Rozwój w latach 1971-1975 pracy nakładczej, wykonywanej na zlecenie jednostek gospodarki uspołecznionej.

Monitor Polski

M.P.1970.30.248

Akt utracił moc

Wersja od: 21 września 1970 r.

UCHWAŁA Nr 109

RADY MINISTRÓW

z dnia 23 lipca 1970 r.

w sprawie rozwoju w latach 1971-1975 pracy nakładczej, wykonywanej na zlecenie jednostek gospodarki uspołecznionej.

W celu zapewnienia warunków do dalszego rozwoju i usprawnienia organizacji pracy nakładczej, wykonywanej na zlecenie jednostek gospodarki uspołecznionej, Rada Ministrów uchwala, co następuje:

1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Uchwała dotyczy pracy nakładczej organizowanej przez produkcyjne, usługowe i handlowe przedsiębiorstwa państwowe, podporządkowane ministrom lub prezydiom rad narodowych.

2. Spółdzielnie zrzeszone w centralnych związkach spółdzielni oraz zakłady własne tych związków, jak również organizacje społeczne prowadzące działalność gospodarczą na podstawie zezwoleń Ministra Finansów zorganizują pracę nakładczą na zasadach określonych w niniejszej uchwale.

§  2.

1. Pracą nakładczą w rozumieniu niniejszej uchwały jest zarobkowe wykonywanie przez osoby fizyczne na zlecenie i na rachunek jednostek gospodarki uspołecznionej (nakładców) następujących czynności:

1) wytwarzanie artykułów, przedmiotów lub ich części z materiałów powierzonych przez nakładcę,

2) wykańczanie, uszlachetnianie, naprawa i konserwacja artykułów, przedmiotów lub ich części oraz świadczenie innych usług.

2. Osoby wykonujące czynności, o których mowa w ust. 1, mogą wykorzystywać:

1) użyczone im przez nakładcę maszyny i urządzenia techniczne,

2) własne maszyny i urządzenia techniczne,

3) surowce własne, będące przedmiotem skupu: słomę, wiklinę, trzcinę, glinę,

4) własne materiały pomocnicze i artykuły techniczne.

3. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości określi zasady wykorzystania maszyn i urządzeń, o których mowa w ust. 2 pkt 2.

4. Upoważnia się Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości do dalszego rozszerzenia, w porozumieniu z właściwymi ministrami odpowiedzialnymi za bilansowanie i rozdział materiałów objętych bilansami, listy surowców wymienionych w ust. 2 pkt 3.

5. Osoby wykonujące pracę nakładczą mogą pracować w dowolnie wybranym przez siebie czasie w mieszkaniu własnym lub w innym miejscu, uzgodnionym z nakładcą, osobiście lub przy pomocy członków rodziny pozostających z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym.

6. W razie użycia do pracy określonej w ust. 1 własnych surowców lub materiałów pomocniczych nakładca przy wypłacie należności za wykonaną pracę obowiązany jest zwrócić wykonującemu pracę nakładczą wartość zużytego materiału, obliczoną według obowiązujących w stosunku do danego artykułu, przedmiotu czy usługi norm zużycia materiałów, przy czym do surowców wymienionych w ust. 2 pkt 3 powinny być stosowane ceny skupu obowiązujące jednostki gospodarki uspołecznionej, a do materiałów pomocniczych i artykułów technicznych wymienionych w ust. 2 pkt 4 - ceny detaliczne.

§  3.

1. Osoby wykonujące pracę nakładczą na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej otrzymują:

1) wynagrodzenie obliczone według stawki jednostkowej ustalonej za określoną pracę,

2) zwrot ustalonych w umowie kosztów poniesionych przy wykonywaniu pracy, pokrywanych ze środków obrotowych przedsiębiorstwa, przy czym koszty te mogą obejmować wydatki na energię elektryczną (siłę), gaz, opał, amortyzację i konserwację maszyn i urządzeń oraz transport surowców i wyrobów gotowych.

2. System bodźców zainteresowania materialnego dla osób zatrudnionych w pracy nakładczej zostanie określony odrębnymi przepisami.

