Rozdział 2 - Zasady gospodarki finansowej. - Szczegółowe zasady działalności przedsiębiorstw gospodarki komunalnej i mieszkaniowej w 1982 r.

Monitor Polski

M.P.1982.8.51

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1982 r.

Rozdział  2

Zasady gospodarki finansowej.

§  3.

1. Ceny za usługi komunalne i mieszkaniowe powinny zapewnić przedsiębiorstwom samofinansowanie działalności, tj. pełne pokrycie kosztów ponoszonych przy świadczeniu usług, powiększonych o narzut zysku w wysokości co najmniej 10% rentowności liczonej jako stosunek zysku do kosztów przerobu, o których mowa w § 8 ust. 3 uchwały.

2. W razie gdy ceny urzędowe i regulowane za usługi, realizowane w ramach działalności podstawowej, nie zapewniają warunków wymienionych w ust. 1, wówczas przedsiębiorstwo otrzymuje od organu założycielskiego dotację przedmiotową na pokrycie tej różnicy. Dotyczy to również ustalania opłat za najem lokali i inne usługi komunalne, których wysokość wynika z przepisów wydanych na podstawie odrębnych ustaw.

§  4.

1. Dotacje, o których mowa w § 3 ust. 2, mogą być przyznawane na pokrycie nierentownej działalności w zakresie następujących usług:

1) przewozów osób środkami komunikacji miejskiej,

2) dostaw ciepłej wody do lokali mieszkalnych,

3) dostaw energii cieplnej do ogrzewania mieszkań,

4) związanych z najmem lokali,

5) dostaw wody i odprowadzania ścieków,

6) oczyszczania ulic oraz usuwania nieczystości z posesji mieszkalnych,

7) pogrzebowych,

8) wstępu do parków miejskich, ogrodów zoologicznych, łaźni, ośrodków rekreacyjno-wypoczynkowych i innych obiektów ogólnomiejskich.

2. Podstawę do ustalenia dotacji stanowią przeciętne koszty świadczenia usług, zwiększone o narzut zysku w wysokości 10% kosztów przerobu, których wysokość należy uzgodnić z organem założycielskim. Uzgodnienia te powinny przewidywać możliwość uwzględnienia zmian powodujących skutki finansowe, powstałe z przyczyn niezależnych od działalności przedsiębiorstwa.

3. Dotacje określone w ust. 1 powinny być ustalane w zasadzie w stosunku do mierników rzeczowych, stosowanych przy pobieraniu opłat od odbiorców usług. Dobór mierników następuje w drodze uzgodnienia między przedsiębiorstwem a organem założycielskim.

4. W zakresie usług masowej komunikacji miejskiej jako miernik może być również stosowana jednostka przebiegu, tj. przebieg wozu na trasie o długości jednego kilometra, wynikająca z planowanego rozkładu jazdy.

5. Dotację dla przedsiębiorstw (zakładów) gospodarki mieszkaniowej ustala się na 1 m² powierzchni eksploatowanych lokali. Obejmuje ona koszty eksploatacji budynków, łącznie z kosztami eksploatacji dźwigów osobowych, wraz z narzutem zysku, o którym mowa w ust. 2. Natomiast przy ustalaniu dotacji na działalność związaną z dostawą ciepłej wody i ogrzewaniem mieszkań nie uwzględnia się narzutu zysku.

§  5.

1. Do przychodu ze sprzedaży usług działalności podstawowej przedsiębiorstw (zakładów) gospodarki mieszkaniowej zalicza się:

1) czynsze i świadczenia za najem lokali mieszkalnych i użytkowych,

2) opłaty za korzystanie z dźwigów osobowych,

3) opłaty za dzierżawę terenów,

4) odsetki pobrane przez przedsiębiorstwo od najemców lokali za nieterminowe regulowanie należności z tytułu najmu lokali,

5) opłaty za dostawę ciepłej wody oraz ogrzewania lokali,

6) inne opłaty związane z najmem lokali, określone w odrębnych przepisach.

2. Należności, o których mowa w ust. 1, nie zapłacone w ciągu 45 dni od zakończenia roku sprawozdawczego 1982 r., nie stanowią przychodu ze sprzedaży przedsiębiorstw (zakładów) gospodarki mieszkaniowej.

§  6.

1. Wynik finansowy przedsiębiorstwa stanowi różnicę między przychodem ze sprzedaży wraz z należnymi dotacjami budżetowymi i innymi wyrównaniami rentowności a kosztami własnymi tej sprzedaży, skorygowaną o saldo strat i zysków nadzwyczajnych.

2. Przez dotacje, o których mowa w ust. 1, rozumie się dotacje przyznawane przez organ założycielski, a przez inne wyrównania rentowności - dopłaty właścicieli budynków przejętych przez przedsiębiorstwo w administrację zleconą.

§ 7. Przedsiębiorstwa prowadzące zarząd budynkami mieszkalnymi, poza funduszami określonymi w uchwale, tworzą:

1) fundusz remontów,

2) fundusz samorządu mieszkańców.

§  8.

