Specjalizacja zawodowa inżynierów.

Monitor Polski

M.P.1983.24.131

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1989 r.

UCHWAŁA Nr 66

RADY MINISTRÓW

z dnia 6 czerwca 1983 r.

w sprawie specjalizacji zawodowej inżynierów.

W celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych inżynierów i ich aktywności w twórczej pracy dla postępu technicznego zgodnie z wnioskami uchwały generalnej XX Kongresu Techników Polskich oraz na podstawie art. 79 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1981 r. Nr 6, poz. 23 i z 1982 r. Nr 31, poz. 214) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. Wprowadza się I i II stopień specjalizacji zawodowej jako formę uznania wysokich kwalifikacji zawodowych i twórczej pracy inżynierów. Specjalizacją zawodową są objęci inżynierowie bez względu na charakter zakładu pracy, w którym pracują, w dziedzinach techniki określonych na podstawie § 13.

2. O nadanie I i II stopnia specjalizacji zawodowej mogą ubiegać się również osoby z wykształceniem wyższym innym niż techniczne, jeżeli wyróżniają się szczególnymi osiągnięciami w dziedzinie techniki.

3. Osoby wymienione w ust. 1 i 2 są zwane dalej "inżynierami".

§ 2. O uzyskanie I stopnia specjalizacji zawodowej mogą ubiegać się inżynierowie, którzy wykażą się:

1) potwierdzonymi przez kierownika zakładu pracy twórczymi osiągnięciami w dziedzinie techniki, w pracy zgodnej z kierunkiem specjalizacji, a w szczególności autorstwem lub współautorstwem wdrożonych do praktyki nowych rozwiązań projektowych, technologicznych, konstrukcyjnych lub organizacyjnych, mających istotne znaczenie dla postępu technicznego, lub twórczym udziałem we wdrażaniu tych rozwiązań,

2) ukończeniem studium podyplomowego lub studium samokształcenia kierowanego albo kursu związanego tematycznie z kierunkiem specjalizacji i uznanego za właściwy dla tego kierunku,

3) co najmniej pięcioletnim stażem pracy zgodnej z kierunkiem specjalizacji,

4) znajomością języka obcego w stopniu umożliwiającym korzystanie z literatury specjalistycznej.

§ 3. Inżynier ubiegający się o I stopień specjalizacji zawodowej może być zwolniony z obowiązku ukończenia studium podyplomowego, studium samokształcenia kierowanego lub kursu, jeżeli wykaże się wiedzą z zakresu programu jednej z form doskonalenia zawodowego, o których mowa w § 2 pkt 2. Szczegółowe warunki w tym zakresie określi Zarząd Główny Naczelnej Organizacji Technicznej.

§ 4. O uzyskanie II stopnia specjalizacji zawodowej mogą ubiegać się inżynierowie, którzy po uzyskaniu I stopnia specjalizacji zawodowej wykażą się:

1) potwierdzonymi przez kierownika zakładu pracy dalszymi twórczymi osiągnięciami autorskimi lub współautorskimi w dziedzinie techniki, w pracy zgodnej z kierunkiem specjalizacji, a w szczególności:

a) autorstwem lub współautorstwem wdrożonych prac naukowo-badawczych, konstrukcyjnych, technologicznych lub projektowych, za które przyznano im nagrody: państwowe, ministrów, Naczelnej Organizacji Technicznej, stowarzyszeń naukowo-technicznych zrzeszonych w Naczelnej Organizacji Technicznej, Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz Towarzystwa Urbanistów Polskich albo

b) opatentowanymi wynalazkami lub wzorami użytkowymi w dziedzinie specjalizacji, o którą się ubiegają,

2) aktualną wiedzą specjalistyczną w dziedzinie, w której inżynier ubiega się o specjalizację; szczegółowe wymagania w tym zakresie określi Zarząd Główny Naczelnej Organizacji Technicznej,

3) znajomością dwóch języków obcych w stopniu umożliwiającym korzystanie z literatury specjalistycznej.

§ 5. Postępowanie zmierzające do stwierdzenia, czy inżynier spełnia warunki wymagane do uzyskania I lub II stopnia specjalizacji zawodowej, rozpoczyna stowarzyszenie naukowo-techniczne na wniosek inżyniera.

§  6.

1. Zarządy główne stowarzyszeń naukowo-technicznych powołują komisje do spraw specjalizacji zawodowej inżynierów, zwane dalej "komisjami stowarzyszeniowymi".

2. Do zadań komisji stowarzyszeniowej należy:

1) nadzorowanie przebiegu przewodu specjalizacyjnego,

2) ocena dorobku twórczego inżynierów,

3) stwierdzenie, czy inżynierowie spełniają warunki niezbędne do uzyskania I lub II stopnia specjalizacji zawodowej lub do przedłużenia prawa do dodatków, o których mowa w § 9,

4) przedstawianie właściwemu ministrowi wniosków o nadanie stopnia specjalizacji zawodowej,

5) ocenianie programów nauczania i form doskonalenia, o których mowa w § 2 pkt 2,

6) przedstawianie prezesowi (przewodniczącemu) stowarzyszenia oraz właściwemu ministrowi wniosków dotyczących realizacji i rozwoju specjalizacji zawodowej.

