Przejęcie przedsiębiorstw na własność Państwa.

Monitor Polski

M.P.1952.A-102.1580

Akt indywidualny

Wersja od: 9 grudnia 1952 r.

ORZECZENIE NR 2

MINISTRA BUDOWNICTWA MIAST I OSIEDLI

z dnia 19 listopada 1952 r.

w sprawie przejęcia przedsiębiorstw na własność Państwa.

Na podstawie art. 2 ust. 1 i 7 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 3, poz. 17) oraz § 65 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 r. w sprawie trybu postępowania przy przejmowaniu przedsiębiorstw na własność Państwa (Dz. U. z 1947 r. Nr 16, poz. 62, z 1948 r. Nr 25, poz. 170 i z 1949 r. Nr 29, poz. 212) orzeka się:

Na własność Państwa przechodzą przedsiębiorstwa:

1) Klawuhn Ludwig, Baugeschäft, Jaworzyna Śląska, ul. Świdnicka 5 - przedsiębiorstwo budowlane;

2) Sägewerk-Barakenbaubetrieb-Bautischlerei-Beton Eisenbeton u. Hochbau Otto u. Paul Puschel, Biały Kamień, pow. Wałbrzych - tartak i przedsiębiorstwo budowlane.

Przedsiębiorstwa te umieszczone zostały w wykazie Nr 11: wymienione w pkt 1 - pod lp. 44, wymienione w pkt 2 - pod lp. 54, ogłoszonym we Wrocławskim Dzienniku Wojewódzkim Nr 13, poz. 68 z dnia 5 sierpnia 1949 r. na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Głównej Komisji do Spraw Upaństwowienia Przedsiębiorstw i co do nich nie zostały zgłoszone prawa lub zarzuty w terminie określonym w § 28 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 r. z późniejszymi zmianami.

Wymienione przedsiębiorstwa przechodzą na własność Państwa w całości, wraz z nieruchomym i ruchomym majątkiem i wszelkimi prawami, wolne od obciążeń i zobowiązań, z wyjątkiem zobowiązań o charakterze publicznoprawnym, zobowiązań na rzecz polskich osób prawnych prawa publicznego, zobowiązań na rzecz osób prawnych, stanowiących własność polskich osób prawnych prawa publicznego, służebności gruntowych oraz zobowiązań, mających swe źródło w stosunku najmu pracy lub odpowiedzialności za czyny niedozwolone.

Nie mają znaczenia prawnego niedokładności w określeniu nazwy lub przedmiotu przedsiębiorstwa, jeżeli z całości orzeczenia wynika, o jakie przedsiębiorstwo chodzi.

Orzeczenie to jest ostateczne i prawomocne.