§ 10. - Stosowanie przepisów ustawy dewizowej do osób czasowo przebywających za granicą lub w kraju oraz zezwolenie dla tych osób na niektóre czynności obrotu wartościami dewizowymi.

Monitor Polski

M.P.1960.51.244

Akt utracił moc

Wersja od: 27 lutego 1971 r.

§  10.

1. Osoby wymienione w § 9 są cudzoziemcami dewizowymi również w okresie czasowego ich pobytu w Polsce.

2. Za czasowy pobyt tych osób w Polsce uważa się ich pobyt:

1) w celach służbowych lub prywatnych, np. dla załatwienia spraw, odwiedzin rodziny, turystycznych itp.;

2) w związku z zatrudnieniem ich:

a) w obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych, konsularnych lub innych przedstawicielstwach w Polsce korzystających z prawa zakrajowości,

b) w krajowych oddziałach lub innych przedstawicielstwach (placówkach) macierzystych zagranicznych przedsiębiorstw, instytucji i organizacji,

c) w polskich przedsiębiorstwach, instytucjach lub organizacjach;

3) w celach szkoleniowych i naukowych;

4) w charakterze członków rodziny i innych domowników z zagranicy – razem z osobami wymienionymi w pkt 1–3.

3. Obywateli państw obcych, którzy według przepisów dotychczasowych stali się krajowcami dewizowymi na skutek przebywania w Polsce przez okres co najmniej 6 miesięcy i posiadania tu źródła utrzymania, uważa się za osoby czasowo przebywające w Polsce, tj. za cudzoziemców dewizowych, chyba że uzyskali zezwolenie władz polskich na pobyt stały w Polsce.