacyjnych.

§  1.

1. Przedsiębiorstwo przekazuje odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na fundusz rozwoju i na dochód właściwego budżetu w terminie do dnia 15 każdego miesiąca za miesiąc bieżący. Ewentualne korekty wysokości odpisów amortyzacyjnych (w tym również z tytułu niewykorzystania zdolności produkcyjnych) dokonywane są w miesiącu następnym po miesiącu, w którym wystąpiły.

2. Roczne rozliczenie odpisów amortyzacyjnych jest dokonywane do terminu wyznaczonego dla sporządzenia rocznego sprawozdania finansowego.

Rozdział  2

Dostosowanie zasad gospodarki finansowej do specyfiki niektórych przedsiębiorstw.

§  2.

1. W Państwowym Przedsiębiorstwie "Totalizator Sportowy" wprowadza się obligatoryjne obciążenie na rzecz Centralnego Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej i Sportu, wynoszące 26% kwoty osiągniętego przychodu ze sprzedaży.

2. Obligatoryjne obciążenie, o którym mowa w ust. 1, stanowi składnik kosztów własnych Państwowego Przedsiębiorstwa "Totalizator Sportowy".

§  3.

1. W Przedsiębiorstwie Państwowym "Polski Monopol Loteryjny" (PML) nie dokonuje się odpisu z zysku na nagrody dla załogi i na inne cele poza wymienionymi w ust. 2.

2. Zweryfikowany zysk, osiągnięty przez PML, pomniejszony o należny podatek dochodowy i obowiązkowy odpis na fundusz rezerwowy, przeznacza się na fundusz rozwoju PML oraz na cele społeczne i rozwoju gospodarki narodowej.

3. Kwoty części zysku PML, przeznaczone na cele społeczne i rozwoju gospodarki narodowej, określa Minister Finansów na wniosek dyrektora PML.

§  4.

1. W kopalniach węgla, w elektrowniach i elektrociepłowniach zawodowych, zakładach energetycznych oraz w przedsiębiorstwach górnictwa naftowego i gazownictwa, z wyjątkiem przedsiębiorstw geologiczno-poszukiwawczych, można stosować system cen wewnętrznych.

2. Do prowadzenia rachunku wyrównawczego cen wewnętrznych upoważnia się:

1) Centralę Zbytu Węgla - w zakresie kopalń węgla kamiennego i brunatnego,

2) Państwową Dyspozycję Mocy - w zakresie przedsiębiorstw i zakładów przemysłu energetycznego,

3) Krajową Dyspozycję Gazem - w zakresie przedsiębiorstw i zakładów eksploatujących ropę naftową i gaz ziemny oraz przesyłających gaz.

3. Szczegółowe zasady ustalania i stosowania cen wewnętrznych (ust. 1) określi Minister Górnictwa i Energetyki.

4. Płatnikiem podatku dochodowego na rzecz budżetu Państwa jest jednostka prowadząca rachunek wyrównawczy cen wewnętrznych, a podstawą opodatkowania jest suma zweryfikowanych wyników finansowych przedsiębiorstw i zakładów powiązanych systemem cen wewnętrznych.

5. Minister Górnictwa i Energetyki może tworzyć w zakresie branż wymienionych w ust. 1 scentralizowany fundusz rozwoju oraz może centralizować część odpisów amortyzacyjnych.

§ 5. Zasady tworzenia i gospodarowania funduszem szkód górniczych w przedsiębiorstwach górniczych reguluje zarządzenie Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Ministra Finansów z dnia 2 marca 1963 r. w sprawie planowania w zakresie naprawiania szkód górniczych oraz tworzenia przez przedsiębiorstwa górnicze funduszów na pokrycie kosztów naprawiania szkód górniczych i dokonywania wypłat z tych funduszów (Monitor Polski Nr 27, poz. 137).

