Przejęcie przedsiębiorstwa na własność Państwa.

Monitor Polski

M.P.1952.A-49.676

Akt indywidualny
Wersja od: 7 czerwca 1952 r.

ORZECZENIE NR 3
MINISTRA ZDROWIA
z dnia 21 maja 1952 r.
w sprawie przejęcia przedsiębiorstwa na własność Państwa.

Na podstawie art. 3 ust. 1 i 5 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. R. P. Nr 3, poz. 17) oraz § 65 ust. 1 lit. a i § 71 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 r. w sprawie trybu postępowania przy przejmowaniu przedsiębiorstw na własność Państwa (Dz. U. R. P. z 1947 r. Nr 16, poz. 62 i z 1949 r. Nr 29, poz. 212) orzeka się:
Na własność Państwa zostaje przejęte z dniem ogłoszenia niniejszego orzeczenia przedsiębiorstwo pod nazwą: Centralna Drogeria C. Nagórski (obecnie Laboratorium Chemiczne "Ena" C. Nagórski), Starogard, ul. Sambora Nr 8, wytwórnia artykułów chemiczno-technicznych, właśc. Czesław Nagórski. Przedsiębiorstwo to zostało umieszczone w wykazie przedsiębiorstw Nr 10, ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 25 lutego 1952 r., Nr 4, poz. 17, na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Głównej Komisji do Spraw Upaństwowienia Przedsiębiorstw.

Co do tego przedsiębiorstwa nie zostały zgłoszone prawa lub zarzuty w terminie określonym w § 23 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 roku, z późniejszymi zmianami.

Przedsiębiorstwo to ulega przejęciu na własność Państwa za odszkodowaniem w całości wraz z nieruchomym i ruchomym majątkiem oraz wszelkimi prawami, wolne od obciążeń i zobowiązań z wyjątkiem zobowiązań o charakterze publiczno-prawnym, zobowiązań na rzecz polskich osób prawnych prawa publicznego, zobowiązań na rzecz osób prawnych stanowiących własność polskich osób prawnych prawa publicznego, służebności gruntowych oraz zobowiązań mających swe źródło w stosunku najmu pracy lub odpowiedzialności za czyny niedozwolone.

Nie mają znaczenia prawnego niedokładności w określeniu nazwy lub przedmiotu przedsiębiorstwa, jeżeli z orzeczenia wynika, o jakie przedsiębiorstwo chodzi.

Orzeczenie to jest ostateczne i prawomocne.