Rozdział 2 - Ramowe zasady przygotowania inwestycji do realizacji. - Projektowanie inwestycji.
Monitor Polski
M.P.1969.28.220
Akt utracił moc Wersja od: 3 lipca 1969 r.
II.
Ramowe zasady przygotowania inwestycji do realizacji.
Ramowe zasady przygotowania inwestycji do realizacji.
§ 3.
1.
Przy sporządzaniu założeń, w celu wybrania relatywnie najkorzystniejszych rozwiązań, należy korzystać z kierunkowych opracowań programowych, jak: programy rozwoju kraju, regionów, branż i większych przedsiębiorstw, oraz bilansów i studiów w różnych przekrojach.2.
W ramach porównawczych analiz ustalenia kierunkowe, o których mowa w ust. 1, należy konfrontować z informacjami o światowych, przodujących osiągnięciach, technologiach produkcji i cyklach technologicznych - dla inwestycji produkcyjnych.3.
W założeniach dokonać należy wyboru wariantu rozwiązania inwestycji, zapewniającego relatywnie największe korzyści, poprawność i opłacalność, oraz wyboru lokalizacji i wariantu kosztowego inwestycji.4.
Jeżeli wybór, o którym mowa w ust. 3, wykracza poza kompetencje sporządzającego założenia, porównawczą charakterystykę wchodzących w rachubę rozwiązań wariantowych przedstawić należy do decyzji właściwemu inwestorowi.5.
Prototypowe rozwiązania: technologiczne, konstrukcyjne, instalacyjne i inne wymagają określenia sposobu opracowania oraz terminów ich sprawdzenia.§ 4.
Zatwierdzone założenia stanowią podstawę do rozpoczęcia odpowiednich prac projektowych, a następnie realizacji inwestycji.§ 5.
1.
Opracowanie założeń inwestor może powierzyć do wykonania: 1)
właściwej jednostce projektowania albo 2)
właściwej organizacji naukowo-badawczej, albo 3)
powołanemu w tym celu zespołowi.2.
W wypadkach określonych odrębnymi przepisami inwestor może, w ramach przygotowania założeń, uzyskać rozwiązanie problemów: programowych, ekonomicznych i technicznych, a także organizacyjnych w drodze konkursów.3.
Inwestor może opracować założenia we własnym zakresie.4.
Inwestor odpowiedzialny jest za ostateczną treść założeń, a każdy z wymienionych w ust. 1 zleceniobiorców odpowiada za wyniki sporządzonych we własnym zakresie opracowań.§ 6.
1.
Założenia powinny wynikać z programu rozwoju branży, a jeżeli proponowana jest budowa nowego zakładu, powinny zawierać stwierdzenie, że nie jest możliwe uzyskanie przyrostu zdolności produkcyjnej lub usługowej w drodze zwiększenia bądź restytucji mocy produkcyjnych (usługowych) zakładów istniejących w danej branży.2.
Założenia powinny zawierać wymagania w zakresie zastosowania projektów obiektów typowych i powtarzalnych oraz zunifikowanych segmentów i elementów objętych tzw. typizacją otwartą, sformułowane pod kątem widzenia maksymalnego wykorzystania gotowych rozwiązań projektowych tego rodzaju.3.
Założenia, sporządzane dla inwestycji produkcyjnych, powinny zawierać wskaźniki określające: 1)
korzyści ekonomiczne (ekonomiczno-społeczne), które mają być osiągnięte w rezultacie uruchomienia projektowanych nowych mocy wytwórczych, 2)
poziom techniczny rozwiązań w porównaniu ze światowym poziomem oraz w świetle prognoz naukowo-technicznych.4.
W założeniach przygotowanych dla inwestycji innego typu należy podawać stosowne charakterystyczne wskaźniki.§ 7.
1.
Zakres założeń, zróżnicowany w zależności od charakteru, stopnia skomplikowania i wielkości inwestycji, uwarunkowany jest możliwością określenia na ich podstawie nieprzekraczalnego kosztu inwestycji z odpowiednią rezerwą oraz sporządzenia w oparciu o nie projektu.2.
Założenia powinny zawierać przykładowo następujące dane: 1)
określenie i techniczną charakterystykę inwestycji, 2)
informacje o inwestycjach towarzyszących i współzależnych, 3)
koszt inwestycji, 4)
rodzaj zastosowanych nośników energii, surowców i materiałów, 5)
ustalany dyrektywnie cykl realizacji: prac projektowych, robót budowlano-montażowych, dostawy wyposażenia, 6)
ogólną i szczegółową lokalizację inwestycji, 7)
ogólne dyspozycje w sprawie rodzaju projektowanych konstrukcji, technologii wykonawstwa oraz zastosowanych w budowie elementów budowlanych i wyposażenia, 8)
ogólny plan zagospodarowania terenu inwestycji ze wskaźnikową charakterystyką tego rozwiązania, 9)
inne podstawowe dane niezbędne do powzięcia decyzji o celowości i efektywności proponowanej inwestycji oraz jej prawidłowej realizacji.3.