§  7.

1. Stopnie specjalizacji zawodowej nadaje właściwy minister na wniosek właściwej komisji stowarzyszeniowej.

2. Właściwym ministrem w rozumieniu ust. 1 jest minister (kierownik urzędu centralnego) nadzorujący zakład pracy zatrudniający inżyniera.

§  8.

1. 1 Inżynier, który uzyskał I lub II stopień specjalizacji zawodowej, otrzymuje dyplom według wzoru ustalonego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w porozumieniu z Zarządem Głównym Naczelnej Organizacji Technicznej oraz zostaje wpisany do rejestru specjalistów prowadzonego przez Naczelną Organizację Techniczną. Dyplom podpisują: właściwy minister oraz Prezes Naczelnej Organizacji Technicznej.

2. Inżynier, który uzyskał I stopień specjalizacji zawodowej, ma prawo posługiwać się tytułem "inżynier specjalista I stopnia", a inżynier, który uzyskał II stopień specjalizacji zawodowej, ma prawo posługiwać się tytułem "inżynier specjalista II stopnia".

§ 9. 2  

1. Inżynierowi, który uzyskał I lub II stopień specjalizacji zawodowej, przysługuje przez okres 5 lat od daty jego uzyskania dodatek do wynagrodzenia wynoszący miesięcznie:

1) po uzyskaniu I stopnia specjalizacji - 10.000 zł, ³

2) po uzyskaniu II stopnia specjalizacji - 12.000 zł. ⁴

2. Dodatek wypłaca zakład pracy zatrudniający inżyniera na stanowisku zgodnym z kierunkiem uzyskanej specjalizacji. Dodatek wypłaca się ze środków przeznaczonych na wynagrodzenia.

3. Dodatek wymieniony w ust. 1 przysługuje przez następne okresy pięcioletnie, pod warunkiem wykazania się dalszymi twórczymi osiągnięciami zawodowymi, potwierdzonymi przez kierownika zakładu pracy i ocenionymi pozytywnie przez komisję stowarzyszeniową.

4. Dodatek przysługuje tylko w podstawowym miejscu pracy.

5. Dodatek nie przysługuje inżynierowi, który porzucił pracę lub z którym rozwiązano stosunek pracy z jego winy, przez okres 12 miesięcy od podjęcia następnej pracy.

6. Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych dokonuje zmian wysokości dodatków, o których mowa w ust. 1, stosownie do planowanego wzrostu kosztów utrzymania.

§ 10. Zakład pracy zatrudniający inżyniera ubiegającego się o nadanie stopnia specjalizacji zawodowej jest zobowiązany do udzielenia mu pomocy w gromadzeniu dokumentacji na temat dorobku i efektów zatrudnionego inżyniera, jej aktualizacji oraz innych prac wynikających z trybu nadawania stopnia specjalizacji zawodowej określonego na podstawie § 12.

§  11.

1. Zarząd Główny Naczelnej Organizacji Technicznej powoła Główną Komisję do Spraw Specjalizacji Zawodowej Inżynierów, zwaną dalej "Główną Komisją".

2. 5 W skład Głównej Komisji wchodzą przewodniczący komisji stowarzyszeniowych oraz przedstawiciele: Przewodniczącego Komitetu do Spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministra - Kierownika Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń oraz Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych.

3. Do zadań Głównej Komisji należy:

1) opracowywanie wniosków w sprawie trybu nadawania i cofania stopni specjalizacji zawodowej inżynierów,

2) nadzór nad przestrzeganiem przez komisje stowarzyszeniowe kryteriów, jakie powinni spełniać inżynierowie ubiegający się o stopnie specjalizacji zawodowej,

3) kontrola zasadności decyzji komisji stowarzyszeniowych w sprawach określonych w § 6, w szczególności w § 6 ust. 2 pkt 2 i 3,

4) opracowywanie wytycznych dla komisji stowarzyszeniowych,

5) przedstawianie Zarządowi Głównemu Naczelnej Organizacji Technicznej wniosków wiążących się z realizacją i rozwojem specjalizacji zawodowej inżynierów,

6) okresowe informowanie Prezydium Rządu o przebiegu realizacji przepisów niniejszej uchwały.

§ 12. 6 Szczegółowy tryb postępowania w sprawach nadawania stopni specjalizacji zawodowej określi Zarząd Główny Naczelnej Organizacji Technicznej w porozumieniu z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz właściwymi ministrami.

§ 13. 7 Minister - Kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń ustala po zasięgnięciu opinii Zarządu Głównego Naczelnej Organizacji Technicznej dziedziny techniki, w których będą nadawane stopnie specjalizacji zawodowej inżynierów.

§ 14. 8  

1. Komitet do Spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów sprawuje nadzór nad sprawami specjalizacji zawodowej inżynierów.

2. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego sprawuje na zasadach określonych w odrębnych przepisach nadzór nad szkoleniem inżynierów ubiegających się o uzyskanie stopni specjalizacji zawodowej.

§  15.

1. Wydatki związane z działalnością Głównej Komisji są pokrywane ze środków Naczelnej Organizacji Technicznej.

2. Wydatki związane z działalnością komisji stowarzyszeniowych są pokrywane ze środków stowarzyszeń naukowo-technicznych, przy których działają.

§ 15a. 9 Zakład pracy zatrudniający inżyniera może refundować poniesione przez niego koszty przewodu specjalizacyjnego, po uzyskaniu stopnia specjalizacji zawodowej.

§ 15b. 10  

1. Dodatek z tytułu specjalizacji zawodowej przysługuje we wszystkich zakładach pracy, chyba że przepisy szczególne zawierają odrębne uregulowania w tym zakresie.

2. W zakładach pracy, w których zostały wprowadzone zakładowe systemy wynagradzania, o prawie do dodatku z tytułu specjalizacji zawodowej inżynierów decyduje treść porozumienia zawartego na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (Dz. U. Nr 5, poz. 25). Przyznanie i wypłata dodatku następuje w trybie i na zasadach określonych w uchwale.

§ 16. Stopnie specjalizacji zawodowej inżynierów, nadane na podstawie uchwały nr 86 Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 1979 r. w sprawie specjalizacji zawodowej inżynierów (Monitor Polski z 1979 r. Nr 16, poz. 95 i z 1981 r. Nr 23, poz. 207), zachowują swoją ważność. Postępowanie w sprawach uzyskania stopni specjalizacji zawodowej będące w toku w dniu wejścia w życie niniejszej uchwały jest prowadzone według dotychczasowych zasad.

§ 17. Organy Naczelnej Organizacji Technicznej mogą występować z wnioskami do właściwych organów o zastosowanie kar przewidzianych w kodeksie wykroczeń w stosunku do osób bezprawnie posługujących się tytułem "inżynier specjalista".

§ 18. Minister Oświaty i Wychowania w porozumieniu z Naczelną Organizacją Techniczną przygotuje propozycje w sprawie specjalizacji zawodowej techników ze średnim wykształceniem technicznym do rozpatrzenia przez Radę Ministrów.

§ 19. Traci moc uchwała nr 86 Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 1979 r. w sprawie specjalizacji zawodowej inżynierów (Monitor Polski z 1979 r. Nr 16, poz. 95 i z 1981 r. Nr 23, poz. 207).

§ 20. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 8 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 6 uchwały nr 53 z dnia 6 kwietnia 1987 r. (M.P.87.12.100) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 22 kwietnia 1987 r.

² § 9 zmieniony przez § 1 pkt 1 uchwały nr 53 z dnia 6 kwietnia 1987 r. (M.P.87.12.100) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 22 kwietnia 1987 r.

³ Kwota nieaktualna. Wysokość dodatku z tytułu specjalizacji zawodowej inżynierów po uzyskaniu I stopnia specjalizacji podwyższa się:

- z dniem 1 stycznia 1988 r. do wysokości 12.700 zł, zgodnie z § 1 pkt 1 zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lutego 1988 r. (M.P.88.8.67).

- z dniem 1 stycznia 1989 r. do wysokości 14.800 zł, zgodnie z § 1 pkt 1 zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 grudnia 1988 r. (M.P.88.36.331).

⁴ Kwota nieaktualna. Wysokość dodatku z tytułu specjalizacji zawodowej inżynierów po uzyskaniu II stopnia specjalizacji podwyższa się:

- z dniem 1 stycznia 1988 r. do wysokości 15.240 zł, zgodnie z § 1 pkt 2 zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lutego 1988 r. (M.P.88.8.67).

- z dniem 1 stycznia 1989 r. do wysokości 17.700 zł, zgodnie z § 1 pkt 2 zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 grudnia 1988 r. (M.P.88.36.331).

⁵ § 11 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 uchwały nr 53 z dnia 6 kwietnia 1987 r. (M.P.87.12.100) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 22 kwietnia 1987 r.

⁶ § 12 zmieniony przez § 1 pkt 6 uchwały nr 53 z dnia 6 kwietnia 1987 r. (M.P.87.12.100) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 22 kwietnia 1987 r.

⁷ § 13 zmieniony przez § 1 pkt 3 uchwały nr 53 z dnia 6 kwietnia 1987 r. (M.P.87.12.100) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 22 kwietnia 1987 r.

⁸ § 14 zmieniony przez § 1 pkt 4 uchwały nr 53 z dnia 6 kwietnia 1987 r. (M.P.87.12.100) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 22 kwietnia 1987 r.

⁹ § 15a dodany przez § 1 pkt 5 uchwały nr 53 z dnia 6 kwietnia 1987 r. (M.P.87.12.100) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 22 kwietnia 1987 r.

¹⁰ § 15b dodany przez § 1 pkt 5 uchwały nr 53 z dnia 6 kwietnia 1987 r. (M.P.87.12.100) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 22 kwietnia 1987 r.