Realizacja Narodowego Czynu Pomocy Szkole.

Monitor Polski

M.P.1984.25.167

Akt utracił moc
Wersja od: 22 listopada 1984 r.

UCHWAŁA
RADY PAŃSTWA I RADY MINISTRÓW
z dnia 18 października 1984 r.
w sprawie realizacji Narodowego Czynu Pomocy Szkole.

Uznając szczególne ogólnospołeczne znaczenie inicjatywy Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego w sprawie podjęcia Narodowego Czynu Pomocy Szkole, który będzie służyć zwiększaniu współuczestnictwa obywateli w edukacji młodego pokolenia Polaków oraz wyzwalaniu aktywności i ofiarności społecznej, w celu wsparcia działań Państwa na rzecz kształcenia i wychowania - Rada Państwa i Rada Ministrów uchwalają, co następuje:
Rada Państwa i Rada Ministrów - udzielając poparcia działalności Rady Krajowej i terenowych ogniw Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego w realizacji Narodowego Czynu Pomocy Szkole, mającego na celu społeczne wsparcie działań Państwa na rzecz zaspokajania pilnych potrzeb w dziedzinie oświaty i wychowania, a zwłaszcza w zakresie budowy, rozbudowy, modernizacji oraz kapitalnych remontów obiektów oświatowych i mieszkań dla nauczycieli - uznają za szczególnie uzasadnione działania w zakresie:
1)
umacniania współdziałania rodziców, zakładów pracy, instytucji i organizacji społecznych w realizacji zadań wychowawczych szkoły,
2)
powoływania przez rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego społecznych komitetów pomocy szkole,
3)
organizowania czynów społecznych w dziedzinie świadczenia przez obywateli środków finansowych, materiałów i robocizny na rzecz realizacji określonych zadań w obiektach oraz na terenach szkół i innych placówek oświatowo-wychowawczych,
4)
gromadzenia środków finansowych i rzeczowych, pochodzących w szczególności z dobrowolnych świadczeń osób fizycznych, stowarzyszeń, organizacji społecznych, spółdzielczych, zawodowych i samorządowych, przedsiębiorstw państwowych i innych jednostek gospodarczych, zagranicznych osób fizycznych i prawnych, z imprez i zbiórek publicznych - jako społecznych funduszów przeznaczonych na finansowanie lub wspieranie realizacji zadań podejmowanych przez społeczne komitety pomocy szkole,
5)
tworzenia - na podstawie odrębnych przepisów - funduszów dobrowolnych świadczeń społecznych oraz innych terenowych funduszów celowych dla finansowania zadań w dziedzinie rozwoju bazy materialnej oświaty oraz przekazywania na rzecz tych funduszów środków pieniężnych zgromadzonych przez społeczne komitety pomocy szkole,
6)
ustanawiania fundacji dla realizowania celów podejmowanych w ramach Narodowego Czynu Pomocy Szkole.
W celu zapewnienia warunków efektywnego wykorzystania inicjatyw społecznych w ramach Narodowego Czynu Pomocy Szkole właściwe rady narodowe:
1)
określą zadania komisji czynów społecznych w realizacji Narodowego Czynu Pomocy Szkole oraz zasady współdziałania tych komisji ze społecznymi komitetami pomocy szkole,
2)
powierzać będą społecznym komitetom pomocy szkole zadania w zakresie gromadzenia środków na rzecz terenowych funduszów celowych dla rozwoju bazy materialnej oświaty oraz w zakresie kontroli wydatków na realizację tych zadań,
3)
dokonywać będą okresowych ocen wyników społecznych czynów pomocy szkole oraz informować obywateli o tych wynikach.
Zobowiązuje się naczelne, centralne i terenowe organy administracji państwowej do udzielania wszechstronnego poparcia inicjatywom podejmowanym przez społeczne komitety pomocy szkole.
Terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego we współdziałaniu z właściwymi terenowymi komisjami czynów społecznych uzgadniać będą ze społecznymi komitetami pomocy szkole formy realizacji zadań Narodowego Czynu Pomocy Szkole oraz - na wniosek tych komitetów - powierzać im będą funkcję realizatora społecznych czynów bądź inwestora obiektu oświatowego, a także mieszkań dla nauczycieli.
Terenowe organy administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego we współdziałaniu z wojewódzkimi komisjami czynów społecznych oraz w uzgodnieniu z właściwymi społecznymi komitetami pomocy szkole ustalać będą zadania inwestycyjne i remontowe dotyczące bazy materialnej oświaty, nie ujęte w terytorialnych planach społeczno-gospodarczych i planach rocznych uchwalanych przez rady narodowe stopnia podstawowego, a które mogą być realizowane w ramach Narodowego Czynu Pomocy Szkole.