§ 6. W przedsiębiorstwach żeglugi morskiej i przedsiębiorstwach rybołówstwa dalekomorskiego oraz w przedsiębiorstwie Polskie Linie Lotnicze "Lot" nie stanowi przychodu ze sprzedaży, określonego w § 32 ust. 4 uchwały nr 243 Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie zasad działalności przedsiębiorstw państwowych w 1982 r. (Monitor Polski Nr 32, poz. 287), zwanej dalej "uchwałą", wartość dostaw wyrobów, robót, usług, towarów i materiałów nie zapłaconych w całości lub części przez odbiorców w ciągu 60 dni od zakończenia roku sprawozdawczego.

§  7.

1. Przedsiębiorstwa żeglugi morskiej tworzą fundusz remontowy z odpisów w ciężar kosztów własnej działalności, przeznaczony na finansowanie remontów klasyfikacyjnych statków i kontenerów.

2. Stawki odpisów na fundusz remontowy ustala przedsiębiorstwo, biorąc pod uwagę poniesione i planowane nakłady na remonty klasyfikacyjne statków i kontenerów.

§ 8. Przepisy § 61 uchwały stosuje się odpowiednio do central rybnych, przedsiębiorstw połowowych i przetwórczych gospodarki rybnej.

§  9.

1. Jeżeli wpływy za usługi transportowe w obrocie z zagranicą przedsiębiorstw żeglugi morskiej nie pokrywają kosztów oraz minimalnej rentowności tych usług, na wniosek Ministra - Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej może być przyznana dopłata wyrównawcza z budżetu Państwa do wartości sprzedaży.

2. Wpływy walut wymienialnych z eksportu usług, wypracowane przez Zarządy Portów, Przedsiębiorstwa Usług Morskich "Portservice" i "Shipservice" oraz "Shipcontrol", inkasowane przez agenta lub spedytora, stanowią podstawę ustalenia odpisu dewizowego na finansowanie importu tych przedsiębiorstw.

3. Finansowanie dewizowych spłat z tytułu zaciągniętych kredytów inwestycyjnych za granicą odbywa się w trybie ustalonym decyzją nr 72 Prezydium Rządu z dnia 5 lipca 1974 r. w sprawie zasad finansowania pozaplanowych zakupów za granicą statków morskich i ich wyposażenia.

4. Zezwala się przedsiębiorstwom gospodarki rybnej na pokrywanie wydatków eksploatacyjnych i kosztów bunkru ponoszonych za granicą z wpływów z eksportu ryb i przetworów rybnych oraz usług.

5. Przedsiębiorstwo Polskie Linie Lotnicze "Lot" ma prawo do dokonywania za granicą zakupu sprzętu, urządzeń i materiałów na potrzeby eksploatacji oraz wyposażenia lotniczego i naziemnego w ramach odpisów dewizowych od wpływów walut wymienialnych z własnej działalności zagranicznej. Odpis dokonywany jest według normy ustalonej przez Ministra Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Finansów.

§  10.

1. Przedsiębiorstwo "Polskie Koleje Państwowe" oraz przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej tworzą w ciężar kosztów własnych fundusz ryzyka transportowego, a Polskie Linie Lotnicze "Lot" fundusz ryzyka handlowego - na podstawie normy procentowej w relacji do wartości sprzedaży, ustalonej przez Ministra Finansów w porozumieniu z Ministrem Komunikacji.

2. Fundusz ryzyka transportowego przeznaczony jest na wypłaty odszkodowań za braki i uszkodzenia przesyłek oraz odszkodowań dla pasażerów.

3. Fundusz ryzyka handlowego przeznaczony jest na finansowanie kar nałożonych przez międzynarodowe organizacje lotnicze i inne jednostki za granicą oraz strat nie zawinionych, wynikłych z tytułu odszkodowań w obrocie zagranicznym i zmian koniunkturalnych na rynkach zagranicznych.

§  11.

1. Przedsiębiorstwo "Polskie Koleje Państwowe" tworzy w ciężar kosztów fundusz remontowy w wysokości 5% wartości brutto środków trwałych.

2. Fundusz remontowy przeznaczony jest na finansowanie robót związanych z remontami urządzeń stałych i taboru.

§ 12. W Państwowym Przedsiębiorstwie "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" (PPTiT) nie stanowi przychodu ze sprzedaży wartość usług i robót nie zapłaconych w całości lub części przez odbiorców krajowych w ciągu 45 dni od zakończenia roku sprawozdawczego 1982.

