Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Rozwój w latach 1971-1975 pracy nakładczej, wykonywanej na zlecenie jednostek gospodarki uspołecznionej.

Monitor Polski

M.P.1970.30.248

Akt utracił moc

Wersja od: 21 września 1970 r.

1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Uchwała dotyczy pracy nakładczej organizowanej przez produkcyjne, usługowe i handlowe przedsiębiorstwa państwowe, podporządkowane ministrom lub prezydiom rad narodowych.

2. Spółdzielnie zrzeszone w centralnych związkach spółdzielni oraz zakłady własne tych związków, jak również organizacje społeczne prowadzące działalność gospodarczą na podstawie zezwoleń Ministra Finansów zorganizują pracę nakładczą na zasadach określonych w niniejszej uchwale.

§  2.

1. Pracą nakładczą w rozumieniu niniejszej uchwały jest zarobkowe wykonywanie przez osoby fizyczne na zlecenie i na rachunek jednostek gospodarki uspołecznionej (nakładców) następujących czynności:

1) wytwarzanie artykułów, przedmiotów lub ich części z materiałów powierzonych przez nakładcę,

2) wykańczanie, uszlachetnianie, naprawa i konserwacja artykułów, przedmiotów lub ich części oraz świadczenie innych usług.

2. Osoby wykonujące czynności, o których mowa w ust. 1, mogą wykorzystywać:

1) użyczone im przez nakładcę maszyny i urządzenia techniczne,

2) własne maszyny i urządzenia techniczne,

3) surowce własne, będące przedmiotem skupu: słomę, wiklinę, trzcinę, glinę,

4) własne materiały pomocnicze i artykuły techniczne.

3. Przewodniczący Komitetu Drobnej Wytwórczości określi zasady wykorzystania maszyn i urządzeń, o których mowa w ust. 2 pkt 2.

4. Upoważnia się Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości do dalszego rozszerzenia, w porozumieniu z właściwymi ministrami odpowiedzialnymi za bilansowanie i rozdział materiałów objętych bilansami, listy surowców wymienionych w ust. 2 pkt 3.

5. Osoby wykonujące pracę nakładczą mogą pracować w dowolnie wybranym przez siebie czasie w mieszkaniu własnym lub w innym miejscu, uzgodnionym z nakładcą, osobiście lub przy pomocy członków rodziny pozostających z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym.

6. W razie użycia do pracy określonej w ust. 1 własnych surowców lub materiałów pomocniczych nakładca przy wypłacie należności za wykonaną pracę obowiązany jest zwrócić wykonującemu pracę nakładczą wartość zużytego materiału, obliczoną według obowiązujących w stosunku do danego artykułu, przedmiotu czy usługi norm zużycia materiałów, przy czym do surowców wymienionych w ust. 2 pkt 3 powinny być stosowane ceny skupu obowiązujące jednostki gospodarki uspołecznionej, a do materiałów pomocniczych i artykułów technicznych wymienionych w ust. 2 pkt 4 - ceny detaliczne.

§  3.

1. Osoby wykonujące pracę nakładczą na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej otrzymują:

1) wynagrodzenie obliczone według stawki jednostkowej ustalonej za określoną pracę,

2) zwrot ustalonych w umowie kosztów poniesionych przy wykonywaniu pracy, pokrywanych ze środków obrotowych przedsiębiorstwa, przy czym koszty te mogą obejmować wydatki na energię elektryczną (siłę), gaz, opał, amortyzację i konserwację maszyn i urządzeń oraz transport surowców i wyrobów gotowych.

2. System bodźców zainteresowania materialnego dla osób zatrudnionych w pracy nakładczej zostanie określony odrębnymi przepisami.

3. Upoważnia się zainteresowanych ministrów do wydawania szczegółowych przepisów regulujących rozliczenia przedsiębiorstw z osobami wykonującymi pracę nakładczą.