Sposób rozliczania i ewidencjonowania dodatków z tytułu różnic cen niektórych materiałów budowlanych i taryf transportu samochodowego w zakresie inwestycji limitowych i kapitalnych remontów, realizowanych w 1957 r.
Monitor Polski
M.P.1957.47.294
Akt utracił moc Wersja od: 14 czerwca 1957 r.
INSTRUKCJA
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 28 maja 1957 r.
w sprawie sposobu rozliczania i ewidencjonowania dodatków z tytułu różnic cen niektórych materiałów budowlanych i taryf transportu samochodowego w zakresie inwestycji limitowych i kapitalnych remontów, realizowanych w 1957 r.
W związku z zarządzeniem nr 45 Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 lutego 1957 r. w sprawie uwzględnienia zmian cen niektórych materiałów budowlanych i taryf transportu samochodowego w rozliczeniach za roboty budowlano-montażowe (Monitor Polski Nr 15, poz. 112) oraz zarządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 maja 1957 r. w sprawie finansowania różnic cen niektórych materiałów budowlanych i taryf transportu samochodowego w rozliczeniach za roboty budowlano-montażowe (Monitor Polski Nr 41, poz. 260) ustala się, co następuje:
1.
Należności przedsiębiorstw budowlano-montażowych i samodzielnych oddziałów wykonawstwa inwestycyjnego (SOWI) z tytułu różnic cen niektórych materiałów budowlanych i taryf transportu samochodowego należy rozliczać w bieżących fakturach za roboty budowlano-montażowe, zgodnie z przepisami o fakturowaniu oraz przepisami niniejszej Instrukcji.2.
Należności z tytułu różnic cen za okres od dnia 1 stycznia 1957 r. przedsiębiorstwa budowlano-montażowe i SOWI rozliczają jednorazowo w najbliższej fakturze miesięcznej lub przejściowej, sporządzonej na koniec miesiąca.1.
Kwotę należności przysługującej z tytułu różnic cen oblicza się mnożąc wartość wykonanych w danym miesiącu scalonych elementów zakończonych i nie zakończonych przez procent ustalony według zasad podanych w §§ 5 i 7 instrukcji, stanowiącej załącznik do zarządzenia nr 45 Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 lutego 1957 r. w sprawie uwzględnienia zmiany cen niektórych materiałów budowlanych i taryf transportu samochodowego w rozliczeniach za roboty budowlano-montażowe (Monitor Polski Nr 15, poz. 112).2.
Strony zainteresowane mogą ustalić, że procent, o którym mowa w ust. 1, będzie stosowany w odniesieniu do elementów scalonych nie zakończonych, ostateczna zaś kwota należności z tytułu różnic cen zostanie sprecyzowana szczegółowo po zakończeniu elementu scalonego na podstawie ścisłego obliczenia w kosztorysie wykonawczym.1.
Dodatki z tytułu różnic cen należy podać w protokołach stanu i wartości robót w końcowych pozycjach po wymienieniu wszystkich scalonych elementów.2.
Kwoty dodatków za elementy scalone, do których zastosowano jednakową stawkę procentową, można podawać w jednej pozycji.3.
W razie obliczania należności z tytułu różnic cen według zasad określonych w § 2 ust. 2 kwoty dodatków za elementy scalone nie zakończone i za elementy scalone zakończone należy podawać w oddzielnych pozycjach.
Należności z tytułu różnic cen nie należy rozliczać w fakturach zaliczkowych lub przejściowych sporządzanych za pierwszą połowę miesiąca.
Należności z tytułu różnic cen przedsiębiorstwa budowlano-montażowe i SOWI wykazują w fakturach miesięcznych lub przejściowych sporządzanych na koniec miesiąca w następujący sposób:
1)
podwykonawcy podają w oddzielnej pozycji należności za roboty według cen 1956 r., oznaczając tę pozycję literą A, i w oddzielnej pozycji należności z tytułu różnic cen, oznaczając tę pozycję literą B, 2)
generalni wykonawcy podają w pierwszej kolejności należności podwykonawców i własne w cenach 1956 r., oznaczając tę część faktury literą A, a następnie wyszczególniają należności podwykonawców i własne z tytułu różnic cen, oznaczając tę część faktury literą B.