§ 13. PPTiT tworzy Fundusz Rozwoju Telekomunikacji według zasad określonych uchwałą nr 2 Rady Ministrów z dnia 5 stycznia 1979 r. w sprawie Funduszu Rozwoju Telekomunikacji w państwowym przedsiębiorstwie "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" (Monitor Polski Nr 1, poz. 2) oraz uchwały nr 30 Rady Ministrów z dnia 27 marca 1980 r. w sprawie rozszerzenia usług telekomunikacyjnych dla ludności.

§ 14. Minister Łączności może przeznaczyć część funduszu rozwoju PPTiT na zasilenie Funduszu Rozwoju Telekomunikacji.

§  15.

1. PPTiT dokonuje odpisów dewizowych od wpływów walut wymienialnych, uzyskiwanych z wymiany usług pocztowo-telekomunikacyjnych w obrocie z zagranicą, w wysokości 20%.

2. Ze środków dewizowych PPTiT ma prawo dokonywania zakupu za granicą za pośrednictwem przedsiębiorstw handlu zagranicznego materiałów i urządzeń na potrzeby działalności eksploatacyjnej.

§ 16. Środki funduszu rezerwowego Ministerstwa Łączności, utworzonego na podstawie uchwały nr 215 Rady Ministrów z dnia 8 grudnia 1969 r. w sprawie zasad gospodarki finansowej państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon", zmienionej uchwałą nr 77 Rady Ministrów z dnia 15 marca 1972 r. oraz zarządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 kwietnia 1976 r. (Monitor Polski Nr 18, poz. 80), przejmuje PPTiT na własny fundusz rezerwowy według stanu na dzień 31 grudnia 1981 r.

§ 17. Przy weryfikacji wyniku finansowego przedsiębiorstwa Polskie Linie Lotnicze "Lot" nie stanowią tytułu korekt zmiany w poziomie taryfy międzynarodowej, obowiązującej przy przewozach w relacji z krajami II obszaru płatniczego.

§  18.

1. Przedsiębiorstwa: Polskie Koleje Państwowe, Polskie Linie Lotnicze "Lot", "Żegluga na Odrze" i "Żegluga Bydgoska", Przedsiębiorstwo Międzynarodowych Przewozów Samochodowych "PEKAES", oraz przedsiębiorstwa żeglugi morskiej, żeglugi przybrzeżnej i rybołówstwa, Morskie Agencje, Polskie Przedsiębiorstwo Frachtowania "Polfracht", Polski Rejestr Statków tworzą fundusz akwizycyjny w ciężar złotowych i dewizowych kosztów działalności w granicach normy procentowej ustalonej w relacji do wartości sprzedaży własnej działalności zagranicznej.

2. Normę procentową ustala Minister Finansów na wniosek zainteresowanego ministra.

3. Fundusz akwizycyjny jest przeznaczony na finansowanie przedstawicielstw zagranicznych, reklamy, reprezentacji, włącznie z wydatkami reprezentacyjnymi statków, zagranicznych wydatków akwizycyjnych, szkolenia personelu, zakupu fachowych książek i pomocy szkoleniowych, zagranicznych wyjazdów służbowych i innych wydatków o charakterze akwizycyjnym.

§  19.

1. Państwowe przedsiębiorstwa turystyczne mogą tworzyć:

1) fundusz odtworzenia wyposażenia,

2) fundusz ryzyka handlowego.

2. Fundusz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest tworzony z:

1) narzutów obciążających koszty własne, liczonych od wartości dochodów ze sprzedaży usług według wskaźnika procentowego ustalonego przez przedsiębiorstwo na podstawie wartości średniorocznego zużycia wyposażenia,

2) wpływów z tytułu sprzedaży i likwidacji wycofanego z użytkowania wyposażenia, sfinansowanego ze środków obrotowych,

3) wpłat od klientów i pracowników z tytułu odszkodowań za uszkodzone, zniszczone lub zagubione wyposażenie.