1.
Zobowiązuje się naczelne i centralne oraz terenowe organy administracji państwowej, w szczególności wykonujące funkcje organów założycielskich, do:
1)
określenia we współdziałaniu z właściwymi społecznymi komitetami pomocy szkole podległym i nadzorowanym przez siebie państwowym jednostkom organizacyjnym, a zwłaszcza przedsiębiorstwom państwowym, form ich udziału w realizacji Narodowego Czynu Pomocy Szkole,
2)
uwzględnienia w ocenie działalności podległych i nadzorowanych przez siebie, państwowych jednostek organizacyjnych ich udziału w realizacji Narodowego Czynu Pomocy Szkole.
2.
Pomoc uspołecznionych zakładów pracy na rzecz Narodowego Czynu Pomocy Szkole, udzielana w ramach obowiązujących przepisów, a w odniesieniu do świadczeń przedsiębiorstw państwowych, również z uwzględnieniem uprawnień samorządu załogi, może polegać w szczególności na:
1)
inicjowaniu i organizowaniu udziału załóg w podejmowaniu czynów społecznych,
2)
przekazywaniu na fundusz pomocy szkole części zysków (nadwyżek bilansowych) pozostających w dyspozycji zakładów,
3)
nieodpłatnym lub po kosztach własnych udostępnianiu środków transportu, maszyn i urządzeń dla realizacji czynów społecznych, a także realizowaniu prac projektowych, kosztorysowych lub świadczeniu wykonawstwa,
4)
nieodpłatnym przekazywaniu zbędnych materiałów oraz sprzętu, mebli i innych środków rzeczowych na wyposażenie placówek oświatowych.
3.
Zaleca się zarządom centralnych związków spółdzielczych oraz Centralnego Związku Rzemiosła odpowiednie stosowanie przepisów ust. 1 i 2.
Zobowiązuje się Ministra Oświaty i Wychowania do określenia form i środków pomocy organizacyjnej oraz technicznej ze strony kuratorów oraz inspektorów oświaty i wychowania w przygotowaniu i realizacji przez społeczne komitety pomocy szkole podejmowanych przez nie zadań, a także określenia zasad współdziałania tych organów oraz kierownictw szkół i innych placówek oświatowo-wychowawczych ze społecznymi komitetami pomocy szkole.
1.
Zaleca się Prezesowi Narodowego Banku Polskiego udzielanie pomocy w prowadzeniu rachunków bankowych Krajowego Komitetu Narodowego Czynu Pomocy Szkole i społecznych komitetów pomocy szkole, na których gromadzone będą środki pieniężne społecznych funduszów przeznaczonych na finansowanie zadań podejmowanych w ramach Narodowego Czynu Pomocy Szkole.
2.
Zaleca się Ministrowi Finansów i Prezesowi Narodowego Banku Polskiego udzielanie Krajowemu Komitetowi Narodowego Czynu Pomocy Szkole oraz, na jego wniosek, społecznym komitetom pomocy szkole - niezbędnej pomocy w gromadzeniu wartości dewizowych, przechowywaniu ich na rachunkach bankowych oraz dysponowaniu nimi.
Minister Kultury i Sztuki ustali zakres i formy współpracy organów właściwych w sprawach ochrony zabytków kultury materialnej ze społecznymi komitetami pomocy szkole, które podejmują działania w zakresie remontów zabytkowych obiektów oświatowych.
1.
Dysponenci centralnych funduszów celowych mogą uwzględniać w swoich planach finansowych i przekazywać społecznym komitetom pomocy szkole świadczenia ze środków funduszów na realizację zadań objętych celami tych funduszów, podejmowanych w ramach Narodowego Czynu Pomocy Szkole.
2.
Zobowiązuje się organy i instytucje państwowe, które dla realizacji zadań Narodowego Czynu Pomocy Szkole gospodarują funduszami dobrowolnych świadczeń społecznych, do współdziałania z właściwymi społecznymi komitetami pomocy szkole przy ustalaniu poszczególnych celów wykorzystywania środków tych funduszów.
W zakresie nie uregulowanym niniejszą uchwałą do realizacji świadczeń i przedsięwzięć podejmowanych w ramach Narodowego Czynu Pomocy Szkole stosuje się przepisy uchwały nr 60 Rady Ministrów z dnia 13 kwietnia 1984 r. w sprawie czynów społecznych oraz pomocy Państwa w ich organizowaniu i realizacji (Monitor Polski Nr 11, poz. 75).
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.