Rozdział 3 - Zadania w zakresie rozwoju pracy nakładczej. - Rozwój w latach 1971-1975 pracy nakładczej, wykonywanej na zlecenie jednostek gospodarki uspołecznionej.

Monitor Polski

M.P.1970.30.248

Akt utracił moc

Wersja od: 21 września 1970 r.

3.

Zadania w zakresie rozwoju pracy nakładczej.

§  6.

1. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości oraz Ministrowie Przemysłu Lekkiego, Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, Handlu Wewnętrznego i Łączności, jak również zarządy centralnych związków spółdzielni zorganizują w latach 1971-1975 pracę nakładczą w rozmiarach pozwalających na zatrudnienie w tym systemie pracy co najmniej 250 tys. osób w 1975 r. Szczegółowe zadania w tym zakresie określa załącznik nr 1 do uchwały.

2. Orientacyjne zadania w zakresie wartości produkcji globalnej wykonywanej systemem pracy nakładczej organizowanej zgodnie z ust. 1 określa załącznik nr 2 do uchwały.

3. Na zasadach ustalonych w niniejszej uchwale powinna być również organizowana produkcja nakładcza przez przedsiębiorstwa nadzorowane przez innych ministrów nie wymienionych w ust. 1.

4. Właściwi ministrowie w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz Przewodniczącym Komitetu Drobnej Wytwórczości ustalą dla podległych lub nadzorowanych jednostek zadania w zakresie wzrostu zatrudnienia w pracy nakładczej na podstawie zadań określonych dla nich w załącznikach nr 1 i 2. W zadaniach tych należy określić branżowe kierunki rozwoju kwalifikujące się w szczególności do uwzględnienia w produkcji nakładczej.

5. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac określi dla prezydiów wojewódzkich rad narodowych zadania w zakresie wzrostu zatrudnienia osób wykonujących pracę nakładczą w latach 1971-1975, uwzględniając w szczególności regiony, w których występują nadwyżki siły roboczej, a zwłaszcza kobiet.

§  7.

1. Nowe miejsca pracy nakładczej należy przede wszystkim organizować w miastach i miasteczkach posiadających nadwyżki siły roboczej.

2. W ramach pracy nakładczej należy zatrudniać osoby, które z różnych względów nie mogą podjąć pracy w zakładach zwartych, a w szczególności:

1) kobiety wychowujące dzieci wymagające ich opieki,

2) inwalidów i osoby o ograniczonej zdolności do pracy,

3) osoby sprawujące stałą opiekę nad chorymi członkami rodziny,

4) kobiety zwalniane z administracji, których zatrudnienie w zakładach zwartych ze względu na brak odpowiednich kwalifikacji napotyka trudności.

3. W miastach i miasteczkach posiadających nadwyżki siły roboczej poza osobami wymienionymi w ust. 2 można zatrudniać w systemie pracy nakładczej inne osoby, które z uwagi na brak miejsc nie mogą być zatrudnione w zakładach zwartych.

4. Nie należy zatrudniać w pracy nakładczej osób posiadających kwalifikacje bądź umiejętności zawodowe w zawodach deficytowych w danej miejscowości.

§  8.

1. Prezydia rad narodowych, w ramach środków ustalonych w narodowym planie gospodarczym, zapewnią niezbędne środki na realizację zadań rozwoju pracy nakładczej dla:

1) państwowych przedsiębiorstw przemysłu terenowego i terenowych państwowych przedsiębiorstw handlowych podległych prezydiom rad narodowych,

2) jednostek spółdzielczych, których działalność koordynowana jest przez prezydia rad narodowych.

2. Właściwi ministrowie, Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości oraz zarządy centralnych związków spółdzielni powinni w celu uzyskania oszczędności powierzchni produkcyjnej i nakładów inwestycyjnych w przemysłach, w których jest możliwe stosowanie pracy nakładczej, spowodować uwzględnienie w dokumentacjach projektowych nowych inwestycji realizowanych w latach 1971-1975 (począwszy od założeń projektowych) organizowania części operacji i faz produkcyjnych oraz zatrudnienia w systemie pracy nakładczej przy uwzględnieniu rachunku ekonomicznego.

3. W celu wykorzystania w istniejących zakładach powierzchni produkcyjnej i maszyn do prowadzenia bardziej złożonej produkcji przedsiębiorstwa przemysłu kluczowego i terenowego powinny organizować wytwarzanie prostych elementów wyrobów lub wykonanie pracochłonnych operacji w systemie pracy nakładczej. Przesunięcie części operacji produkcyjnych lub wyrobów wytwarzanych w zakładach zwartych do pracy nakładczej może nastąpić tylko w wypadkach, gdy warunki techniczne i ekonomiczne wskazują na celowość i możliwość takiego przesunięcia.

4. Jednostki, które w swej produkcji opierają się na pracy nakładczej, powinny w uzasadnionych gospodarczo wypadkach organizować w zakładach pomocniczych wytwarzanie określonych elementów wyrobów lub wykonywanie niektórych operacji.

5. Prezydia rad narodowych powinny - w celu skoordynowania całokształtu rozwoju pracy nakładczej, a zwłaszcza zwiększenia zatrudnienia osób wykonujących tę pracę w zakładach, które im nie podlegają - korzystać z uprawnień do żądania uzgodnienia z nimi działalności przedsiębiorstw planowanych centralnie, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 października 1958 r. w sprawie uzgadniania działalności organów państwowych, instytucji i jednostek gospodarczych nie podporządkowanych radom narodowym z działalnością rad narodowych (Dz. U. Nr 59, poz. 296).