3. Fundusz odtworzenia wyposażenia jest przeznaczony na:

1) wymianę lub modernizację wyposażenia w przedmioty nietrwałe i drobny sprzęt,

2) pokrycie kosztów związanych ze sprzedażą i likwidacją wycofanego z użytkowania wyposażenia nie zaliczonego do środków trwałych.

4. Jeżeli na koniec roku na koncie funduszu odtworzenia wyposażenia wystąpi saldo ujemne, obciąża ono koszty działalności przedsiębiorstwa.

5. Fundusz ryzyka handlowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest tworzony z narzutów obciążających koszty działalności przedsiębiorstwa, naliczonych od wartości sprzedaży oraz opłat pobieranych od klientów w razie rezygnacji z usług.

6. Fundusz ryzyka handlowego przeznaczony jest na finansowanie nie zawinionych kosztów lub strat z tytułu nowo wprowadzanych usług, zmian cen przez kontrahentów, strat z tytułu rezygnacji z uczestnictwa w imprezach turystycznych, kosztów wynikających z działania siły wyższej itp. kosztów związanych z ryzykiem handlowym przedsiębiorstwa.

7. W Centrali Turystycznej "Orbis" może być tworzony scentralizowany fundusz rozwoju. Fundusz ten tworzony jest z:

1) dodatnich różnic cen występujących w zagranicznej turystyce przyjazdowej,

2) części amortyzacji pozostającej w dyspozycji przedsiębiorstwa,

3) wpłat i pożyczek udzielanych przez przedsiębiorstwa z wolnych środków na rachunkach własnych funduszów rozwoju,

4) wpłat przedsiębiorstw przeznaczonych na scentralizowaną reklamę; wysokość wpłat określi Przewodniczący Głównego Komitetu Turystyki.

8. Scentralizowany fundusz rozwoju przeznaczony jest na:

1) spłatę wymaganych rat kredytów inwestycyjnych,

2) finansowanie inwestycji, których realizację przedsiębiorstwa zlecą Centrali Turystycznej "Orbis",

3) zwrot pożyczek udzielanych przez przedsiębiorstwa z ich funduszów rozwoju,

4) wypłaty na rzecz przedsiębiorstw z tytułu ujemnych różnic cen występujących w zagranicznej turystyce przyjazdowej,

5) finansowanie reklamy scentralizowanej.

§ 20. Fundusze rezerwowe państwowych przedsiębiorstw widowiskowych, gromadzone w wydziałach kultury i sztuki urzędów wojewódzkich (miast stopnia wojewódzkiego), podlegają, według ich stanu na dzień 31 grudnia 1981 r., przekazaniu na rachunek scentralizowany, o którym mowa w załączniku nr 12 do uchwały, w terminie do dnia 28 lutego 1982 r.

§  21.

1. Przedsiębiorstwa kinematografii działają na zasadach określonych uchwałą, z wyjątkiem przepisu § 52 ust. 3 tej uchwały.

2. Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, dokonują rozliczeń z tytułu podatków bezpośrednio z funduszem kinematografii, utworzonym na podstawie uchwały nr 129 Rady Ministrów z dnia 1 września 1978 r. w sprawie utworzenia funduszu kinematografii.

§ 22. Generalni dostawcy tworzą fundusz ryzyka i gwarancji oraz wykorzystują ten fundusz zgodnie z zasadami określonymi w zarządzeniu Ministra Finansów z dnia 8 lutego 1977 r. w sprawie finansowania działalności generalnych dostawców (Monitor Polski Nr 5, poz. 38).

Rozdział  3

Odpisy z zysku na nagrody i fundusze rezerwowy i rozwoju.

§  23.

1. Kwoty przeznaczone z zysku do podziału na fundusze: rezerwowy, nagród z zysku i rozwoju odpisuje się na właściwe fundusze za okresy kwartalne i roczne. Obliczenia i odpisy za okresy kwartalne powinny być dokonywane narastająco od początku roku.

