Społeczni opiekunowie nad zabytkami.

Monitor Polski

M.P.1955.18.189

Akt utracił moc
Wersja od: 1 marca 1955 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA KULTURY I SZTUKI
z dnia 20 grudnia 1954 r.
w sprawie społecznych opiekunów nad zabytkami.

Na mocy art. 1 lit. d) dekretu z dnia 15 września 1944 r. o zakresie działania Resortu Kultury i Sztuki (Dz. U. Nr 5, poz. 25) zarządza się, co następuje:
Upoważnia się stowarzyszenie pn. "Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze" (zwane dalej "P.T.T.K.") do powoływania w ramach swoich zadań statutowych (§ 6 lit. c) i § 7 lit. l) i m) opiekunów społecznych nad zabytkami architektury i archeologii.
Opiekunowie społeczni są powoływani i odwoływani przez właściwe władze P.T.T.K. w porozumieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków.
Zakres opieki sprawowanej przez opiekuna społecznego obejmuje albo poszczególne zabytki, albo wszystkie zabytki na określonym terenie.
Do obowiązków opiekuna społecznego należy w zakresie opieki nad zabytkami architektury i archeologii:
1)
komunikowanie właściwemu konserwatorowi oraz prezydium właściwej rady narodowej o stanie i zagrożeniu zabytku powierzonego jego opiece oraz stawianie wniosków co do zabezpieczenia zabytku,
2)
przeciwdziałanie w drodze interwencji bezpośredniej bądź gdy ta okaże się nieskuteczną - za pośrednictwem powołanych do tego władz niebezpieczeństwu grożącemu zabytkowi ze strony jednostek nieuświadomionych lub aspołecznych,
3)
popularyzowanie zabytków i opieki nad nimi w drodze pogadanek, odczytów, przez prasę itp.
W działalności swojej opiekun społeczny powinien stosować się do zarządzeń i wskazówek władz konserwatorskich.
Opiekun społeczny nie jest upoważniony do wydawania zarządzeń.
Opiekun społeczny otrzymuje od właściwych władz P.T.T.K. legitymację poświadczoną przez wojewódzkiego konserwatora zabytków.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.