Zgłaszania zleceniodawcom należności z tytułu różnic cen oraz inkasa tych należności dokonuje się w następujący sposób:
1)
podwykonawca przesyła generalnemu wykonawcy fakturę wystawioną według zasad określonych w § 5 pkt 1 w trybie pozainkasowym, bez żadnych dodatkowych formalności, 2)
generalny wykonawca sporządza fakturę zbiorczą według zasad określonych w § 5 pkt 2 i wystawia do niej żądania zapłaty oddzielnie dla części A i B faktury, 3)
w żądaniu zapłaty opiewającym na część A faktury, do którego dołącza się oryginał faktury, protokoły stanu i wartości robót oraz polecenia przelewów, generalny wykonawca wskazuje jako płatnika właściwego zleceniodawcę robót, 4)
w żądaniu zapłaty opiewającym na część B faktury, do którego dołącza się kopię faktury, generalny wykonawca wskazuje jako płatnika nadzorujące go ministerstwo, jako dysponenta kredytów budżetowych, w którego imieniu oddziały banku finansującego pokrywają żądanie zapłaty; 5)
w razie gdy część B faktury obejmuje należności podwykonawców podległych innym ministerstwom niż ministerstwo nadzorujące generalnego wykonawcę, generalny wykonawca obowiązany jest wystawić żądanie zapłaty na każde ministerstwo oddzielnie; 6)
generalny wykonawca składa odrębne polecenie przelewu na rzecz podwykonawców obejmujące należności z części A faktury i odrębne z części B; 7)
zapłata należności objętej częścią B faktury następuje w zależności od dokonania akceptu przez zleceniodawców części A faktury; w przypadku częściowej odmowy akceptu części A faktury zapłata części B faktury ulega odpowiedniej korekcie.1.
Przedsiębiorstwa budowlano-montażowe występujące jako wykonawcy generalni i podwykonawcy oraz SOWI ewidencjonują ujęte w fakturach roboty dotyczące inwestycji limitowych i kapitalnych remontów o charakterze robót budowlano-montażowych z podziałem na: 1)
wartość robót według cen 1956 r., tj. kwotę wynikającą z żądania zapłaty części A faktury (przy rozrachunkach inkasowych) lub z części A faktury (przy rozrachunkach pozainkasowych); 2)
różnicę cen, to jest kwotę wynikającą z żądania zapłaty części B faktury (przy rozrachunkach inkasowych) lub z części B faktury (przy rozrachunkach pozainkasowych).2.
Jednostki, o których mowa w ust. 1, powinny: 1)
w ramach kont 060 "Faktury nie zgłoszone do rozrachunku", 061 "Zleceniodawcy i odbiorcy za faktury w inkasie bankowym" oraz 062 "Zleceniodawcy i odbiorcy za faktury pozainkasowe" wyodrębnić analitycznie od pozostałych należności kwoty należności z tytułu różnicy cen; wyodrębnienie rozrachunków z tytułu różnicy cen obowiązuje również w ewidencji generalnego wykonawcy w ramach konta 066 "Podwykonawcy za faktury pozainkasowe"; 2)
w ramach konta 191 "Sprzedaż robót" wyodrębnić pozycje: 191/5 "Różnice cen 1957 r. - siły własne" oraz 191/6 "Różnice cen 1957 r. - siły obce".3.
Jednostki, o których mowa w ust. 1, ewidencjonują sprzedaż robót budowlano-montażowych następująco: 1)
sumą należności według cen 1956 r. (część A faktury) obciążają zleceniodawcę na kontach 060, 061 lub 062 uznając konto 191 "Sprzedaż robót", subkonto 191/1 "Sprzedaż robót wykonanych siłami własnymi" i 191/2 "Sprzedaż robót wykonanych siłami obcymi"; 2)
sumą należności z tytułu różnic cen (część B faktury) obciążają dysponenta rezerwy za dopłaty z tytułu różnic cen uznając konto 191 "Sprzedaż robót", pozycje 191/5 "Różnice cen 1957 r. - siły własne" i 191/6 "Różnice cen 1957 r. - siły obce".4.
Inwestorzy w zakresie inwestycji limitowych i zleceniodawcy kapitalnych remontów polegających na robotach budowlano-montażowych, wykonywanych systemem zleceniowym lub przez SOWI, księgują otrzymane od wykonawców robót budowlano-montażowych żądania zapłaty (przy rozrachunkach inkasowych) lub faktury (przy rozrachunkach pozainkasowych) w sposób następujący: 1)
żądania zapłaty (faktury) dotyczące inwestycji limitowych: W-n konto 011 "Inwestycje rozpoczęte", wyodrębniając w analityce nakłady z tytułu różnic cen, Ma konto 028 "Rozrachunki z tytułu inwestycji" za zobowiązania z tytułu wykonanych robót według cen 1956 r. (część A faktury) oraz konto 017 "Finansowanie inwestycji" w pozycji "Finansowanie z innych źródeł" za różnicę cen (część B faktury); 2)
żądania zapłaty (faktury) dotyczące remontów kapitalnych: W-n konto 015 "Remonty kapitalne" za łączną kwotę faktury (część A i B), Ma konto 029 "Rozrachunki z tytułu remontów kapitalnych" za zobowiązania z tytułu wykonanych robót według cen 1956 r. (część A faktury) oraz konto 025 "Fundusze na remonty kapitalne" za różnice cen (część B faktury).5.