2. Za okresy kwartalne przedsiębiorstwo dokonuje odpisu z zysku do podziału, pomniejszonego o odpis na fundusz aktywizacji zawodowej, na fundusze: rezerwowy, rozwoju, na nagrody dla załogi oraz inne cele i potrzeby - po potrąceniu kwot odpisanych za poprzednie kwartały - taką procentową część osiągniętego do końca kwartału zysku do podziału, jaka odpowiada przewidzianym w planie rocznym procentowym udziałom odpisów z zysku na te cele. Odpisy te powinny być dokonane do 20 dnia miesiąca następującego po zakończeniu kwartału.

3. Obciążenia przyrostu przeciętnych wynagrodzeń oraz obowiązkowy odpis na fundusz rezerwowy są dokonywane w ciągu 10 dni od daty zatwierdzenia bilansu. Przeznaczenie pozostałości rocznego zysku do podziału na dodatkowy odpis na fundusz rezerwowy, na fundusz rozwoju, na nagrody dla załogi oraz inne cele i potrzeby następuje na podstawie zatwierdzonego bilansu, stosownie do decyzji przedsiębiorstwa.

4. Różnice pomiędzy odpisami z zysku rocznego a kwartalnymi odpisami z zysku, dokonanymi w ciągu roku na fundusze: rezerwowy, nagród z zysku i rozwoju oraz na nagrody dla załogi, podlegają rozliczeniu w terminie 10 dni od daty zweryfikowania rocznego bilansu.

5. Z odpisów z zysku na nagrody dla załogi mogą być w ciągu roku dokonywane wypłaty indywidualne do wysokości 25% tych odpisów.

Rozdział  4

Finansowanie środków obrotowych.

§  24.

1. Przedsiębiorstwo finansuje środki obrotowe funduszem statutowym, stałymi zobowiązaniami i kredytem bankowym.

2. Przedsiębiorstwa wytwarzające na zamówienia produkty o długim cyklu produkcyjnym, a w szczególności przedsiębiorstwa przemysłu okrętowego i przemysłu budowy maszyn ciężkich oraz przedsiębiorstwa budowlano-montażowe, mogą finansować produkcję w toku z zaliczek otrzymanych od odbiorców, według umów z nimi zawartych. Wysokość zaliczek nie może przekraczać 70% kwoty umownej.

Rozdział  5

Finansowanie inwestycji.

§  25.

1. Wniosek o przyznanie dotacji budżetowej na finansowanie rozpoczynanych inwestycji centralnych powinien zawierać propozycję dotyczącą źródeł finansowania inwestycji oraz uzasadnienie propozycji, w tym z punktu widzenia ekonomicznej efektywności inwestycji i oceny sytuacji finansowej przedsiębiorstwa w czasie realizacji inwestycji i po podjęciu eksploatacji środków trwałych uzyskanych w wyniku tej inwestycji.

2. Wniosek o przyznanie dotacji budżetowej, przed jego złożeniem organowi podejmującemu decyzję, wymaga zaopiniowania przez Ministra Finansów i prezesa banku, który ma finansować inwestycję objętą wnioskiem.

3. Jeżeli decyzja o rozpoczynaniu w roku 1982 inwestycji centralnej nie określiła źródeł finansowania tej inwestycji, dotacja budżetowa na ten cel może być przyznana przez organ założycielski w ramach kwoty kredytów budżetowych na inwestycje, ustalonej w ustawie budżetowej na 1982 r. Do wniosku o przyznanie dotacji budżetowej stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2.

§  26.

1. Budowa domów przeznaczonych na mieszkania funkcyjne oraz inne inwestycje nieprodukcyjne, objęte zatwierdzonymi założeniami techniczno-ekonomicznymi przedsięwzięcia inwestycyjnego, są finansowane w sposób właściwy dla podstawowego zadania inwestycyjnego.

2. Bank może uzależnić udzielenie kredytu na finansowanie inwestycji przedsiębiorstwa od przeznaczenia przez nie środków funduszu rozwoju na sfinansowanie w całości lub częściowo inwestycji nieprodukcyjnych, o których mowa w ust. 1.

