Rządowy program promowania produktywnego zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu.

Monitor Polski

M.P.1996.71.655

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 listopada 1996 r.

UCHWAŁA

SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 20 listopada 1996 r.

w sprawie rządowego programu promowania produktywnego zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej przyjmuje do wiadomości przedstawiony przez Radę Ministrów Program promowania produktywnego zatrudnienia i zmniejszenia bezrobocia, stwierdzając, iż jego realizacja powinna stanowić priorytet w działaniach Rządu.

Zdaniem Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej podstawowy wpływ na poziom bezrobocia będzie miało utrzymanie wysokiego tempa rozwoju gospodarczego. Jednak pomimo tendencji spadkowej stopy bezrobocia sytuacja na rynku pracy, a zwłaszcza w wymiarze regionalnym oraz problemu młodzieży i absolwentów, nadal stanowi jeden z najtrudniejszych problemów polskiej gospodarki. Wymaga to kompleksowej i świadomej polityki państwa, która zgodnie z Europejską Kartą Socjalną powinna zmierzać do osiągnięcia i utrzymania tak wysokiego i stabilnego zatrudnienia, jak to jest możliwe w celu osiągnięcia pełnego zatrudnienia.

Dlatego też Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uważa za słuszne przyjęcie w programie rządowym zasady, iż aktywna polityka przeciwdziałania bezrobociu wymaga zintegrowanego i kompleksowego podejścia do polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia na wszystkich szczeblach decyzyjnych w skali ogólnokrajowej, regionów i lokalnych rynków pracy. Za szczególnie istotne Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uważa ograniczenie importu bezrobocia w postaci nadmiernego deficytu w handlu zagranicznym, potrzebę tworzenia proinwestycyjnej polityki kredytowej, a przede wszystkim uzależnienie wskaźników wzrostu zatrudnienia od wzrostu produktu krajowego.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uważa, iż Rada Ministrów powinna kontynuować prace nad programem, w celu ścisłego powiązania polityki prozatrudnieniowej z realizowanym programem wzrostu gospodarczego. Uzupełnione założenia programowe powinny zostać do 30 kwietnia 1997 r. ponownie przedstawione Sejmowi.

Zdaniem Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej prace nad uzupełnieniem programu powinny uwzględnić:

A. Główne makroekonomiczne i makrospołeczne elementy programu

- dokonanie szczegółowego bilansu zasobów pracy do 2010 r., z uwzględnieniem wzrostu liczby osób aktywnych zawodowo do 30 roku życia,

- uzgodnienie zasad programu z politykami sektorowymi i programami regionalnymi; podjęcie inicjatywy regulującej uwzględnienie skutków dla rynku pracy we wszelkich projektach i decyzjach rządowych,

- zaprojektowanie systemu stałego monitoringu wszystkich procesów o wymiarze sektorowym, branżowym i regionalnym, które mają lub mogą mieć wpływ na rynek pracy,

- przygotowanie koncepcji taniego budownictwa mieszkaniowego, umożliwiającego mobilność zawodową pracujących i bezrobotnych,

- wprowadzenie zasad tworzenia lokalnych funduszy poręczeniowych i systemu wspierania małych i średnich przedsiębiorstw,

- opracowanie komplementarnej polityki wobec gmin uznanych za zagrożone wysokim bezrobociem strukturalnym oraz regionów restrukturyzowanych, polegającej na rozszerzeniu i zróżnicowaniu zakresu i form instrumentów finansowo-ekonomicznych stymulujących inwestycje o pracochłonnym charakterze, a także opracowaniu i wdrożeniu koncepcji Funduszy Regionalnych,

- przygotowanie jako odrębnego programu strategii rozwoju obszarów wiejskich i przeciwdziałania bezrobociu na wsi, który zawierać będzie, między innymi, stworzenie systemu zachęt na rzecz tworzenia gospodarstw rodzinnych na terenach byłych państwowych gospodarstw rolnych, tworzenia przedsiębiorstw usługowych i przetwórczych, projektów robót publicznych w ramach prac przeciwpowodziowych i ochrony ekologicznej, zalesiania gruntów, a także zasady udzielenia pomocy na rzecz ukształtowania kilkuset wzorcowych zespołów wsi do rozwoju mikroregionów rekreacji i wypoczynku;