W odniesieniu do inwestycji polegających na budowie zakładów produkcyjnych zawartość założeń określona w ust. 2 powinna być powiększona przykładowo o: 1)
program, technologię produkcji, określenie podstawowych maszyn i urządzeń, w tym importowanych, 2)
koszty własne, akumulację i rentowność produkcji, 3)
dyrektywny cykl uruchomienia produkcji i osiągnięcia projektowanych zdolności produkcyjnych, 4)
przewidywaną wielkość i strukturę zatrudnienia, potrzeby w zakresie szkolenia zawodowego przyszłej załogi oraz poziom wydajności pracy, 5)
wstępne rozeznanie bądź potwierdzenie możliwości uzyskania dostaw kooperacyjnych, podstawowych surowców i materiałów, w tym importowanych, 6)
inne niezbędne dane.4.
Ustalony w założeniach koszt inwestycji, posiadającej określone parametry ekonomiczno-techniczne, powinien być traktowany jako nieprzekraczalny.§ 8.
1.
Sporządzający założenia obowiązany jest opracować kartę inwestycji, zawierającą podstawowe dane i wielkości ustalone stosownie do specyfiki branży, wyrażone w jednostkach rzeczowych i wartościowych.2.
Układ karty powinien umożliwiać porównanie, między innymi dla celów rozliczeń zakończonych inwestycji, danych i parametrów techniczno-ekonomicznych przyjętych w zatwierdzonych założeniach i uściślonych w projekcie z uzyskanymi rzeczywistymi efektami.3.
Karta ta, sporządzana dla nowo rozpoczynanych inwestycji produkcyjnych, powinna nadto zawierać wskaźniki klasyfikacyjne, wyprowadzone zgodnie z uchwałą nr 103 Rady Ministrów z dnia 7 czerwca 1969 r. w sprawie metod oceny i klasyfikowania nowo rozpoczynanych inwestycji przemysłowych w latach 1971-1975 (Monitor Polski Nr 24, poz. 186).§ 9.
1.
Właściwy minister może zadecydować o konieczności podjęcia prac projektowych o charakterze technicznym w ściśle określonym zakresie, jeżeli są one nieodzowne do uzupełnienia założeń.2.
Decyzja, o której mowa w ust. 1, może dotyczyć zwłaszcza skomplikowanego węzła technologicznego, nowatorskiej konstrukcji, budowli lub urządzenia.§ 10.
1.
Określenie w założeniach wysokości nieprzekraczalnego kosztu z rezerwą, potrzebnego do realizacji inwestycji, powinno być oparte na: 1)
cenach katalogowych obiektów i urządzeń typowych oraz segmentów i elementów zunifikowanych, 2)
wskaźnikach jednostkowych nakładów inwestycyjnych bądź zweryfikowanych średnich, procentowych wskaźnikach udziału nakładów poszczególnych rodzajów w koszcie globalnym inwestycji, uzyskanych z praktyki inwestycyjnej, 3)
wycenie na podstawie katalogów wskaźników kosztów i nakładów rzeczowych (KWKN), 4)
kalkulacji w oparciu o dane uzyskane ze zrealizowanych obiektów (karty inwestycji dla obiektów pominiętych w KWKN), 5)
cennikach maszyn i urządzeń typowych (tzw. cenach zaopatrzeniowych), 6)
cenach ofertowych lub umowach wstępnych o dostawę maszyn i urządzeń nietypowych bądź informacjach central handlu zagranicznego, 7)
kalkulacji indywidualnej - wyjątkowo.2.
Wytyczne w sprawie sporządzania zestawień kosztów zawiera załącznik nr 1.3.
Przy określaniu w założeniach kosztu inwestycji należy przyjmować rezerwę na nieprzewidziane wydatki w wysokości 5 do 10% kosztu inwestycji.4.
Wysokość rezerwy w granicach określonych w ust. 3 zależna jest od stopnia niepewności wyceny, jaki wystąpi w poszczególnych zadaniach bądź obiektach.§ 11.