§ 27. Koszty przygotowania do realizacji inwestycji przedsiębiorstwa, z wyjątkiem inwestycji, o których mowa w § 28 i § 29, są finansowane ze środków funduszu rozwoju. Do kosztów przygotowania do realizacji inwestycji zalicza się w szczególności koszty opracowania założeń techniczno-ekonomicznych lub dokumentacji uproszczonej inwestycji, pozyskania terenu pod budowę oraz badań geologicznych i pomiarów geodezyjnych związanych z planowaną inwestycją.

§ 28. Koszty przygotowania do realizacji zakładowych inwestycji socjalnych i mieszkaniowych są finansowane ze środków przeznaczonych na te inwestycje.

§  29.

1. Koszty przygotowania do realizacji inwestycji centralnej są finansowane z dotacji budżetowej.

2. Dotacja budżetowa na finansowanie kosztów, o których mowa w ust. 1, może być przyznana w ciągu 1982 r. przez Ministra Finansów z rezerwy ogólnej Rady Ministrów, po uzyskaniu decyzji Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, określającej wielkość i zakres kosztów przygotowania do realizacji inwestycji centralnej.

3. Dotacja budżetowa potrzebna na finansowanie w 1983 r. kosztów, o których mowa w ust.1, może być planowana w projekcie budżetu na ten rok po uzyskaniu decyzji, o której mowa w ust. 2.

§ 30. Koszty przygotowania do realizacji inwestycji, z której następnie zrezygnowano, traktuje się jako nakłady bez efektu gospodarczego.

§  31.

1. Nakłady inwestycyjne związane z nabyciem środków trwałych, obejmujące wartość ich zakupu oraz koszty demontażu, transportu, ponownego montażu i niezbędnych remontów, są finansowane ze środków funduszu rozwoju.

2. Na finansowanie nakładów, o których mowa w ust. 1, bank może udzielić kredytu, podlegającego spłacie ze środków funduszu rozwoju w okresie ustalonym w umowie kredytowej.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również przy:

1) zakupie od innych inwestorów nie przekazanych do eksploatacji budynków, budowli, maszyn, urządzeń, środków transportowych i innych przedmiotów o charakterze środków trwałych,

2) zakupie od wykonawców prac badawczych przedmiotów o charakterze środków trwałych, nabytych lub wytworzonych w toku prac nad rozwojem nauki i techniki,

3) dokonywaniu nakładów związanych z instalowaniem maszyn i urządzeń dzierżawionych od innych przedsiębiorstw.

4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do odpowiednich nakładów dokonywanych w związku z zakładową działalnością socjalną i mieszkaniową. W takim wypadku te nakłady są finansowane ze środków przeznaczonych na zakładowe inwestycje socjalne lub mieszkaniowe.

§ 32. Określone w założeniach techniczno-ekonomicznych lub w dokumentacji uproszczonej inwestycji koszty zakupu licencji, koszty utrzymania przedsiębiorstwa w budowie, koszty rozruchu nowego przedsiębiorstwa, zakładu lub wydziału oraz wydatki związane ze szkoleniem załogi niezbędnym do uruchomienia produkcji, są finansowane ze środków przeznaczonych na finansowanie inwestycji.

§ 33. Nabycie prawa własności do lokalu użytkowego w domach budowanych przez innych inwestorów jest finansowane ze środków funduszu rozwoju.

Rozdział  6

Finansowanie postępu techniczno-ekonomicznego.

§  34.

1. Finansowanie postępu techniczno-ekonomicznego w przedsiębiorstwie obejmuje finansowanie prac badawczych oraz prac wdrożeniowych. Ponadto finansowanie to obejmuje zakup patentów, wzorów użytkowych, doświadczeń i dokumentacji oraz licencji na ich stosowanie.