B. Aktywną politykę rynku pracy

- objęcie polityką rynku pracy uczniów szkół ponadpodstawowych, przygotowując ich do wejścia na rynek pracy i zapobiegając bezrobociu wśród absolwentów, w szczególności we współpracy z organizacjami pozarządowymi,

- zintensyfikowanie prac nad koncepcją reformy systemu edukacji, a zwłaszcza szkolnictwa zawodowego, zgodnie z uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 grudnia 1995 r. w sprawie przeciwdziałania bezrobociu wśród młodzieży (Monitor Polski Nr 64, poz. 696),

- przygotowanie koncepcji i założeń inicjatywy ustawodawczej, dotyczącej ustawicznego kształcenia dorosłych,

- sprecyzowanie koncepcji pakietów socjalnych dla branż i przedsiębiorstw, w tym aktywnego udziału urzędów pracy w ich tworzeniu,

- opracowanie systemu współpracy urzędu pracy z organizacjami szkoleniowymi, wraz z elementami podporządkowania programowego,

- budowę krajowego systemu szkolenia bezrobotnych;

C. Wzrost zatrudnienia poprzez promocję elastycznych form zatrudnienia

- sprecyzowanie i przedstawienie wielowariantowych rozwiązań, mających na celu ułatwienie podejmowania elastycznych form zatrudnienia pracowników i bezrobotnych;

D. Instytucjonalne warunki zmniejszenia bezrobocia

- zintegrowanie systemu poradnictwa zawodowego zarówno podlegającego resortowi oświaty, jak i urzędom pracy; niezbędne w tym zakresie będzie przygotowanie inicjatywy ustawodawczej o doradztwie zawodowym,

- udoskonalenie metod i narzędzi poradnictwa zawodowego, w tym utworzenie Centrum Informacji Zawodowej i Metod Poradnictwa Zawodowego, jako instytucji działającej pod merytorycznym nadzorem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministra Edukacji Narodowej,

- zakończenie prac nad komputeryzacją urzędów pracy, która pozwoli na zwiększenie aktywności urzędów oraz efektywność ich działania, szczególnie w zakresie pośrednictwa pracy,

- dalszy rozwój systemu badań rynku pracy, w tym w szczególności prognoz popytu na kadry, co pozwoli na kreowanie właściwej polityki edukacyjnej, a tym samym sprzyjać będzie lepszemu dopasowaniu kwalifikacji osób poszukujących pracy do potrzeb pracodawcy,

- określenie zasad systemu ubezpieczeń od bezrobocia, który uwzględni udział partnerów społecznych w organizowaniu, zarządzaniu i tworzeniu funduszy ubezpieczeniowych; przeprowadzenie analizy finansowej i społecznej, określającej miejsce ubezpieczeń od bezrobocia w systemie zabezpieczenia społecznego (ubezpieczenia społeczne, reforma pomocy społecznej),

- koncepcję wzmocnienia kadrowego pośrednictwa pracy w systemie urzędów pracy oraz systemu kształcenia i dokształcania zawodowego pośredników.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oczekuje, że prace nad uzupełnieniem programu będą podlegać wszechstronnej konsultacji z partnerami społecznymi i że jego realizacja na szczeblu krajowym, branżowym, regionalnym i lokalnym przebiegać będzie zgodnie z zasadami partnerstwa społecznego.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oczekuje również, że Rząd w okresach rocznych będzie informował o realizacji programu oraz przedstawiał harmonogram prac na rok następny.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej oczekuje, że priorytet nadany programowi rządowemu znajdzie swoje odzwierciedlenie w założeniach budżetowych na lata następne, poprzez realne zwiększanie środków na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu w najbliższych trzech latach, co najmniej do 25% wydatków Funduszu Pracy, a także doprowadzi do wzmocnienia systemu urzędów pracy w zakresie pośrednictwa i poradnictwa zawodowego.