Szczególne zasady oraz źródła finansowania inwestycji i kapitalnych remontów w przedsiębiorstwach budowlano-montażowych resortu Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

Monitor Polski

M.P.1958.62.357

Akt utracił moc

Wersja od: 13 sierpnia 1958 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA BUDOWNICTWA I PRZEMYSŁU MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH

z dnia 31 lipca 1958 r.

w sprawie szczególnych zasad oraz źródeł finansowania inwestycji i kapitalnych remontów w przedsiębiorstwach budowlano-montażowych resortu Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

Na podstawie § 6 uchwały nr 45 Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1958 r. w sprawie zasad i trybu wprowadzenia nowej organizacji w budownictwie (Monitor Polski Nr 16, poz. 99) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Ilekroć w niniejszym zarządzeniu jest mowa o "przedsiębiorstwach", należy przez to rozumieć przedsiębiorstwa budowlano-montażowe oraz inne przedsiębiorstwa ściśle z nimi współdziałające, podległe Ministrowi Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

2. Ilekroć w zarządzeniu jest mowa o "uchwale" bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć uchwałę nr 467 Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1957 r. w sprawie źródeł finansowania inwestycji i kapitalnych remontów (Monitor Polski Nr 96, poz. 557 i Nr 99, poz. 579).

§  2.

1. Za inwestycje scentralizowane należy uważać na równi z nakładami na budowę nowych przedsiębiorstw, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 uchwały, również nakłady na środki trwałe związane z pierwszym wyposażeniem tworzonych przedsiębiorstw.

2. W razie zasadniczej rozbudowy przedsiębiorstwa, związanej ze znacznym zwiększeniem rozmiaru jego działalności, za inwestycje scentralizowane mogą być uznane na podstawie decyzji Ministra nakłady na zwiększenie wyposażenia przedsiębiorstwa w środki trwałe.

§  3.

1. Do inwestycji scentralizowanych mogą być zaliczone, oprócz inwestycji wymienionych w § 3 ust. 2 uchwały oraz w § 2 zarządzenia, również inwestycje polegające na budowie zaplecza techniczno-gospodarczego i socjalno-bytowego przedsiębiorstw, w zamian zaplecza zlikwidowanego w wyniku zarządzenia władz, o ile konieczność budowy tego zaplecza zostanie uznana przez Ministra.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy budowy tymczasowych obiektów i urządzeń placu budowy.

§  4.

1. Na finansowanie inwestycji zdecentralizowanych związanych z działalnością eksploatacyjną i kapitalnych remontów w zakresie tej działalności przedsiębiorstwo tworzy jeden fundusz inwestycyjno-remontowy.

2. Do gromadzenia tego funduszu przedsiębiorstwo prowadzi we właściwym oddziale banku finansującego rachunek funduszu inwestycyjno-remontowego.

3. Fundusz inwestycyjno-remontowy tworzy się:

1) z pozostawionych w dyspozycji przedsiębiorstwa środków funduszu amortyzacyjnego, nie obejmującego amortyzacji obiektów gospodarki mieszkaniowej i socjalno-kulturalnej,

2) ze środków funduszu rozwoju przedsiębiorstw,

3) z innych środków własnych, a w szczególności:

a) z wpływów z likwidacji środków trwałych, z wyjątkiem wpływów z likwidacji obiektów gospodarki mieszkaniowej i socjalno-kulturalnej, z tym zastrzeżeniem, że jeżeli wpływy te są niższe od nie umorzonej wartości zlikwidowanych środków trwałych, różnicę do wysokości tej wartości przelewa się na fundusz inwestycyjno-remontowy w ciężar strat przedsiębiorstwa,

b) ze środków uzyskanych z funduszu szkód górniczych w związku ze szkodami wyrządzanymi w środkach trwałych, związanych z działalnością eksploatacyjną,

c) ze środków uzyskanych z funduszu prewencyjnego Państwowego Zakładu Ubezpieczeń na zapobieganie szkodom w środkach trwałych, związanych z działalnością eksploatacyjną,

d) z odszkodowań ubezpieczeniowych uzyskiwanych w związku ze szkodami poniesionymi w środkach trwałych, związanych z działalnością eksploatacyjną,

e) z premii za marszrutyzację przewozów ładunków kolejami, zgodnie z uchwałą nr 242 Prezydium Rządu z dnia 4 kwietnia 1953 r. w sprawie premiowania za marszrutyzację przewozów ładunków kolejami normalnotorowymi,

f) ze środków uzyskiwanych w związku z realizacją inwestycji, w rozumieniu § 4 ust. 2 uchwały.

§  5.

1. Fundusz amortyzacyjny, tworzony przez przedsiębiorstwa na podstawie obowiązujących zasad, pozostaje w dyspozycji przedsiębiorstwa, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w dalszych ustępach.

2. W uzasadnionych przypadkach część funduszu amortyzacyjnego przewyższająca potrzeby przedsiębiorstwa może być przejęta przez właściwą jednostkę nadrzędną w celu redystrybucji na rzecz innych przedsiębiorstw.

3. Fundusz amortyzacyjny przedsiębiorstw może podlegać częściowemu zablokowaniu przez jednostkę nadrzędną w związku z ustaleniami narodowych planów gospodarczych.

4. Przedsiębiorstwo może w porozumieniu z właściwą jednostką nadrzędną odprowadzać do dyspozycji tej jednostki część funduszu amortyzacyjnego z przeznaczeniem na rezerwę awaryjną.

§ 6. W sprawach nie uregulowanych niniejszym zarządzeniem stosuje się odpowiednio przepisy powołanej w § 1 ust. 2 uchwały nr 467 Rady Ministrów.

§ 7. Zarządzenie niniejsze nie dotyczy inwestycji mieszkaniowych i socjalno-kulturalnych oraz kapitalnych remontów w tym zakresie.

§  8.

1. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym zastrzeżeniem, że przepisy dotyczące funduszu inwestycyjno-remontowego obowiązują od dnia 1 kwietnia 1959 r.

2. Przedsiębiorstwa mogą utworzyć fundusz inwestycyjno-remontowy przed terminem ustalonym w ust. 1, za zgodą właściwych jednostek nadrzędnych oraz pod warunkiem zapewnienia pełnej realizacji ustalonych na rok gospodarczy 1958/59:

a) planów rzeczowych kapitalnych remontów,

b) zdań w zakresie zablokowania części funduszów amortyzacyjnych,

c) planowanych przerzutów środków z amortyzacji na rzecz innych przedsiębiorstw,

d) planowanych wpłat na rzecz rezerwy awaryjnej.

3. W przedsiębiorstwach, które utworzą fundusz inwestycyjno-remontowy przed terminem ustalonym w ust. 1, przestają obowiązywać z chwilą utworzenia tego funduszu limity finansowania kapitalnych remontów ustalone na rok 1958.

§ 9. Przepisy § 2 i § 3 niniejszego zarządzenia dotyczą również przedsiębiorstw wykonawstwa inwestycyjnego podległych radom narodowym, a nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, z tym zastrzeżeniem że uprawnienia przewidziane w tych paragrafach dla ministra przysługują prezydiom właściwych rad narodowych.