3. Upoważnia się zainteresowanych ministrów do wydawania szczegółowych przepisów regulujących rozliczenia przedsiębiorstw z osobami wykonującymi pracę nakładczą.

2.

Organizacja pracy nakładczej.

§ 4. Podstawowymi formami, w których jednostki gospodarki uspołecznionej organizują produkcję i usługi w trybie pracy nakładczej, są:

1) przedsiębiorstwa, których działalność opiera się wyłącznie na pracy nakładczej,

2) zakłady lub działy pracy nakładczej, organizowane przy istniejących przedsiębiorstwach wytwórczych, handlowych i usługowych,

3) spółdzielcze zrzeszenia osób wykonujących pracę nakładczą.

§  5.

1. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych procesem technologicznym produkcji bądź koniecznością podziału pracy lub warunkami lokalnymi, dopuszcza się możliwość pracy kilku osób we wspólnym pomieszczeniu, pod warunkiem indywidualnego rozliczania się tych osób z wykonywanej pracy.

2. Organizowanie pracy nakładczej na zasadach określonych w ust. 1 wymaga zgody jednostki nadrzędnej nad jednostką organizującą pracę nakładczą, a jeżeli chodzi o jednostki wymienione w § 4 pkt 3 - zgody właściwego związku spółdzielczego.

3.

Zadania w zakresie rozwoju pracy nakładczej.

§  6.

1. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości oraz Ministrowie Przemysłu Lekkiego, Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, Handlu Wewnętrznego i Łączności, jak również zarządy centralnych związków spółdzielni zorganizują w latach 1971-1975 pracę nakładczą w rozmiarach pozwalających na zatrudnienie w tym systemie pracy co najmniej 250 tys. osób w 1975 r. Szczegółowe zadania w tym zakresie określa załącznik nr 1 do uchwały.

2. Orientacyjne zadania w zakresie wartości produkcji globalnej wykonywanej systemem pracy nakładczej organizowanej zgodnie z ust. 1 określa załącznik nr 2 do uchwały.

3. Na zasadach ustalonych w niniejszej uchwale powinna być również organizowana produkcja nakładcza przez przedsiębiorstwa nadzorowane przez innych ministrów nie wymienionych w ust. 1.

4. Właściwi ministrowie w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz Przewodniczącym Komitetu Drobnej Wytwórczości ustalą dla podległych lub nadzorowanych jednostek zadania w zakresie wzrostu zatrudnienia w pracy nakładczej na podstawie zadań określonych dla nich w załącznikach nr 1 i 2. W zadaniach tych należy określić branżowe kierunki rozwoju kwalifikujące się w szczególności do uwzględnienia w produkcji nakładczej.

5. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac określi dla prezydiów wojewódzkich rad narodowych zadania w zakresie wzrostu zatrudnienia osób wykonujących pracę nakładczą w latach 1971-1975, uwzględniając w szczególności regiony, w których występują nadwyżki siły roboczej, a zwłaszcza kobiet.

§  7.

1. Nowe miejsca pracy nakładczej należy przede wszystkim organizować w miastach i miasteczkach posiadających nadwyżki siły roboczej.

2. W ramach pracy nakładczej należy zatrudniać osoby, które z różnych względów nie mogą podjąć pracy w zakładach zwartych, a w szczególności:

1) kobiety wychowujące dzieci wymagające ich opieki,

2) inwalidów i osoby o ograniczonej zdolności do pracy,

3) osoby sprawujące stałą opiekę nad chorymi członkami rodziny,

4) kobiety zwalniane z administracji, których zatrudnienie w zakładach zwartych ze względu na brak odpowiednich kwalifikacji napotyka trudności.

3. W miastach i miasteczkach posiadających nadwyżki siły roboczej poza osobami wymienionymi w ust. 2 można zatrudniać w systemie pracy nakładczej inne osoby, które z uwagi na brak miejsc nie mogą być zatrudnione w zakładach zwartych.

4. Nie należy zatrudniać w pracy nakładczej osób posiadających kwalifikacje bądź umiejętności zawodowe w zawodach deficytowych w danej miejscowości.