Wyższa rezerwa od określonej w § 10 ust. 3 może być ustalona wyjątkowo, w drodze indywidualnej decyzji właściwego ministra, dla inwestycji o szczególnie skomplikowanym i nowatorskim charakterze, przy znacznym stopniu niepewności wyceny wobec braku doświadczeń bądź z innych powodów (roboty poszukiwawcze górnicze, specyficzne stosunki gruntowo-wodne terenu inwestycji itp.).§ 12.
1.
W toku przygotowania inwestycji do realizacji, zwłaszcza inwestycji technicznie skomplikowanych, w pracach studialnych i analitycznych powinny być stosowane nowoczesne metody i elektroniczna technika obliczeniowa.2.
Wyniki obliczeń, uzyskane przy zastosowaniu elektronicznej techniki obliczeniowej, nie wymagają dodatkowego sprawdzenia metodami konwencjonalnymi, pod warunkiem przeprowadzenia weryfikacji danych liczbowych przyjętych do obliczeń.3.
Wybór metody zależy od autora opracowania, który odpowiada za jej praktyczną przydatność.§ 13.
1.
Nakłada się na sporządzających założenia, wymienionych w § 5 ust. 1 i 3, obowiązek przeprowadzania uzgodnień w toku sporządzania założeń, czynników wpływających na możliwość i warunki realizacji inwestycji.2.
Zakres uzgodnień uzależniony jest od charakteru i lokalizacji inwestycji, a wynika z przepisów szczególnych, które określają ustawowe funkcje państwowych organów nadzoru.3.
Zakres potrzebnych uzgodnień, spośród wymienionych w załączniku nr 2, ustala sporządzający założenia.§ 14.
1.
Organy, z którymi przeprowadza się uzgodnienia, mogą żądać przedstawienia im tylko tych dokumentów i danych, które są niezbędne do ustosunkowania się do zagadnień objętych ich kompetencjami.2.
Obowiązane są one zajmować ostateczne stanowisko w ciągu 2 tygodni od daty udostępnienia im odpowiednich opracowań.3.
Niezgłoszenie uwag w powyższym terminie traktować należy jako zgodę na proponowane w założeniach rozwiązania.§ 15.
1.
Nie wymagają uzgodnienia zagadnienia, których rozwiązania projektowe ustalają jednoznacznie obowiązujące normatywy techniczne projektowania, w tym projekty typowe, normy i przepisy, jeżeli w założeniach nie przewiduje się od nich odstępstw.2.
Odpowiedzialność za zgodność rozwiązań zastosowanych w założeniach z ustaleniami wymienionymi w ust. 1 określa § 5 ust. 4.§ 16.
Inwestor, który opracował założenia we własnym zakresie, obowiązany jest przekonsultować je przed zawarciem umowy z właściwymi kontrahentami.§ 17.
1.
Przed zatwierdzeniem założeń inwestycji, zwłaszcza o skomplikowanym bądź prototypowym charakterze, inwestor powinien zasięgnąć opinii właściwych instytucji bądź wybitnych specjalistów - naukowców i praktyków własnych lub spoza resortu. Może również uzyskać opinie przedstawicieli zakładów naukowych albo stowarzyszeń technicznych bądź ekonomicznych.2.
W wypadkach uzasadnionych znacznym zakresem inwestowania właściwy minister (kierownik urzędu centralnego), prezes zarządu centralnego związku spółdzielczego, przewodniczący prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) może powołać na stałe lub doraźnie grupę specjalistów dla opiniowania założeń wskazanych inwestycji.3.
Korzystanie z opinii, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zmniejsza odpowiedzialności inwestora za ostateczną treść założeń.§ 18.
1.
Założenia inwestycji: 1)
branżowych - zatwierdza dyrektor zjednoczenia, 2)
przedsiębiorstw - zatwierdza dyrektor przedsiębiorstwa, 3)
jednostek budżetowych - zatwierdza kierownik jednostki budżetowej.2.
Minister (kierownik urzędu centralnego) może zastrzec do swej właściwości zaopiniowanie lub zatwierdzenie - ze względu na znaczenie danej inwestycji - założeń niektórych inwestycji wymienionych w ust. 1.3.
Założenia inwestycji rad narodowych zatwierdza w zasadzie właściwe prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa). Może ono jednak upoważnić inwestorów bezpośrednio im podległych do zatwierdzenia założeń inwestycji wymienionych w upoważnieniach.§ 19.
1.
Założenia dotyczące spółdzielczego budownictwa mieszkaniowego zatwierdzają właściwe prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw).2.
Prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) mogą upoważnić dyrektora oddziału Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego do zatwierdzenia założeń, o których mowa w ust. 1.§ 20.
Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów może zastrzec do swej właściwości zaopiniowanie założeń inwestycji o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej, zwłaszcza pod kątem widzenia powiązań międzyresortowych.§ 21.
Udzielenie opinii, o której mowa w § 18 ust. 2 i w § 20, może być dokonane w formie bezpośredniego udziału przedstawicieli ministra lub Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w pracach związanych z przygotowaniem założeń do decyzji inwestorów, wymienionych w § 18 ust. 1.§ 22.
1.
Zobowiązuje się Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych do odrębnego uregulowania w terminie do dnia 30 września 1969 r. trybu zatwierdzania planów zagospodarowania terenu inwestycji, tzw. planów realizacyjnych, w powiązaniu z uzyskaniem lokalizacji szczegółowej inwestycji.2.
Zatwierdzenie to powinno dotyczyć sprawdzenia prawidłowości rozwiązań architektoniczno-urbanistycznych zawartych w planie realizacyjnym oraz ich zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.§ 23.
1.
Projekt sporządzany jest dla zadania inwestycyjnego na podstawie zatwierdzonych założeń i uzyskanej lokalizacji szczegółowej inwestycji.2.
Dokładność i stopień szczegółowości projektu powinny być dostosowane do rzeczywistych potrzeb i warunków realizacji budowy.3.
Sporządzenie projektu może być powierzone: 1)
jednostce projektowania, 2)
wykonawcy bądź dostawcy, który podejmuje się realizacji inwestycji łącznie ze sporządzeniem projektu.§ 24.
Umawiające się strony mogą przyjmować sukcesywną dostawę (na budowę) projektów, które zostaną sporządzone kolejno dla poszczególnych obiektów, stosownie do ustalonej w założeniach, na zasadzie porozumienia z wykonawcą, kolejności realizacyjnej inwestycji.§ 25.
1.
Zabrania się: 1)
indywidualnego projektowania, gdy mogą być wykorzystane projekty typowych obiektów lub obiektów zrealizowanych, charakteryzujących się korzystnymi parametrami, 2)
stosowania rozwiązań indywidualnych, gdy istnieją możliwości wykorzystania zunifikowanych segmentów i elementów, objętych tzw. typizacją otwartą.2.
Zastosowanie w projekcie rozwiązań indywidualnych może nastąpić tylko w razie niemożności lub wyraźnej nieopłacalności zastosowania rozwiązań typowych lub powtarzalnych. Wymaga to zawsze uzasadnienia potwierdzonego przez kierownika jednostki projektowania (dyrektora biura projektów) bądź osoby przez niego upoważnionej.3.
Tryb uzyskiwania zezwoleń na opracowanie indywidualnych projektów: obiektów, segmentów i elementów ustalają odrębne przepisy wydane przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.§ 26.
1.
Jednostki projektowania obowiązane są sporządzać rysunki robocze architektoniczno-budowlane i konstrukcyjne w zakresie niezbędnym dla zgodnego z projektem wykonania na ich podstawie robót budowlano-montażowych, w szczególności zaś dla: 1)
budynków szkieletowych monolitycznych i prefabrykowanych budowli inżynierskich, jak np. maszty, mosty, wiadukty, chłodnie kominowe, konstrukcje sprężone przekryć o dużych rozpiętościach i skomplikowanym kształcie geometrycznym (paraboliczne, konoidalne itp.) oraz związanych z nimi rusztowań i deskowań specjalnych, 2)
detali architektoniczno-budowlanych będących opracowaniami autorskimi, 3)
detali architektury wnętrz.2.
Przedsiębiorstwa budowlano-montażowe sporządzają w miarę potrzeby we własnym zakresie pozostałe rysunki robocze rusztowań i deskowań, rysunki warsztatowe konstrukcji stalowych i urządzeń instalacyjnych, rysunki montażowe oraz form do wytwarzania prefabrykatów bądź zlecają ich sporządzenie.3.
Przedsiębiorstwa przemysłowe dostawców maszyn i urządzeń inwestycyjnych sporządzają we własnym zakresie następujące opracowania: 1)
rysunki warsztatowe (szablonów, traserskie i faz obróbki mechanicznej), 2)
rysunki konstrukcyjne nietypowych maszyn i urządzeń oraz dane niezbędne do zaprojektowania fundamentów pod maszyny i urządzenia, 3)
projekty i rysunki montażowe.§ 27.
Rysunków elementów i detali: architektoniczno-budowlanych, maszyn i urządzeń ujętych w dostępnych katalogach nie należy sporządzać w ramach projektu. Należy natomiast powołać się na odpowiedni katalog i jego pozycję bądź - o ile jest to niezbędne - załączyć fotokopię rozwiązania katalogowego.§ 28.