2. Finansowanie prac badawczych obejmuje prace naukowo-badawcze oraz prace rozwojowe polegające na doskonaleniu organizacji, procesów technologicznych i modernizacji produkowanych wyrobów oraz na przygotowaniu produkcji nowych wyrobów, wykonywane w okresie poprzedzającym decyzje o zastosowaniu ich wyników w praktyce lub w innej formie ich zakończenia (np. w formie sporządzania dokumentacji). W szczególności finansowanie prac rozwojowych obejmuje prace:

1) konstrukcyjne, technologiczno-projektowe i doświadczalne, w tym budowę i próbną eksploatację urządzeń i prototypów doświadczalnych,

2) dotyczące organizacji i ekonomiki przedsiębiorstwa,

3) dotyczące normalizacji, w tym również unifikacji i typizacji wyrobów, urządzeń oraz procesów technologicznych,

4) związane z opracowaniem i oceną projektów wynalazczych.

3. Finansowanie prac wdrożeniowych obejmuje prace podejmowane na podstawie decyzji przedsiębiorstwa o zastosowaniu wyników prac badawczych, w tym również o zastosowaniu projektów wynalazczych zarówno własnych, jak i nabytych w formie licencji, związanych z uruchomieniem produkcji wyrobów nowych lub modernizacją wyrobów produkowanych i nowych metod wytwarzania - poprzedzające rozpoczęcie produkcji na skalę przemysłową; w szczególności obejmuje prace związane:

1) ze sporządzeniem polnej dokumentacji technicznej, w tym również z opracowaniem norm i dokumentacji w zakresie typizacji,

2) z wykonaniem prototypu przemysłowego, pierwszego kompletu narzędzi i oprzyrządowania oraz próbnych instalacji,

3) z wykonaniem próbnej serii nowego wyrobu, a w uzasadnionych wypadkach również serii informacyjnej nowego wyrobu, przeprowadzeniem prób oraz wprowadzeniem poprawek po próbach.

§  35.

1. Przedsiębiorstwo finansuje prace badawcze z funduszu postępu techniczno-ekonomicznego, a jeżeli nie tworzy tego funduszu - obciąża kosztami prac badawczych bezpośrednio koszty działalności lub uzupełniająco fundusz rozwoju.

2. Do kosztów wykonania prac badawczych zalicza się również koszty nabycia lub zaprojektowania budowy i montażu specjalnej aparatury albo urządzeń związanych z wykonywaniem określonej pracy badawczej także w wypadku, gdy aparatura i urządzenia te odpowiadają kryteriom ustalonym dla środków trwałych.

3. Przedsiębiorstwa, które dokonywały w 1981 r. odpisów na fundusz postępu techniczno-ekonomicznego, tworzą w 1982 r. fundusz postępu techniczno-ekonomicznego z obciążających ich koszty własne odpisów, określonych w procentach w stosunku do wartości przychodu ze sprzedaży w rozumieniu § 32 ust. 3 uchwały, pomniejszonej o podatek obrotowy i powiększonej o dotacje przedmiotowe oraz o obciążenia i dopłaty wyrównawcze w eksporcie. Stawkę procentową odpisu ustala się, biorąc za podstawę kwotę rocznego odpisu wyznaczoną przez organ założycielski, zrelacjonowaną do wartości przychodu. Organ założycielski ustala tę kwotę w granicach kwot określonych w planie na 1981 r. Wielkości tych kwot dla poszczególnych resortów w aktualnym układzie organizacyjnym określa załącznik do zarządzenia.

4. Na fundusz postępu techniczno-ekonomicznego, niezależnie od odpisów obciążających koszty, przeznacza się:

1) część funduszu rozwoju określoną przez przedsiębiorstwo,

2) dochody ze sprzedaży składników majątkowych zakupionych lub wytworzonych w toku wykonywania prac badawczych sfinansowanych z funduszu, pomniejszone o koszty związane ze sprzedażą,

3) subwencje, o których mowa w § 47 ust. 4 uchwały,

4) odsetki od środków funduszu, zgromadzonych na odrębnym rachunku bankowym.

5. Z funduszu postępu techniczno-ekonomicznego nie mogą być finansowane:

1) koszty przygotowania przyszłej eksploatacji nowo budowanych zakładów i wydziałów przedsiębiorstwa,

2) koszty przygotowania produkcji jednostkowej i małoseryjnej.

§  36.