Inwestorzy wykonujący inwestycje limitowe o charakterze robót budowlano-montażowych systemem gospodarczym (z wyjątkiem przedsiębiorstw budowlano-montażowych oraz inwestorów, dla których roboty wykonuje SOWI) księgują w sposób następujący: 1)
sumę faktury lub zestawienia refundacyjnego, obejmującą wartość wykonanych robót według cen 1956 r. (cześć A faktury): W-n konto 011 "Inwestycje rozpoczęte", Ma właściwe konto sprzedaży; 2)
sumę faktury lub zestawienia refundacyjnego obejmującą różnice cen 1957 r., na które wystawiane jest żądanie zapłaty (część B faktury): W-n 061 "Należności w inkasie bankowym" ewentualnie 060 "Faktury nie zgłoszone do rozrachunku", Ma właściwe konto sprzedaży; zapis na koncie sprzedaży może być dokonany w jednej sumie; 3)
jednocześnie z zapisem, o którym mowa w pkt 1 i 2, dokonuje się księgowania w wysokości kwoty części B faktury: W-n 011 "Inwestycje rozpoczęte", Ma 017 "Finansowanie inwestycji", pozycja analityczna "Finansowanie z innych źródeł"; w analityce do konta 011 "Inwestycje rozpoczęte" należy wyodrębnić nakłady z tytułu różnic cen; 4)
refundacja środków obrotowych z tytułu części A faktury lub zestawienia refundacyjnego powoduje zapis: W-n 043 "Rachunek rozliczeniowy", Ma 017 "Finansowanie inwestycji", pozycja analityczna "Finansowanie przez bank", z tytułu zaś części B faktury lub odpowiedniej części zestawienia refundacyjnego: W-n 043 "Rachunek rozliczeniowy", Ma 061 "Należności w inkasie bankowym".6.
Przedsiębiorstwa budowlano-montażowe księgują operacje związane ze sprzedażą robót budowlano-montażowych na cele własnych inwestycji limitowych w sposób określony w ust. 5, z tym jednak że w ramach zapisów dotyczących sprzedaży wyodrębniają: wartość wykonanych robót według cen 1956 r. (część A faktury) na subkoncie 191/1 "Sprzedaż robót wykonanych siłami własnymi", a różnice cen 1957 r. (część B faktury) w pozycji 191/5 "Różnice cen 1957 r. - siły własne".7.
Wykonawcy kapitalnych remontów systemem gospodarczym o charakterze robót budowlano-montażowych, z wyjątkiem przedsiębiorstw budowlano-montażowych i SOWI, księgują w sposób następujący: 1)
sumę faktury lub zestawienia refundacyjnego obejmującą wartość wykonanych robót według cen 1956 r. (część A faktury): W-n konto 015 "Remonty kapitalne", Ma właściwe konto sprzedaży; 2)
sumę faktury lub zestawienia refundacyjnego obejmującą różnicę cen, na którą wystawiane jest żądanie zapłaty (część B faktury): W-n 061 "Należności w inkasie bankowym" ewentualnie 060 "Faktury nie zgłoszone do rozrachunku", Ma właściwe konto sprzedaży; 3)
zapis na koncie sprzedaży może być dokonany w jednej sumie; jednocześnie z zapisem, o którym mowa w pkt 1 i 2, dokonuje się księgowania sumy części B faktury: W-n 015 "Remonty kapitalne", Ma 025 "Fundusze na remonty kapitalne"; 4)
refundacja środków obrotowych z tytułu części A faktury lub zestawienia refundacyjnego powoduje zapis: W-n 043 "Rachunek rozliczeniowy", Ma 021 "Rachunek bankowy środków na remonty kapitalne"; z tytułu zaś części B faktury lub odpowiedniej części zestawienia refundacyjnego - zapis: W-n 043 "Rachunek rozliczeniowy", Ma 061 "Należności w inkasie bankowym".8.
Jednostki, o których mowa w ust. 1, wykonujące we własnym zakresie remonty kapitalne, polegające na robotach budowlano-montażowych, dokonują zapisów w sposób analogiczny, jak podano w ust. 7, z tym jednak że w ramach zapisów dotyczących sprzedaży stosuje się zasady podane w ust. 6.9.
Jednostki, o których mowa w ust. 1, wykazują w obowiązującej sprawozdawczości finansowej zatwierdzonej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego (instrukcja 34a) następujące dane: 1)
sumę różnic cen ujętych w części B faktury na podstawie zapisów w pozycjach 191/5 "Różnice cen 1957 r. - siły własne" i 191/6 "Różnice cen 1957 r. - siły obce" we wzorze B-21z (pozycja 9) i we wzorze B-22 (pozycja 14 działu IV); 2)
sumę nie uregulowanych należności z tytułu różnic cen na podstawie zapisów na kontach: 060, 061 i 062 we wzorze B-21z (pozycja 10) i we wzorze B-22 (pozycja 15 działu IV); 3)
szacunkowo ustaloną kwotę różnic cen, która nie została do dnia bilansu zafakturowana, we wzorze B-21z (pozycja 27) i we wzorze B-22 (pozycja 16 działu IV).
Właściwi ministrowie, po uzgodnieniu z bankami finansującymi podległe im przedsiębiorstwa, mogą ustalić w ramach zarządzeń, o których mowa we wstępie niniejszej instrukcji, odrębny sposób dokonywania rozliczeń niż przewidziany w §§ 3, 5 i 6.