1. Przedsiębiorstwa dokonują odpisów amortyzacyjnych według zasad obowiązujących przedsiębiorstwa państwowe, określonych w uchwale nr 95 Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1973 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych (Monitor Polski Nr 25, poz. 151 z późniejszymi zmianami), z tym że:

1) przedsiębiorstwa prowadzące zarząd budynkami mieszkalnymi nie dokonują odpisów amortyzacyjnych od budynków, od których pobiera się czynsze, oraz od dźwigów osobowych znajdujących się w tych budynkach,

2) do likwidacji budynków znajdujących się w zarządzie przedsiębiorstw objętych zarządzeniem nie ma zastosowania przepis § 6 tej uchwały,

3) w stosunku do autobusów po renowacji odpisy amortyzacyjne zwiększa się o 20%.

2. Z odpisów amortyzacyjnych przedsiębiorstwa przekazują:

1) na fundusz rozwoju:

a) całość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uzyskanych w wyniku inwestycji sfinansowanej z funduszu rozwoju,

b) 50% równowartości pozostałych odpisów amortyzacyjnych, pomnożonej przez stosunek procentowy umorzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do ich wartości początkowej według stanu na dzień 1 stycznia 1982 r.,

2) do budżetu terenowego - pozostałość odpisów amortyzacyjnych nie przekazanych na fundusz rozwoju.

3. Organ założycielski może dla określonych przedsiębiorstw zwiększyć lub zmniejszyć procentowy udział odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b), przeznaczonych na fundusz rozwoju przedsiębiorstwa.

§  9.

1. Inwestycje polegające na budowie i rozbudowie infrastruktury technicznej miast i osiedli, do których zalicza się w szczególności:

1) oczyszczalnie ścieków,

2) obiekty urządzeń wodno-kanalizacyjnych,

3) urządzenia do produkcji i przesyłu energii cieplnej,

4) budowę torowisk i dróg,

podlegają finansowaniu ze środków budżetu terenowego w ramach inwestycji rad narodowych.

2. Zakup taboru komunikacyjnego oraz sprzętu specjalnego dla przedsiębiorstw (zakładów) oczyszczania miast podlega finansowaniu w ramach inwestycji centralnych bądź rad narodowych.

3. Na finansowanie inwestycji przedsiębiorstw oraz inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone również środki funduszów celowych i innych, jeżeli to przewidują przepisy określające zasady tworzenia i przeznaczenia tych funduszów.

§  10.

1. Remonty, z wyjątkiem remontów budynków mieszkalnych i dźwigów osobowych, obciążają koszty działalności eksploatacyjnej. Koszty remontów mogą być rozliczane w czasie na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

2. Remonty realizowane systemem gospodarczym podlegają rozliczeniu według kosztu własnego; nie dotyczy to remontów budynków i dźwigów osobowych.

3. Usługi remontowe wykonywane przez zakład (oddział) przedsiębiorstwa sporządzający samodzielnie bilans na rzecz innych zakładów wchodzących w skład przedsiębiorstwa podlegają rozliczeniu według kosztu własnego z doliczeniem narzutu zysku w wysokości 10% kosztów przerobu.

§  11.

1. Przedsiębiorstwa prowadzące zarząd budynkami mieszkalnymi tworzą fundusz remontów na finansowanie napraw i modernizacji budynków mieszkalnych oraz dźwigów znajdujących się w tych budynkach.

2. Fundusz remontów tworzy się z następujących źródeł:

1) odpisów obciążających koszty działalności eksploatacyjnej,

2) opłat właścicieli lokali w domach wielomieszkaniowych, stanowiących własność Państwa, w wysokości określonej w odrębnych przepisach,

3) dotacji budżetowej.

3. Rocznych odpisów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, dokonuje się w wysokości 3% od wartości początkowej (brutto) budynków i 7% od dźwigów osobowych.

4. Przy ustalaniu dotacji budżetowej na uzupełnienie środków funduszu remontów uwzględnia się pozostałość środków tego funduszu na dzień 1 stycznia danego roku.

5. Usługi remontowe realizowane systemem gospodarczym, obciążające fundusz remontów, rozlicza się według kosztu własnego z narzutem zysku w wysokości 10% kosztów przerobu.

6. Poniesione przez przedsiębiorstwa koszty remontów i modernizacji budynków stanowiących własność osób fizycznych, przejętych w administrację przedsiębiorstwa, podlegają zabezpieczeniu hipotecznemu zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków (Dz. U. z 1968 r. Nr 36, poz. 249).

§  12.

1. Przedsiębiorstwa prowadzące zarząd budynkami mieszkalnymi tworzą fundusz samorządu mieszkańców z następujących źródeł:

1) odpisów obciążających koszty eksploatacji budynków w wysokości określonej przez organ założycielski,

2) oszczędności powstałych wskutek obniżenia planowanych kosztów eksploatacji oraz kosztów remontów w wyniku wykonania przez najemców lokali mieszkalnych w formie czynu społecznego prac i robót należących do działalności przedsiębiorstw.

2. Fundusz samorządu mieszkańców przeznaczony jest na finansowanie działalności społeczno-wychowawczej, prowadzonej przez organy samorządów mieszkańców. Fundusz ten nie może być przeznaczony na inne cele.

§ 13. Jeżeli przedsiębiorstwo ponosi stratę nie znajdującą pokrycia w funduszu rezerwowym lub staje się niewypłacalne, bank uzależnia dalsze udzielanie kredytów od przedstawienia przez przedsiębiorstwo programu uzdrowienia jego gospodarki, zatwierdzonego przez organ założycielski, oraz może uzależnić dalsze udzielanie kredytów od zapewnienia przez ten organ sfinansowania strat w terminie ustalonym przez bank.