Rozciągnięcie przepisów uchwały nr 276 Rady Ministrów z dnia 28 października 1965 r. w sprawie gospodarki finansowej zjednoczeń przemysłowych i zgrupowanych w nich państwowych przedsiębiorstw objętych planowaniem centralnym na zjednoczenia i centrale handlowe podległe Ministrowi Handlu Wewnętrznego.

Monitor Polski

M.P.1968.34.233

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 1968 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 31 lipca 1968 r.

w sprawie rozciągnięcia przepisów uchwały nr 276 Rady Ministrów z dnia 28 października 1965 r. w sprawie gospodarki finansowej zjednoczeń przemysłowych i zgrupowanych w nich państwowych przedsiębiorstw objętych planowaniem centralnym na zjednoczenia i centrale handlowe podległe Ministrowi Handlu Wewnętrznego.

Na podstawie §§ 55 i 56 uchwały nr 276 Rady Ministrów z dnia 28 października 1965 r. w sprawie gospodarki finansowej zjednoczeń przemysłowych i zgrupowanych w nich państwowych przedsiębiorstw objętych planowaniem centralnym (Monitor Polski Nr 61, poz. 316) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przepisy uchwały nr 276 Rady Ministrów z dnia 28 października 1965 r. w sprawie gospodarki finansowej zjednoczeń przemysłowych i zgrupowanych w nich państwowych przedsiębiorstw objętych planowaniem centralnym (Monitor Polski Nr 61, poz. 316), z wyjątkiem przepisów § 2 ust. 2 pkt 2, § 4, § 7 ust. 2, 3, 4 i 5, § 8, § 9, § 24-54, § 57 i § 59, rozciąga się na zjednoczenia i centrale handlowe podległe Ministrowi Handlu Wewnętrznego, zwane dalej "zjednoczeniami".

§ 2. Do zadań zjednoczeń oprócz analiz określonych w § 2 ust. 2 pkt 5 uchwały wymienionej w § 1 należy przeprowadzanie analiz całokształtu gospodarki towarowej i funduszem na przeceny towarów i ryzyko handlowe.

§ 3. Źródłem tworzenia funduszów zjednoczeń mogą być:

1) wpłaty zgrupowanych w zjednoczeniach państwowych przedsiębiorstw i jednostek (zakładów) działających według zasad wewnętrznego pełnego rozrachunku gospodarczego, zwanych dalej "przedsiębiorstwami", obciążające ich koszty własne,

2) odpisy amortyzacyjne,

3) dochody z działalności gospodarczej centrali zjednoczenia,

4) wpłaty innych zjednoczeń oraz przedsiębiorstw,

5) środki budżetu Państwa,

6) inne środki określone odrębnymi przepisami.

§  4.

1. Źródłem tworzenia funduszu inwestycyjnego zjednoczenia są dokonywane przez przedsiębiorstwa na rzecz centrali zjednoczenia wpłaty części odpisów amortyzacyjnych. Na fundusz ten może być również przyznana dotacja z budżetu Państwa.

2. Normę odpisów amortyzacyjnych przeznaczonych na fundusz inwestycyjny zjednoczeń ustala Minister Finansów w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów oraz Ministrem Handlu Wewnętrznego na okres pięcioletni, z podziałem na poszczególne lata w procencie od łącznej kwoty odpisów amortyzacyjnych zgrupowanych w zjednoczeniach przedsiębiorstw, a dla poszczególnych zjednoczeń - Minister Handlu Wewnętrznego w procencie od kwoty odpisów amortyzacyjnych zgrupowanych w zjednoczeniu przedsiębiorstw.

3. Odprowadzeniu na fundusz inwestycyjny podlega:

1) część dokonanych odpisów amortyzacyjnych w wysokości wynikającej z zastosowania procentowej normy, o której mowa w ust. 2,

2) inne środki przewidziane szczególnymi przepisami.

§  5.

1. Fundusz rezerwowy zjednoczeń tworzony jest z:

1) wpłat z zysku jednostek prowadzących działalność gospodarczą, działających według zasad wewnętrznego pełnego rozrachunku gospodarczego i powołanych przez centrale zjednoczeń do prowadzenia baz remontowych, laboratoriów, projektowania wnętrz lokali handlowych, odbioru jakościowego towarów, przeprowadzania i świadczenia usług inwestycyjnych itp. - ustalonych w planowanym procencie zysku przez zjednoczenia,

2) nie wykorzystanych środków pochodzących z wpłat na koszty utrzymania centrali zjednoczenia,

3) środków pozostałych po zakończeniu działalności gospodarczej lub wspólnych przedsięwzięć gospodarczych,

4) innych środków określonych odrębnymi przepisami.

2. Środki funduszu rezerwowego mogą być przeznaczone na:

1) pokrycie strat i uzupełnienie funduszów obrotowych w jednostkach prowadzących działalność gospodarczą według zasad wewnętrznego pełnego rozrachunku gospodarczego (ust. 1 pkt 1),

2) rozwój własnej działalności gospodarczej prowadzonej w ramach komórek organizacyjnych centrali zjednoczenia bądź przez bezpośrednio podporządkowane tej centrali jednostki działające według zasad wewnętrznego ograniczonego rozrachunku gospodarczego,

3) potrzeby wspólnych przedsięwzięć gospodarczych,

4) zasilanie funduszu statutowego przedsiębiorstwa, jeśli stan funduszu statutowego przedsiębiorstwa w części przeznaczonej na finansowanie środków obrotowych na początek roku jest niższy od minimum pokrycia ustalonego w § 6 uchwały nr 51 Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1968 r. w sprawie gospodarki finansowej państwowych przedsiębiorstw podległych Ministrowi Handlu Wewnętrznego lub przez niego nadzorowanych (Monitor Polski Nr 10, poz. 58).

§ 6. Minister Handlu Wewnętrznego może ustalić wysokość wpłat na koszty utrzymania centrali zjednoczenia w stosunku procentowym od planowanej przez przedsiębiorstwa wartości sprzedaży, przy zastosowaniu odpowiednich współczynników obciążenia przedsiębiorstw w zależności od rodzaju ich działalności.

§ 7. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów nr 130 z dnia 20 lipca 1962 r. w sprawie gospodarki finansowej zjednoczeń i innych organizacji gospodarczych grupujących państwowe przedsiębiorstwa resortu handlu wewnętrznego objęte planowaniem centralnym.

§ 8. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 sierpnia 1968 r.