Rola, zadania i uprawnienia majstra w uspołecznionych przemysłowych zakładach pracy.

Monitor Polski

M.P.1951.A-18.236

Akt utracił moc
Wersja od: 7 marca 1951 r.

UCHWAŁA NR 111
PREZYDIUM RZĄDU
z dnia 21 lutego 1951 r.
o roli, zadaniach i uprawnieniach majstra w uspołecznionych przemysłowych zakładach pracy.

Związana z walką o plan 6-letni potrzeba wzmocnienia jednoosobowego kierownictwa oraz usprawnienia organizacji procesów produkcyjnych w zakładach pracy wymaga podniesienia roli i znaczenia majstra w zarządzaniu produkcją. Majster powinien stać się w każdym zakładzie pracy pełnoprawnym kierownikiem podstawowego ogniwa produkcyjnego, odpowiedzialnym w pełni za wykonanie w swoim zakresie zadań planu.
W związku z powyższym dla wzmocnienia roli i autorytetu majstra Prezydium Rządu uchwala, co następuje:
1.
Majstrem może być mianowany technik lub wysokokwalifikowany robotnik, który zdobył potrzebne kwalifikacje w drodze dłuższej praktyki w danym zawodzie.
2.
Posiadanie wymaganych kwalifikacji powinno być sprawdzone w drodze egzaminu, złożonego przed komisją egzaminacyjną, powołaną przez dyrektora zakładu pracy. W uzasadnionych przypadkach złożenie egzaminu może być odroczone na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy licząc od dnia otrzymania nominacji na majstra.
3.
W przypadkach gdy zakład pracy zatrudnia poniżej 300 robotników, komisję egzaminacyjną powołuje dyrektor jednostki organizacyjnej nadrzędnej nad zakładem pracy. Ze zdania egzaminu z wynikiem pomyślnym kandydat na majstra otrzyma świadectwo, podpisane przez członków komisji egzaminacyjnej.
Pracownik, odpowiadający warunkom określonym w § 1, powoływany jest na stanowisko majstra w drodze nominacji przez dyrektora zakładu pracy na wniosek kierownika wydziału (oddziału) produkcyjnego, Jeśli struktura zakładu pracy przewiduje podział zakładu pracy na wydziały lub oddziały.
Majster podlega w zakresie swych czynności bezpośrednio albo:
1)
kierownikowi oddziału (starszemu majstrowi) albo
2)
kierownikowi wydziału, gdy wydział nie dzieli się na oddziały, lub
3)
dyrektorowi (kierownikowi) zakładu pracy, gdy zakład pracy nie dzieli się na oddziały lub wydziały.
Majster jest bezpośrednim kierownikiem grupy pracowników, zatrudnionych na powierzonym mu wyraźnie określonym odcinku, obejmującym zespół urządzeń technicznych. W tym charakterze majster jest obowiązany:
1)
rozdzielać pracę miedzy robotników stosownie do potrzeb produkcji i kwalifikacji każdego robotnika,
2)
pilnować regularnego i właściwego zaopatrzenia wszystkich stanowisk roboczych w niezbędne narzędzia, surowce i inne materiały pomocnicze,
3)
przestrzegać przepisów o prawidłowej obsłudze urządzeń i dbać o wysoką jakość produkcji j ścisłe stosowanie przepisanych procesów technologicznych,
4)
doglądać miejsc pracy i instruować podległych mu brygadzistów i robotników w zakresie obowiązków wymienionych w pkt 3 i okazywać szczególnie młodym lub nowo wstępującym robotnikom radę i pomoc w wykonywaniu powierzonych im zadań,
5)
kontrolować wykonanie dziennych lub zmianowych planów produkcyjnych, obowiązujących pracowników zatrudnionych w zespole urządzeń bezpośrednio podległym majstrowi, i jakość produkcji,
6)
dbać o przekazanie stanowisk pracy, urządzeń, maszyn i aparatów następnej zmianie w stanie umożliwiającym natychmiastowe przystąpienie do produkcyjnej pracy,
7)
opiniować wnioski o przeszeregowanie robotników do wyższej kategorii i dbać o przeszeregowanie robotników wyróżniających się w pracy,
8)
brać czynny udział w organizowaniu współzawodnictwa pracy i racjonalizacji oraz okazywać pomoc poczynaniom załogi lub poszczególnych pracowników w tym zakresie, jak również brać czynny udział w przygotowaniu narad produkcyjnych,
9)
dbać o zachowanie socjalistycznej dyscypliny pracy, bezpieczeństwo i higienę pracy, o kulturę miejsca pracy oraz pouczać robotników w tym zakresie.
Przełożony majstra, wymieniony w § 3 niniejszej uchwały, wyznacza mu w stosownym terminie dokładnie określone zadanie produkcyjne tak co do ilości jak i jakości, odnoszące się do powierzonego majstrowi odcinka pracy.
Wszelkie zarządzenia zwierzchników majstra, dotyczące odcinka pracy podległego majstrowi, powinny być przekazywane do wykonania za pośrednictwem majstra.
Majstrowi przysługuje prawo przedstawiania swym bezpośrednim przełożonym wniosków o udzielenie pracownikom nagród za szczególne osiągnięcia w pracy (w ramach środków pieniężnych, którymi na ten cel dysponuje dyrektor zakładu pracy), a także przedstawiania wniosków o ukaranie winnych naruszenia regulaminów pracy.
1.
Pracownik, powołany zgodnie z niniejszą uchwałą na stanowisko majstra, powinien otrzymać wynagrodzenie podstawowe, zależne od:
1)
rodzaju produkcji i wymaganych kwalifikacji,
2)
wielkości zespołu robotników, podległych bezpośrednio majstrowi.
2.
Łączne wynagrodzenie majstra, składające się z płacy podstawowej, dodatku funkcyjnego oraz z ruchomej części płacy (premii), nie powinno w zasadzie być niższe od przeciętnego dla danego typu robót zarobku najwyżej kwalifikowanych robotników przezeń kierowanych.
Szczegółowe przepisy w celu wykonania niniejszej uchwały wyda Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych.
Wykonanie uchwały porucza się Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i wszystkim ministrom nadzorującym zakłady przemysłowe.
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.