§  8.

1. Prezydia rad narodowych, w ramach środków ustalonych w narodowym planie gospodarczym, zapewnią niezbędne środki na realizację zadań rozwoju pracy nakładczej dla:

1) państwowych przedsiębiorstw przemysłu terenowego i terenowych państwowych przedsiębiorstw handlowych podległych prezydiom rad narodowych,

2) jednostek spółdzielczych, których działalność koordynowana jest przez prezydia rad narodowych.

2. Właściwi ministrowie, Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości oraz zarządy centralnych związków spółdzielni powinni w celu uzyskania oszczędności powierzchni produkcyjnej i nakładów inwestycyjnych w przemysłach, w których jest możliwe stosowanie pracy nakładczej, spowodować uwzględnienie w dokumentacjach projektowych nowych inwestycji realizowanych w latach 1971-1975 (począwszy od założeń projektowych) organizowania części operacji i faz produkcyjnych oraz zatrudnienia w systemie pracy nakładczej przy uwzględnieniu rachunku ekonomicznego.

3. W celu wykorzystania w istniejących zakładach powierzchni produkcyjnej i maszyn do prowadzenia bardziej złożonej produkcji przedsiębiorstwa przemysłu kluczowego i terenowego powinny organizować wytwarzanie prostych elementów wyrobów lub wykonanie pracochłonnych operacji w systemie pracy nakładczej. Przesunięcie części operacji produkcyjnych lub wyrobów wytwarzanych w zakładach zwartych do pracy nakładczej może nastąpić tylko w wypadkach, gdy warunki techniczne i ekonomiczne wskazują na celowość i możliwość takiego przesunięcia.

4. Jednostki, które w swej produkcji opierają się na pracy nakładczej, powinny w uzasadnionych gospodarczo wypadkach organizować w zakładach pomocniczych wytwarzanie określonych elementów wyrobów lub wykonywanie niektórych operacji.

5. Prezydia rad narodowych powinny - w celu skoordynowania całokształtu rozwoju pracy nakładczej, a zwłaszcza zwiększenia zatrudnienia osób wykonujących tę pracę w zakładach, które im nie podlegają - korzystać z uprawnień do żądania uzgodnienia z nimi działalności przedsiębiorstw planowanych centralnie, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 października 1958 r. w sprawie uzgadniania działalności organów państwowych, instytucji i jednostek gospodarczych nie podporządkowanych radom narodowym z działalnością rad narodowych (Dz. U. Nr 59, poz. 296).

4.

Środki i bodźce do zapewnienia realizacji zadań w zakresie rozwoju pracy nakładczej.

§  9.

1. Ministrowie oraz zarządy centralnych związków spółdzielni, organizujący pracę nakładczą (§ 6 ust. 1 i 3), uwzględnią program jej rozwoju w planach zaopatrzenia materiałowo-technicznego jednostek organizacyjnych im podporządkowanych.

2. Ministrowie sprawujący nadzór nad działalnością gospodarczą organizacji społecznych zapewnią - w ramach środków planowych przydzielanych im w narodowym planie gospodarczym - niezbędne środki do wykonania zadań określonych w załącznikach nr 1 i 2 do uchwały.

§  10.

1. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami i prezydiami wojewódzkich rad narodowych opracuje program potrzeb w zakresie nie wytwarzanych w kraju maszyn, urządzeń i prostych narzędzi kontrolnych niezbędnych do usprawnienia pracy nakładczej.

2. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości ustali program uruchomienia produkcji maszyn i urządzeń, o których mowa w ust. 1, w państwowym przemyśle terenowym i spółdzielczości pracy oraz uzgodni z Ministrem Przemysłu Maszynowego program uruchomienia produkcji tych maszyn i urządzeń, których wykonania nie można zorganizować w ramach jednostek organizacyjnych koordynowanych przez Komitet Drobnej Wytwórczości.

