Realizacja zadań wynikających z materiałów pokontrolnych Najwyższej Izby Kontroli.

Monitor Polski

M.P.1971.8.52

Akt utracił moc

Wersja od: 8 lutego 1971 r.

ZARZĄDZENIE Nr 14

PREZESA RADY MINISTRÓW

z dnia 3 lutego 1971 r.

w sprawie realizacji zadań wynikających z materiałów pokontrolnych Najwyższej Izby Kontroli.

W celu zapewnienia pełnego wykorzystania wyników kontroli przeprowadzonych przez Najwyższą Izbę Kontroli oraz usprawnienia trybu rozpatrywania uwag i wniosków pokontrolnych Najwyższej Izby Kontroli zarządza się, co następuje:

§ 1. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych), przewodniczący prezydiów rad narodowych, kierownicy i dyrektorzy zjednoczeń, przedsiębiorstw, instytucji i zakładów pracy po otrzymaniu wystąpień pokontrolnych Najwyższej Izby Kontroli obowiązani są do: wszechstronnego rozpatrzenia uwag i wniosków Najwyższej Izby Kontroli, niezwłocznego wykorzystania ustaleń kontroli w celu usprawnienia działalności podległych im jednostek organizacyjnych oraz wydania odpowiednich dyspozycji pokontrolnych w celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.

§  2.

1. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych), przewodniczący prezydiów rad narodowych oraz kierownicy i dyrektorzy, o których mowa w § 1, obowiązani są przestrzegać zasady, by przy każdorazowym wystąpieniu Najwyższej Izby Kontroli wyznaczyć komórkę organizacyjną oraz osoby odpowiedzialne za merytoryczne załatwienie zadań wynikających z wystąpień pokontrolnych.

2. Nadzór nad przebiegiem realizacji zadań zawartych w wystąpieniu Najwyższej Izby Kontroli sprawują kierownicy jednostek organizacyjnych, do których skierowane zostały wystąpienia Najwyższej Izby Kontroli lub wyznaczeni przez nich zastępcy.

§  3.

1. Minister (kierownik urzędu centralnego), do którego bezpośrednio skierowane zostanie wystąpienie Najwyższej Izby Kontroli zawierające wnioski, których realizacja wchodzi w zakres kompetencji więcej niż jednego ministerstwa (urzędu centralnego), realizuje zadania pokontrolne w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami (kierownikami urzędów centralnych).

2. Analogiczne zasady należy stosować w wypadkach, gdy wystąpienia te zawierać będą wnioski, których realizacja wchodzi w zakres kompetencji więcej niż jednego zjednoczenia (instytucji lub jednostki równorzędnej) lub jednego przedsiębiorstwa.

§ 4. Jednostka organizacyjna otrzymująca wystąpienie Najwyższej Izby Kontroli obowiązana jest:

a) w myśl art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 13 grudnia 1957 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. Nr 61, poz. 330) w wyznaczonym terminie zawiadomić Najwyższą Izbę Kontroli o wykonaniu wniosków lub o uzasadnionych przyczynach ich niewykonania, z równoczesnym podaniem własnego programu wykorzystania wyników kontroli, zmierzającego do usunięcia nieprawidłowości ujawnionych przez kontrolę,

b) w ustalonym terminie zawiadomić Najwyższą Izbę Kontroli o wykonaniu wniosków dotyczących wyciągnięcia konsekwencji służbowych, a także o wytoczeniu powództwa cywilnego przeciw osobom, które spowodowały szkodę gospodarczą. Odstąpienie od wykonania tych wniosków bądź ich zmiana może nastąpić - w myśl art. 25 ust. 3 powołanej ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli - za zgodą Najwyższej Izby Kontroli.

§ 5. Ujawnione w toku kontroli nieprawidłowości w zakresie zabezpieczenia i ochrony mienia należy usuwać niezwłocznie.

§ 6. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych), przewodniczący prezydiów rad narodowych, kierownicy i dyrektorzy instytucji, zjednoczeń, przedsiębiorstw i zakładów pracy obowiązani są do zapewnienia okresowej kontroli wykonania zaleceń zawartych w wystąpieniach Najwyższej Izby Kontroli i osiągniętych w tym zakresie wyników. W stosunku do osób odpowiedzialnych za niewykonanie zadań wynikających z wystąpień Najwyższej Izby Kontroli kierownicy właściwych jednostek obowiązani są stosować odpowiednie sankcje dyscyplinarne i służbowe. Informacje o wynikach przeprowadzonych kontroli należy przekazywać właściwym jednostkom nadrzędnym.

§ 7. Zadania wynikające z wystąpień Najwyższej Izby Kontroli i przebieg ich realizacji oraz osiągnięte wyniki powinny być okresowo omawiane na posiedzeniach kolegiów ministerstw, zjednoczeń, jednostek równorzędnych oraz posiedzeniach prezydiów rad narodowych.

§ 8. Zaleca się centralnym związkom spółdzielczym zastosowanie przepisów niniejszego zarządzenia.

9. Uchyla się zarządzanie nr 226 Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1959 r. w sprawie zapewnienia wyczerpujących i terminowych wyjaśnień w związku z wystąpieniami pokontrolnymi Najwyższej Izby Kontroli (Monitor Polski Nr 104, poz. 561).

§ 10. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.