Służba asystencyjna organów Milicji Obywatelskiej przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych.

Monitor Polski

M.P.1956.59.714

Akt utracił moc

Wersja od: 23 czerwca 1956 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 23 czerwca 1956 r.

w sprawie służby asystencyjnej organów Milicji Obywatelskiej przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych.

W celu ujednolicenia zasad służby asystencyjnej organów Milicji Obywatelskiej przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych - na podstawie art. 6 pkt 6 i 7 dekretu z dnia 21 grudnia 1955 r. o organizacji i zakresie działania Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 311) w związku z art. 522 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, art. 8 i 50 przepisów o postępowaniu przymusowym w administracji (Dz. U. z 1928 r. Nr 36, poz. 342 z późniejszymi zmianami), art. 17 dekretu z dnia 28 stycznia 1947 r. o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych (Dz. U. Nr 21, poz. 84 z późniejszymi zmianami) i art. 34 dekretu z dnia 21 grudnia 1945 r. o publicznej gospodarce lokalami (Dz. U. z 1950 r. Nr 36, poz. 343 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Organy egzekucyjne (komornicy, upoważnieni pracownicy prezydiów rad narodowych) uprawnione są do korzystania z asysty organów Milicji Obywatelskiej w przypadkach, gdy przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych natrafiają na opór, który uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie egzekucji, a nie może być usunięty bez użycia przymusu bezpośredniego.

2. Organy Milicji Obywatelskiej obowiązane są udzielić organowi egzekucyjnemu asysty, jeśli zostały wezwane do jej udzielenia w trybie przewidzianym w § 2.

§  2.

1. Wniosek o udzielenie asysty powinien być skierowany do komendanta jednostki Milicji Obywatelskiej, właściwej ze względu na miejsce prowadzenia egzekucji. Organy egzekucyjne prezydiów rad narodowych zwracają się o udzielenie asysty za pośrednictwem przewodniczącego lub członka prezydium rady narodowej.

2. Wniosek o udzielenie asysty powinien być zgłoszony w formie pisemnej. W przypadkach nie cierpiących zwłoki wniosek może być zgłoszony także ustnie lub telefonicznie. Komendant jednostki Milicji Obywatelskiej może jednak zażądać wydania wniosku na piśmie. Żądanie to nie wstrzymuje obowiązku udzielenia asysty.

§  3.

1. Funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej delegowany do udzielenia asysty powinien ustalić, czy organ, któremu asysta ma być udzielona, uprawniony jest do przeprowadzenia egzekucji, i w tym celu może żądać okazania właściwego zaświadczenia lub legitymacji służbowej.

2. Funkcjonariusz delegowany do udzielenia asysty nie jest uprawniony do badania, czy egzekucja jest zasadna i celowa, ani też do dokonywania jakichkolwiek czynności wykraczających poza zakres asysty.

§  4.

1. Asysta polega na towarzyszeniu organowi egzekucyjnemu i zapewnieniu mu osobistego bezpieczeństwa oraz wykonywaniu jego poleceń zmierzających do umożliwienia mu wykonania czynności egzekucyjnych, jak również na przymusowym usunięciu z miejsca egzekucji i - w razie potrzeby - doprowadzeniu do jednostki Milicji Obywatelskiej osoby uniemożliwiającej lub utrudniającej egzekucję.

§  5.

1. Z przebiegu czynności asystencyjnych funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej składa notatkę służbową przełożonemu, który go delegował.

2. W notatce funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej podaje miejsce, czas trwania i rodzaj egzekucji, nazwisko osoby, przeciwko której egzekucja była skierowana, nazwisko organu egzekucyjnego, czynności wykonane w ramach służby asystencyjnej oraz ewentualne własne uwagi.

§ 6. W przypadku gdy funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej pełniąc służbę asystencyjną stwierdza popełnienie przestępstwa, a w szczególności - użycie przemocy lub groźby bezprawnej dla zmuszenia organu egzekucyjnego do zaniechania czynności egzekucyjnych (art. 129 k.k.), znieważenie organu egzekucyjnego (art. 132 k.k.) lub napaść na organ egzekucyjny (art. 133 § 1 k.k.), powinien niezależnie od czynności asystencyjnych zabezpieczyć ewentualne ślady i dowody przestępstwa i postąpić dalej w sposób wskazany w kodeksie postępowania karnego.

§ 7. W przypadkach egzekucji prowadzonej przeciwko osobom wojskowym, na terenie jednostek wojskowych lub w zamkniętych pomieszczeniach wojskowych obowiązek pełnienia służby asystencyjnej spoczywa na osobach wyznaczonych przez dowódcę jednostki wojskowej.

§ 8. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 23 czerwca 1956 r.