§ 11. Prezydia rad narodowych udzielą pomocy w zakresie przydziału lokali oraz środków transportu:

1) przedsiębiorstwom państwowym i spółdzielczym organizującym pracę nakładczą,

2) przedsiębiorstwom organizacji społecznych organizujących pracę nakładczą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie zezwoleń Ministra Finansów.

§ 12. Nakłady inwestycyjne związane z realizacją zadań w zakresie programu rozwoju pracy nakładczej powinny być zapewnione przez ministerstwa, prezydia rad narodowych i centralne związki spółdzielni w planie na lata 1971-1975 oraz w drodze wykorzystania funduszu przeznaczonego na aktywizację małych miast.

§ 13. Maszyny i urządzenia niezbędne do wyposażenia stanowisk pracy osób wykonujących pracę nakładczą, a nie posiadających własnych maszyn i urządzeń technicznych, mogą być:

1) oddawane w bezpłatne używanie przez nakładcę na podstawie umowy użyczenia,

2) sprzedawane tym osobom na raty przez nakładcę.

§  14.

1. Ustala się następujące zasady przygotowania osób kierowanych do pracy nakładczej:

1) przygotowanie zawodowe osób skierowanych do pracy nakładczej należy do jednostek gospodarki uspołecznionej organizujących tę pracę,

2) jednostki wymienione w pkt 1 powinny zapewnić środki finansowe na przygotowanie zawodowe osób nie posiadających odpowiednich kwalifikacji. Wydatki związane z przygotowaniem zawodowym tych osób obciążają fundusz szkoleniowy, a jeśli jednostka nie dysponuje takim funduszem, wydatki na szkolenie mogą być pokrywane z funduszu płac przeznaczonego na pracę nakładczą,

3) w razie istotnych potrzeb, a w szczególności w ośrodkach o znacznej nadwyżce siły roboczej, prezydia wojewódzkich rad narodowych pokryją koszty przysposobienia zawodowego osób skierowanych do pracy nakładczej ze środków interwencyjnych.

2. Minister Finansów i prezydia wojewódzkich rad narodowych zapewnią w rocznym budżecie środki niezbędne na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

§ 15. Minister Finansów określi na wniosek Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości zakres ulg w podatku obrotowym i dochodowym oraz we wpłatach z zysku dla przedsiębiorstw państwowych i spółdzielni przystępujących do organizowania pracy nakładczej oraz dla tych jednostek, w których udział pracy nakładczej jest szczególnie wysoki.

§ 16. Upoważnia się Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów do określenia w instrukcjach w sprawie opracowania narodowych planów gospodarczych zakresu wskaźników niezbędnych do ustalenia w planach rocznych zadań i środków dla produkcji wykonywanej systemem nakładczym.

§ 17. Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w rocznych planach gospodarczych:

1) określi zadania w zakresie zatrudnienia w pracy nakładczej,

2) zapewni zatrudnienie i fundusz płac pracowników bezpośrednio obsługujących pracę nakładczą dla jednostek gospodarczych organizujących tę pracę.

§  18.

1. Przy ponadplanowym organizowaniu i rozszerzaniu działów pracy nakładczej w ciągu roku, w razie gdy to się okaże konieczne, może być zwiększone zatrudnienie pracowników obsługi w jednostkach gospodarczych organizujących tę pracę w proporcji 5 pracowników obsługi na 100 nowo zatrudnionych w pracy nakładczej oraz odpowiednio może być zwiększony fundusz płac.

2. Upoważnia się Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości i zainteresowanych ministrów do wydawania w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac wytycznych branżowych, określających normy i warunki planowania oraz korygowania zatrudnienia i funduszu płac pracowników obsługujących pracę nakładczą w poszczególnych gałęziach przemysłu (ust. 1 i § 17 pkt 2).

5.

Przepisy końcowe.

§  19.

1. Koordynację planów rozwoju pracy nakładczej powierza się Przewodniczącemu Komitetu Drobnej Wytwórczości, a na szczeblu terenowym prezydiom wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw).

2. Zarządzenia ministrów oraz uchwały zarządów centralnych związków spółdzielni, wydawane w wykonaniu niniejszej uchwały, wymagają uprzedniego uzgodnienia z Przewodniczącym Komitetu Drobnej Wytwórczości, a w sprawach zatrudnienia i wynagradzania osób wykonujących pracę nakładczą także z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac.