1. Przedsiębiorstwo przeznacza fundusz postępu techniczno-ekonomicznego na:

1) pokrycie kosztów działalności wyodrębnionych w statucie przedsiębiorstwa ośrodków badawczo-rozwojowych, laboratoriów, biur konstrukcyjnych i innych jednostek (komórek) badawczych i rozwojowych, pomniejszonych o dochody ze sprzedaży prac wykonanych przez te jednostki na zamówienia z zewnątrz,

2) finansowanie prac badawczych warunkujących postęp techniczny i organizacyjny, wykonywanych w zakładach i wydziałach produkcyjnych przedsiębiorstwa oraz innych komórkach nie zaliczonych w statucie do wyodrębnionych jednostek badawczych i rozwojowych,

3) zapłatę za prace badawcze, wykonywane na zamówienie przedsiębiorstwa przez obce jednostki,

4) pokrycie całości lub części kosztów prac wdrożeniowych oraz kosztów realizacji projektów wynalazczych zakończonych wynikiem negatywnym lub niewspółmiernych do osiągniętych elektów,

5) wpłaty na scentralizowany fundusz.

2. Finansowanie prac, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, następuje w formie zapłaty za wykonaną pracę; podstawę rozliczeń i zapłaty stanowią faktury z tytułu sprzedaży wewnętrznej lub umowy z jednostką obcą na wykonanie tych prac i zasady ustalania cen stosowane przez jednostkę (zakład) wykonującą pracę.

§ 37. Koszty prac wdrożeniowych nie obejmują przedsięwzięć inwestycyjnych.

§ 38. Koszty prac badawczych i prac wdrożeniowych, obciążające bezpośrednio koszty działalności przedsiębiorstwa, mogą być rozliczane w okresach dłuższych niż rok według ogólnie obowiązujących zasad.

Rozdział  7

Przepisy końcowe.

§  39.

1. Zawiesza się związane z finansowaniem działalności w 1982 r. działanie funduszów przedsiębiorstw dotychczas tworzonych w ciężar kosztów, które na mocy uchwały i niniejszego zarządzenia lub innych obowiązujących przepisów nie będą funkcjonować w 1982 r.

2. Przedsiębiorstwa rozliczą do dnia 31 marca 1982 r. odpisy na fundusze, o których mowa w ust. 1, i należności oraz spłacą zobowiązania tych funduszów dotyczące 1981 r. i lat poprzednich.

3. Z dniem 31 marca 1982 r. fundusze, o których mowa w ust. 1, ulegają likwidacji. Równowartość ich stanu na ten dzień, ustalona po dokonaniu rozliczeń, o których mowa w ust. 2, podlega w tym dniu rozliczeniu z rachunkiem scentralizowanym, o którym mowa w załączniku nr 12 do uchwały.

4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do funduszów zjednoczeń nie ujętych w załączniku nr 12 do uchwały.

§ 40. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1982 r.

ZAŁĄCZNIK

WYSOKOŚĆ ODPISÓW NA FUNDUSZ POSTĘPU TECHNICZNO-EKONOMICZNEGO W 1982 R.

		w mln zł
1.	Ministerstwo Górnictwa i Energetyki	2.880,0
2.	Ministerstwo Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego	11.380,0
3.	Ministerstwo Przemysłu Chemicznego i Lekkiego	3.700,0
4.	Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej	1.140,0
5.	Ministerstwo Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego	390,0
6.	Ministerstwo Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych	960,0
7.	Ministerstwo Komunikacji	266,0
8.	Ministerstwo Łączności	395,0
9.	Urząd Gospodarki Morskiej	410,0
10.	Ministerstwo Handlu Wewnętrznego i Usług	31,0
11.	Centrala Państwowego Handlu Wewnętrznego	32,0
12.	Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska	165,0
13.	Centralny Urząd Geologii	63,0
14.	Główny Urząd Geodezji i Kartografii	36,0
15.	Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki	70,0
16.	Ministerstwo Oświaty i Wychowania	37,0
17.	Ministerstwo Kultury i Sztuki	42,0
18.	Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej	25,0
19.	Urząd Gospodarki Materiałowej	11,0
20.	Ministerstwo Obrony Narodowej	12,0
	Razem	22.045,0