Rozdział 1 - Lokalizacja ogólna. - Przepisy o lokalizacji inwestycji.

Monitor Polski

M.P.1957.67.408

Akt utracił moc

Wersja od: 13 sierpnia 1961 r.

Rozdział  I.

Lokalizacja ogólna.

§ 1. Lokalizację ogólną ustala się dla zamierzonej inwestycji stanowiącej całość gospodarczą i realizowanej na jednym terenie.

§ 2. Projekt lokalizacji ogólnej inwestycji opracowuje inwestor, a ustala lokalizację ogólną organ wymieniony w § 4.

§  3.

1. Ustalenia lokalizacji ogólnej wymaga budowa:

1) zakładów przemysłowych, objętych planem centralnym, z wyjątkiem szybów naftowych,

2) elektrowni cieplnych,

3) linii kolejowych (normalnotorowych i wąskotorowych),

4) dróg państwowych,

5) instytutów naukowo-badawczych,

6) wszystkich inwestycji, zakwalifikowanych przez inwestora centralnego jako specjalne.

2. Nie wymagają ustalenia lokalizacji ogólnej te inwestycje spośród wymienionych w ust. 1, które zostały wymienione imiennie z ustaleniem lokalizacji ogólnej w zatwierdzonym wieloletnim planie gospodarczym.

§  4.

1. Organem właściwym do ustalenia lokalizacji ogólnej inwestycji jest prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej (wojewódzka komisja planowania gospodarczego) dla wszystkich inwestycji wymagających ustalenia lokalizacji ogólnej, z wyjątkiem inwestycji wymienionych w ust. 2, zastrzeżonych do kompetencji Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

2. Komisja Planowania przy Radzie Ministrów jest właściwa do ustalania lokalizacji ogólnej budowy:

1) zakładów przemysłowych o zatrudnieniu powyżej 400 osób,

2) elektrowni cieplnych o mocy powyżej 100 MW,

3) linii kolejowych normalnotorowych,

4) dróg państwowych, mających ogólnopaństwowe znaczenie ekonomiczno-komunikacyjne (ważniejsze drogi łącznikowe w sieci dróg państwowych, drogi służące do ruchu tranzytowego między sąsiadującymi państwami, drogi wylotowe na teren sąsiadujących państw),

5) instytutów naukowo-badawczych,

6) wszystkich inwestycji, zakwalifikowanych przez inwestora centralnego jako specjalne,

7) inwestycji, których lokalizacja ogólna nie została ustalona przez prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej ze względu na rozbieżność stanowisk.

§  5.

1. Ilekroć w niniejszym zarządzeniu jest mowa o prezydiach wojewódzkich rad narodowych, należy przez to rozumieć również Prezydia Rad Narodowych m. st. Warszawy, Łodzi, Krakowa, Poznania i Wrocławia.

2. Ilekroć w niniejszym zarządzeniu jest mowa o prezydiach powiatowych rad narodowych, należy przez to rozumieć również prezydia miejskich rad narodowych miast stanowiących powiaty miejskie.

§ 6. Projekt lokalizacji ogólnej inwestycji inwestor powinien opracować w zasadzie co najmniej w dwóch wariantach, różniących się między sobą w sposób zasadniczy, w celu wyboru prawidłowej lokalizacji z punktu widzenia kosztów realizacji i eksploatacji inwestycji.

§  7.

1. Do wniosków o ustalenie lokalizacji ogólnej inwestorzy obowiązani są dołączyć:

1) dwa egzemplarze nie zatwierdzonych jeszcze założeń inwestycji,

2) opinię prezydium właściwej terenowo wojewódzkiej rady narodowej (wojewódzka komisja planowania gospodarczego) - w przypadkach, gdy wniosek lokalizacyjny jest kierowany do Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, lub opinię prezydium właściwej terenowo powiatowej rady narodowej (powiatowa komisja planowania gospodarczego) - w przypadkach, gdy lokalizacja ogólna jest ustalana przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej,

3) opinię inwestora szczebla bezpośrednio wyższego - w przypadku, gdy z wnioskiem o ustalenie lokalizacji ogólnej nie występuje inwestor centralny.

2. Do wniosków o ustalenie lokalizacji ogólnej inwestycji specjalnych Ministerstwa Obrony Narodowej inwestorzy obowiązani są dołączyć materiały, które określi instrukcja Ministra Obrony Narodowej, wydana w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Prezesem Komitetu do Spraw Urbanistyki i Architektury.

§ 8. W przypadkach gdy Komisja Planowania przy Radzie Ministrów zwróci się do prezydiów wojewódzkich rad narodowych (wojewódzkie komisje planowania gospodarczego) o opracowanie dodatkowych wariantów lokalizacji ogólnej niezależnie od wariantów opracowanych przez inwestorów zgodnie z § 6 - inwestorzy obowiązani są przedstawić prezydiom wojewódzkich rad narodowych (wojewódzkie komisje planowania gospodarczego) potrzebne dane dotyczące projektowanych inwestycji.

§ 9. Dowodem ustalenia lokalizacji ogólnej jest zaświadczenie lokalizacyjne, wydane przez właściwy organ na formularzu sporządzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 1.

§ 10. Wnioski o ustalenie lokalizacji ogólnej przez Komisję Planowania przy Radzie Ministrów składa się za pośrednictwem inwestora centralnego. Wnioski te kieruje się do Departamentu Koordynacji Planów Gospodarki Terenowej lub do Komisji Lokalizacyjnej przy Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, jeżeli inwestycja została zakwalifikowana przez inwestora centralnego jako specjalna.

§ 11. Rozpatrzenie wniosku o ustalenie lokalizacji ogólnej inwestycji powinno nastąpić w ciągu miesiąca od daty złożenia wymaganych materiałów (§ 7).