§ 20. Zobowiązuje się Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości, właściwych ministrów oraz zarządy centralnych związków spółdzielni do wydania w terminie do dnia 1 grudnia 1970 r. odpowiednich zarządzeń i podjęcia uchwał związanych z realizacją przepisów niniejszej uchwały.

§  21.

1. Wykonanie uchwały porucza się Przewodniczącemu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministrowi Finansów, właściwym ministrom, Przewodniczącemu Komitetu Drobnej Wytwórczości, Przewodniczącemu Komitetu Pracy i Płac, prezydiom rad narodowych oraz zarządom centralnych związków spółdzielni.

2. Przepisy uchwały dotyczące ministrów stosuje się odpowiednio do kierowników urzędów centralnych w zakresie ich właściwości.

§ 22. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1971 r.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr 1

PROGRAM ROZWOJU ZATRUDNIENIA W PRACY NAKŁADCZEJ NA LATA 1971-1975

Lp.	Wyszczególnienie	Jednostka miary	Lata						1975 ---- 1970
			1970	1971	1972	1973	1974	1975	%
1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
	Ogółem	osób	170.000	182.300	196.700	213.300	231.600	250.000	147,1
1	Komitet Drobnej Wytwórczości - państwowy przemysł terenowy	"	24.000	25.760	27.800	30.200	32.600	35.000	145,8
2	Centralny Związek Spółdzielczości Pracy	"	83.000	88.500	95.000	103.000	111.500	120.000	144,6
3	Związek Spółdzielni Inwalidów	"	33.000	35.500	38.500	42.000	46.000	50.000	151,5
4	Związek Spółdzielni Spożywców "Społem"	"	5.370	5.780	6.200	6.700	7.200	7.700	143,4
5	Centrala Rolnicza Spółdzielni "Samopomoc Chłopska"	"	780	800	900	900	1.000	1.100	141,0
6	Organizacje społeczne	"	3.000	3.300	3.600	4.000	4.500	5.000	166,7
7	Ministerstwo Przemysłu Lekkiego	"	9.400	10.600	12.000	13.100	14.500	16.000	170,2
8	Ministerstwo Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego	"	3.800	4.000	4.200	4.400	4.700	5.000	131,6
9	Ministerstwo Handlu Wewnętrznego	"	7.500	7.900	8.300	8.800	9.400	10.000	133,3
10	Ministerstwo Łączności	"	150	160	200	200	200	200	133,3

ZAŁĄCZNIK Nr 2

PROGRAM ROZWOJU PRODUKCJI WYKONYWANEJ SYSTEMEM NAKŁADCZYM W LATACH 1971-1975 W ZAKRESIE WARTOŚCI PRODUKCJI GLOBALNEJ WEDŁUG CEN PORÓWNYWALNYCH

Lp.	Wyszczególnienie	Jednostka miary	Lata		1975 ----- 1970
			1970	1975	%
1	2	3	4	5	6
	Ogółem	mln zł	12.630,0	21.500,0	170,2
1	Komitet Drobnej Wytwórczości - państwowy przemysł terenowy	"	1.600,0	2.715,0	169,7
2	Centralny Związek Spółdzielczości Pracy	"	6.310,0	10.600,0	168,0
3	Związek Spółdzielni Inwalidów	"	2.420,0	4.040,0	166,9
4	Związek Spółdzielni Spożywców "Społem"	"	413,0	653,0	158,1
5	Centrala Rolnicza Spółdzielni "Samopomoc Chłopska"	"	119,0	212,0	178,2
6	Organizacje społeczne	"	306,0	580,0	189,5
7	Ministerstwo Przemysłu Lekkiego	"	550,0	1.350,0	245,5
8	Ministerstwo Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego	"	218,0	320,0	146,8
9	Ministerstwo Handlu Wewnętrznego	"	682,0	1.012,0	148,4
10	Ministerstwo Łączności	"	12,0	18,0	150,0