Sprzedaż zagranicznych środków płatniczych na cele prywatnego pobytu za granicą.

Monitor Polski

M.P.1972.25.144

Akt utracił moc

Wersja od: 25 kwietnia 1972 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 19 kwietnia 1972 r.

w sprawie sprzedaży zagranicznych środków płatniczych na cele prywatnego pobytu za granicą.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy dewizowej z dnia 28 marca 1952 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 133) oraz w związku z § 1 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1950 r. w sprawie zakresu działania Ministra Finansów i zmiany zakresu działania Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Dz. U. Nr 22, poz. 188 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:

§ 1. Sprzedaż krajowcom dewizowym, w celu wywiezienia lub przekazania za granicę, zagranicznych środków płatniczych na pokrycie kosztów związanych z prywatnym pobytem za granicą uzależnia się od uiszczenia opłaty w wysokości:

1) 15% równowartości zakupywanych zagranicznych środków płatniczych krajów, z którymi rozliczenie następuje w rublach,

2) 150% równowartości zakupywanych zagranicznych środków płatniczych krajów, z którymi rozliczenie następuje w innych walutach niż ruble.

§  2.

1. Opłatę pobiera Narodowy Bank Polski lub inna instytucja uprawniona do sprzedaży zagranicznych środków płatniczych.

2. Opłatę przekazuje się na Centralny Fundusz Turystyki i Wypoczynku po uprzednim potrąceniu 2% równowartości zakupionych zagranicznych środków płatniczych. Potrąconą kwotą przeznacza się na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem kas walutowych instytucji uprawnionych do sprzedaży zagranicznych środków płatniczych na cele prywatnego pobytu za granicą.

§  3.

1. Nie wykorzystane zagraniczne środki płatnicze mogą być odprzedane Narodowemu Bankowi Polskiemu lub innej instytucji uprawnionej do sprzedaży takich środków na cele prywatnego pobytu za granicą. W razie odprzedaży podlegają zwrotowi opłaty wymienione w § 1 w całości lub w części odpowiednio do wysokości odprzedawanych środków, z wyjątkiem kwoty przeznaczonej na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem kas walutowych.

2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie również przy odprzedaży nie wykorzystanych zagranicznych środków płatniczych nabytych na koszty prywatnego pobytu za granicą przed dniem wejścia w życie zarządzenia.

§ 4. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 1968 r. w sprawie sprzedaży zagranicznych środków płatniczych na cele prywatnego pobytu za granicą (Monitor Polski z 1968 r. Nr 54, poz. 389, z 1971 r. Nr 16, poz. 115, Nr 32, poz. 204, Nr 60, poz. 404 i z 1972 r. Nr 8, poz. 51).

§ 5. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 27 kwietnia 1972 r.