Szczegółowe rozgraniczenie umów i płatności w obrocie z zagranicą ze względu na właściwość władz do zatwierdzania umów i udzielania zezwoleń dewizowych na płatności.

Monitor Polski

M.P.1952.A-67.1019

Akt utracił moc

Wersja od: 5 czerwca 1952 r.

UCHWAŁA NR 458

RADY MINISTRÓW

z dnia 4 czerwca 1952 r.

w sprawie szczegółowego rozgraniczenia umów i płatności w obrocie z zagranicą ze względu na właściwość władz do zatwierdzania umów i udzielania zezwoleń dewizowych na płatności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 i art. 16 ust. 2 ustawy dewizowej z dnia 28 marca 1952 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 133) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. Powołane w uchwale artykuły bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy dewizowej.

2. Ilekroć w uchwale jest mowa o umowach albo płatnościach z umów lub tytułów nieumownych, należy przez to rozumieć umowy oraz płatności w stosunkach z zagranicą Skarbu Państwa, jednostek gospodarki uspołecznionej, organizacji politycznych, zawodowych i społecznych oraz innych wykonawców narodowych planów gospodarczych.

3. Uchwała nie dotyczy tej kategorii umów, których zatwierdzanie jest zastrzeżone najwyższym organom Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 2. Minister Handlu Zagranicznego zatwierdza pod wzglądem dewizowym (art. 15 ust. 1 pkt 1) następujące umowy z zakresu obrotu towarowego z zagranicą:

1) nabycia lub zbycia towarów – nie wyłączając umów kredytu towarowego i umów kompensacyjnych – w drodze:

a) importu, eksportu i reeksportu – zarówno powodującego jak i nie powodującego przejścia towaru przez polską granicę celną,

b) zaopatrywania obcych statków morskich (dostaw shiphandlerskich);

2) biernego i czynnego obrotu uszlachetniającego lub reparacyjnego (naprawczego) itp. obrotu towarowego;

3) o dostarczenie energii elektrycznej, gazu świetlnego i ziemnego oraz wody przemysłowej;

4) nabycia, zbycia lub użytkowania wynalazków bądź wzorów przemysłowych (patentów i licencji);

5) nabycia lub zbycia dokumentacji technicznej.

§  3.

1. Minister Handlu Zagranicznego zatwierdza pod względem dewizowym (art. 15 ust. 1 pkt 1) następujące umowy, zawierane z zagranicą w zakresie usług związanych z obrotem towarowym z zagranicą:

1) spedycji lądowej, morskiej i lotniczej oraz składowania towarów;

2) przewozu towarów;

3) odbioru towarów: jakościowego, ilościowego, technicznego i ekspertyz;

4) o świadczenie związanych z dostawą towaru usług przez rzeczoznawców, inżynierów, techników i monterów;

5) pośrednictwa handlowego;

6) o świadczenie innych usług związanych z obrotem towarowym z zagranicą,

– o ile umowy te są zawierane przez jednostki podległe Ministrowi Handlu Zagranicznego.

2. Minister Handlu Zagranicznego zatwierdza również zawierane z zagranicą umowy udzielenia lub przyjęcia pełnomocnictwa do dochodzenia w drodze sądowej lub administracyjnej roszczeń z tytułu obrotu towarowego z zagranicą lub usług świadczonych przez jednostki mu podległe.

§ 4. Do umów podlegających zatwierdzeniu pod wzglądem dewizowym (art. 15 ust. 1 pkt 1) przez Ministra Handlu Zagranicznego zalicza się także gwarancje udzielane i otrzymywane w związku z obrotem towarowym z zagranicą i usługami z obrotem tym związanymi.

§ 5. Koszty związane z zawarciem lub wykonaniem umów wymienionych w §§ 2, 3 i 4, jak bonifikaty, rabaty, opusty, manka itp., oraz inne wydatki wynikające bezpośrednio z tych umów, wymagają zatwierdzenia pod względem dewizowym przez Ministra Handlu Zagranicznego.

§  6.

1. Zezwoleń dewizowych na płatności (art. 6 ust. 1 pkt 2) z tytułów wymienionych w §§ 2, 3, 4 i 5 udziela Minister Handlu Zagranicznego.

2. Minister Handlu Zagranicznego udziela również zezwoleń dewizowych na wypłaty w kraju cudzoziemcom dewizowym z tytułów wymienionych w ust. 1, dokonywane w walucie polskiej.

3. Zezwoleń na płatności sald wynikających z łącznego rozliczenia należności powstałych z obrotu towarowego i usług z obrotem tym związanych z należnościami wynikającymi z innych tytułów udziela Minister Finansów.

§ 7. Umowy, nie wymienione w §§ 2, 3, 4 i 5, w wyniku których następują lub mają nastąpić płatności w stosunkach z zagranicą, jak również koszty związane z zawarciem lub wykonaniem tych umów zatwierdza pod względem dewizowym (art. 15 ust. 1 pkt 2) rzeczowo właściwy minister (inna rzeczowo właściwa władza naczelna), któremu podlega jednostka zawierająca umowę. Zatwierdzenie to może nastąpić tylko w porozumieniu z Ministrem Finansów.

§ 8. Płatności z umów i kosztów ubocznych, o których mowa w § 7, jak również z wszelkich tytułów nieumownych, jak płatności z tytułu odszkodowań, rent i emerytur, spadków, utrzymania przedstawicielstw polskich za granicą (wydatków osobowych i rzeczowych), nie wyłączając przedstawicielstw handlowych, kosztów podróży za granicę bez względu na władzę delegującą i cel podróży, udziału w organizacjach międzynarodowych itp., wymagają zezwolenia dewizowego Ministra Finansów (art. 16 ust. 1 pkt 1).

§ 9. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 5 czerwca 1952 r.