Instrukcje szczegółowe, projekty zagospodarowania placu budowy i organizacji robót sporządza we własnym zakresie i na własny koszt zainteresowany wykonawca robót.§ 29.
1.
Projekt organizacji produkcji i zarządzania zakładem, plan uruchamiania zakładu, przygotowania i szkolenia kadr oraz dokumentację rozruchową obowiązany jest dostarczyć przyszły użytkownik. W zależności od zawartej umowy i systemu realizacji inwestycji obowiązek ten może spoczywać odpowiednio na: generalnym dostawcy maszyn i urządzeń, generalnym wykonawcy albo jednostce projektowania, jeżeli podjęła się ona roli generalnego wykonawcy bądź dostawcy.2.
Całość lub część tych opracowań może być zlecona specjalizowanemu przedsiębiorstwu.§ 30.
1.
Projekt powinien zawierać przykładowo: 1)
podstawowe dane charakteryzujące zadanie inwestycyjne, 2)
szczegółowy plan zagospodarowania terenu, sporządzony dla zadania inwestycyjnego, 3)
projekty obiektów budowlanych i robót, 4)
rysunki robocze w zakresie podanym w § 26 ust. 1, 5)
kosztorysy i zestawienie kosztów zadania, 6)
wskaźniki techniczno-ekonomiczne, charakteryzujące główne rozwiązania w projekcie.2.
W wypadku inwestycji polegających na budowie zakładów produkcyjnych zawartość projektu określona w ust. 1 powinna być powiększona przykładowo o: 1)
opis technologii i przebiegu procesu produkcji, 2)
zestawienia, specyfikacje oraz charakterystyki maszyn i urządzeń, stanowiących wyposażenie technologiczne zakładu, 3)
plany rozstawienia maszyn i urządzeń bądź ważniejsze węzły technologiczne, w razie potrzeby przekroje hal z gabarytami maszyn i urządzeń, 4)
rysunki bądź modele koordynacyjno-kontrolne sieci i urządzeń technologicznych projektowanych w obiekcie, 5)
projekt uruchamiania produkcji, sporządzony w myśl zasad ustalonych w § 29.§ 31.
W trakcie sporządzania projektu, zwłaszcza przy sukcesywnej dostawie projektów na budowę, powinny być dokonane dodatkowo przez jednostkę projektowania uzgodnienia tylko tych zagadnień, których przeprowadzenie w toku sporządzania założeń było niemożliwe bądź wymaga potwierdzenia ze względu na upływ czasu.§ 32.
Jednostka projektowania ponosi pełną odpowiedzialność za sporządzony projekt.§ 33.
Inwestor odbiera projekt po sprawdzeniu jego zgodności z założeniami i dotrzymania przez zleceniobiorcę warunków umowy.§ 34.
Pełnienie nadzoru autorskiego należy do obowiązku sporządzającego projekt.§ 35.
1.
Realizację inwestycji prostych należy oprzeć na wykorzystaniu projektów typowych i powtarzalnych, uzyskanej lokalizacji szczegółowej inwestycji oraz adaptacji projektu typowego lub powtarzalnego do warunków miejscowych z pominięciem założeń i projektu.2.
Realizacja inwestycji modernizacyjnych, o niewielkim udziale robót, podejmowanych na terenie prawnie użytkowanym, może być oparta na uproszczonym opracowaniu z pominięciem założeń i projektu.3.
Uproszczone opracowanie może sporządzić we własnym zakresie inwestor dla robót, dla których nie ma obowiązku sporządzania projektu.4.
Inwestycja realizowana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 wymaga zgłoszenia właściwemu organowi państwowego nadzoru budowlanego.§ 36.
1.
W wypadkach, określonych w § 35 ust. 1 i 2, założenia i projekt mogą być zastąpione przykładowo przez: 1)
opis funkcji użytkowej z uzasadnieniem potrzeby podjęcia inwestycji, 2)
uproszczone obliczenie spodziewanych efektów i terminarz ich uzyskania, 3)
zestawienie kosztów bądź preliminarz zakupów i wydatków, 4)
szkice sytuacyjne i rysunki z opisem technicznym, jeżeli wykonanie robót tego wymaga.2.
W wypadku określonym w § 35 ust. 2, gdy wymianę urządzeń produkcyjnych oferuje ich producent, wystarczającą podstawą do przeprowadzenia tego rodzaju modernizacji może być również oferta, a następnie umowa zawarta z zamawiającym, która określi zakres i termin oraz koszt tej wymiany i korzyści gwarantowane zamawiającemu.